พิมกับแพทตี้กลับไปแล้ว.....

.... พลังเรกิของศิษย์สาว ช่วยฟื้นกำลังของเขาขึ้นมาได้อย่างมีนัยสำคัญ   

พระนางจันทิมาได้จัดสรรให้แพทตี้มาเยียวยาเขาในเวลาที่เขากำลังต้องการ   พระนาง ฯ รู้เสมอว่าเขาต้องการสิ่งใด เมื่อใด ในลักษณะใด ปริมาณเท่าใด

ภาพของพระนางจันทิมาที่ก้มลงกราบที่ปลายเท้าของเขา ยังประทับอยู่ในความทรงจำ  มันเป็นคำถามที่ต้องการคำตอบ ณ ปัจจุบัน   เหตุใดพระนางถึงต้องลดตัวเองลงกราบมนุษย์ธรรมดาอย่างเขา ?

เมื่อกายเริ่มมีพลัง จิตก็มีพลังตาม   เสี้ยววินาที ที่จิตนึกสื่อสารกับเบื้องบน  ภาพก็ปรากฏขึ้น

สหายพรหมมีหน้าเปื้อนยิ้มอยู่ที่มุมปาก

"หายเมาแล้วเหรอ ?"

แอนดี้กำหนดจิตก้มลงกราบที่เท้าของท่านลุง แล้วเริ่มสนทนา

"คิดถึงท่านมาก ! นึกว่าคงจะไม่ได้เห็นท่านอีกแล้ว ต้องรอพ้นนรกอีกหลายขุม กว่าจะได้เจอท่านอีก"

สหายลุงสั่นหัว

"ยัง ๆ ! แกยังไม่ตายหรอก ! นั่นมันไม่ใช่นรกนะ"

"ที่นั่นคือที่ไหนล่ะ ?  แล้วท่านไปหาผมไม่ได้เหรอ ?"

"เค้าพาตัวแกไปเก็บน่ะ  มันเป็นเซฟเฮ้าส์ของเค้า  ใครก็รู้ไม่ได้  ชั้นก็ไม่รู้"

"อ้าว ! แล้วท่านรู้ได้ยังไงว่ามันเป็นเซฟเฮ้าส์ของใคร ?"

"พระนาง ฯ บอกไว้ !"

"พระนาง ฯ !!!   ท่านอยู่ไหน ?  ผมเห็นท่านถูกล่ามโซ่ แล้วมีคนพาท่านไป ท่านถูกขังเหรอ ?"

สหายพรหมพยักหน้าช้า ๆ  แอนดี้ขมวดคิ้ว

"ท่านเล่าเถอะ ! ผมไม่รู้จะเริ่มคำถามอะไรก่อน  ท่านลุงคงรู้ว่าต้องเล่าอะไรบ้าง เล่าเถอะครับ"

ท่านลุงทำจมูกหึ่ง  ไม่ว่าจะนานนับกี่ชาติ  เจ้าสหายหลานคนนี้ เผลอทีไร ก็ออกท่าทำตัวเป็นเจ้านายเสียได้ทุกที

"คนที่ลากแกออกมาจากร่าง คือ ยมฑูต"

"ผมทำผิดอะไรถึงต้องดึงผมออกมาจากร่าง ?"

"ยมฑูตท่านไม่ได้ทำโดยพละการ  ท่านสงเคราะห์แก ตามคำขอของพระนาง ฯ"

"พระนาง ฯ ?"

"เจ้ากรรมของแกในอดีต เค้าต้องการถึงชีวิต ท่านพยายามสื่อสารกับแกตลอด แต่ร่างกายของแกพลังน้อยจนสื่อสารไม่ได้  ชั้นตะโกนข้างหูแก แกก็ไม่ได้ยิน 

พระนาง ฯ ท่านดูแล้วว่า ชะตาแก ยังไงก็ไม่ถึงฆาต  แต่จะให้หลบทั้งหมดเลย ก็ไม่ได้  ก็ต้องรับไปบ้าง"

แอนดี้ยังจำได้ว่า พระนาง ฯ เคยเล่าเรื่องการต่อรองกับเจ้ากรรมในอดีต

"พระนาง ฯ เคยบอกว่า ต่อรองกับเจ้ากรรมไว้แล้วว่า ให้เวลามาทวงตั้งแต่ทุ่มนึงของทุกวัน  ตกลงกันไว้แล้ว ทำไมถึงกลับคำมาเอาชีวิตอีกล่ะครับ ?"

