|
ปทุมมีอาการดีขึ้นหลังจากที่ได้นอนพักมาสองสามชั่วโมง
นังดวง นังแดง ลงจากเกวียนไปช่วยคนงานชายก่อไฟ
เสียงซ่วบซ่าบในกองผ้าที่อยู่บนพื้นเกวียน ทำให้เธอตาสว่าง
สิ่งใดสิ่งหนึ่ง กำลังเคลื่อนไหวอยู่ในกองผ้านั้นแน่
แสงสว่างเริ่มลดน้อยในยามโพล้เพล้ ปทุมชันกายนั่งตรง จ้องไปยังกองผ้าด้านหน้า
สิ่งแปลกปลอมปรากฏตัวแล้ว ทำให้เธอมีรอยยิ้มได้
มันคือกระรอกสีเทาตัวใหญ่กว่ากำปั้นเธอเล็กน้อย
เธอค่อย ๆ เอื้อมมือไปวางบนกองผ้า กระรอกไม่กลัวคน วิ่งเข้ามาดมที่ปลายนิ้ว
ทักทายด้วยจมูกสักพักก็เริ่มคุ้นเคย
***************************************************************************
กลุ่มคนงานของคหบดีปะทุมดี ทั้งชายหญิงก่อกองไฟห่างจากปากถ้ำไปเล็กน้อย
นังดวงมองเห็นสาวทุมก้าวลงจากเกวียน แล้ววิ่งเขัาไปในถ้ำ จึงเรียกนังดีน้องสาว
แขกตัวดำพยักหน้า
นังดวง นังดี สองพี่น้องมองหน้ากัน นังดวงพูดกับนังทุม
ปทุมพยักหน้ารับ แล้วรีบเดินไปหากระรอกที่วิ่งอยู่รอบเกวียนเล่มในสุด
กระรอกเกาะอยู่บนหลังคาเกวียน ทำจมูกฟุดฟิด เมื่อเห็นปทุมเดินเข