"แกเข้าใจผิดไปนิดนึง  พระนาง ฯ เปิดให้เค้ามาทวงตอนทุ่มนึง  แต่ไม่ได้หมายความว่าเจ้ากรรมแกยินดีจะเอาแค่นั้น  เค้าไม่เคยยอมมาตลอด แต่พระนาง ฯ ใช้อำนาจบางอย่าง เอาบุญของแกที่ได้จากการบวชเรียน มายันไว้    

เมื่อบุญแกยังมีพอจะยันไว้ เจ้ากรรมแกก็ทำอะไรแกตอนกลางวันไม่ได้  เล่นได้เฉพาะตอนค่ำ ๆ"

"ช่วงนี้ บุญของผมน้อยลงสิครับ ถึงยันไม่ไหวแล้ว จะฆ่าผมกลางวันแสก ๆ เลย"

ท่านลุงถอนหายใจ

"เฮ้อ ! ไอ้เรื่องแก้เวรแก้กรรมนี่  ชั้นเองก็ไม่ได้มีความเชี่ยวชาญนัก แต่พระนาง ฯ ท่านรู้ดีว่า มันเป็นโอกาสเปิดที่เจ้ากรรมแกจะเล่นงานแกได้มากกว่าช่วงที่ผ่านมา  ท่านก็พยายามจะแนะนำแก แต่สื่อสารกับแกไม่ได้เลย

ถ้าเขาต้องการชีวิต ก็ให้เขาไปซะ  พระนาง ฯ ท่านคิดแบบนั้น 

พระนาง ฯ จึงขอให้สหายของพระนาง ฯ ซึ่งอดีตเคยเป็นบริวารของพระนาง ฯ  บัดนี้เป็นเทวดาทำหน้าที่ยมฑูต  ช่วยดึงแกออกจากร่าง ให้แกตายไปซะในสายตาของคนอื่น  คนที่ต้องการชีวิตแก  ก็พอใจ ที่แกตาย

แต่ ยมฑูต ไม่ได้พาแกไปที่สำนักพระยายม เพราะแกยังไม่ได้ถึงอายุขัย   เขาก็พาแกไปอยู่ที่เซฟเฮ้าส์ เป็นรอยต่อระหว่างภพมนุษย์ กับ ยมโลก   

ณ ที่ตรงนั้น ไม่ว่าจะเทวดา พรหม ชั้นไหน ก็ไปไม่ได้ เป็นที่เฉพาะของยมพูต   ถ้ายมฑูตไม่อนุญาต ใครก็เข้าไปไม่ได้

พระนาง ฯ ก็เผื่อเวลาว่า เมื่อวิญญาณแกออกจากร่าง  แล้วเจ้ากรรมแกก็จะสืบไปทั่ว ไม่พบว่าแกถอดวิญญาณไปอยู่ที่อื่น เขาก็ถือว่าแกตายแน่  

การจองเวรของทางนั้น ก็จะหมดลงทันที อยากให้ถึงตาย ก็ถึงตาย  เป็นที่พอใจ"

"นี่เป็นวิธีช่วยผมของพระนาง ฯ  มันไม่ใช่ปกติใช่มั้ย ? ท่านถึงถูกลงโทษ"

"มันคนละเรื่อง  เรื่องไหว้วานให้ยมฑูตดึงแกไปเก็บตัวชั่วคราว นี่ไม่ได้ผิดอะไร ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน แค่จะหลบเรดาร์ของเจ้ากรรม   

แต่ที่พระนาง ฯ ท่านถูกลงทัณฑ์ เพราะ ท่านบันดาลโทสะเล็กน้อย ไปสั่งสอนเจ้ากรรมแกนิด ๆ หน่อย ๆ   

เทวดาอารักษ์แถวโน้นเค้าก็โวยกัน  แต่ละเขตแต่ละพื้นที่ เค้าก็มีคนคุมมีกฏระเบียบของเค้า  พระนางไปละเมิด เจ้าของที่เค้าก็ไม่ยอม  พระนาง ฯ ท่านก็ยอมรับการลงโทษ ต้องถูกกักบริเวณ"

แอนดี้ขมวดคิ้วย่น

"ไปเล่นงานแถวโน้น ! นี่หมายความว่า เจ้ากรรมนายเวรของผม เค้ามาเกิดเป็นมนุษย์ ณ ตอนนี้แล้วเหรอ ?"

ท่านลุงพยักหน้า

"พระนาง ฯ ไม่ได้บอกรายละเอียดที่แกไม่จำเป็นต้องรู้  ท่านจัดการทุกอย่าง ปกป้องแก ให้แกมีสมาธิปฏิบัติภารกิจ ไม่ต้องไปพะวงกับเจ้ากรรม 

หน้าที่แก คือ กลับเข้าไปที่ครอบครัวไตรสรณ์  แกก็ตั้งใจทำเรื่องนั้น  พระนาง ฯ ดูแลเรื่องเจ้ากรรมนายเวรให้"

"ท่านจะถูกกักบริเวณนานเท่าไหร่ครับ ?"

"เจ็ดวัน !"

แอนดี้พยักหน้า

"อือ ! เจ็ดวันก็แป๊บเดียว อีกเจ็ดวัน ผมคงต้องกราบเท้าขอบคุณพระนาง ฯ ที่ช่วยชีวิตผมไว้ แล้วคงต้องถามเรื่องเจ้ากรรมรายนี้  ถ้าเขาเป็นมนุษย์แล้ว มันไม่ง่ายกว่าเหรอ ถ้าผมจะไปกราบเค้า ขอให้เขาอภัยให้ซะเลย ?"

"เรื่องไปหาเจ้ากรรมเพื่อขออภัยนี่ ชั้นคงให้คำตอบไม่ได้   แกควรถามพระนางเองน่ะ ก็ใช่ แต่  ไอ้เจ็ดวันนี่ มันเจ็ดวันเบื้องบนน่ะ ไม่ใช่เจ็ดวันมนุษย์ !"

"หือ ! เจ็ดวันเบื้องบนมันกี่วันมนุษย์ล่ะครับ ?"

"ไม่กี่วันหรอก  อย่านับเป็นวันเลย  นับเป็นปีเหอะ   ประมาณพันกว่าปี !"

แอนดี้ทำตาเหลือก

"พันกว่าปี !  นี่หมายถึง ผมตายไปแล้ว ท่านยังไม่พ้นโทษเลยสิครับ"

ท่านลุงพยักหน้า

"แกตายแล้วเกิดใหม่ได้อีกประมาณสิบชาติน่ะ คงได้เจอพระนาง ฯ อีก ประมาณชาติที่สิบเอ็ดนับจากนี้ไป"

แอนดี้อุทาน

"พันกว่าปี ! มิน่า ท่านถึงร้องไห้"

เขาหยุดการสนทนา จิตใคร่ครวญถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ ตั้งแต่ที่ได้รู้จักกับพระนางจันทิมาเป็นครั้งแรก จนถึงบัดนี้ 

พระนาง ฯ คือ ผู้ที่เป็นกำลังสำคัญในการต่อสู้อุปสรรคที่สองตามนุษย์มองไม่เห็น  ท่านให้ทุกอย่างโดยไม่หวังผลตอบแทน  ไม่เคยเรียกร้องการบูชาบวงสรวงใด ๆ จากเขา   พระนาง ฯ ไม่เคยขอสิ่งตอบแทนใด ๆ ยกเว้น.....

.... ยกเว้น เรื่องหนึ่งที่พระนาง ฯ ไม่ได้ขอร้อง แต่ เป็นเพียงแค่ปรารภถึง   ท่านคงจะพอใจกว่านี้ หากเขายอมที่จะระลึกไปในอดีตชาติได้ว่า เขา เคยผูกพันกับพระนาง ฯ เพียงใด

***********************************************************************************

 1< อ่านหน้า > 2, 3, 4, 5

สั่งซื้อนิยายหมอเถื่อนรวมเล่ม คลิ๊กที่นี่

กลับขึ้นด้านบน  อ่านตอนอื่น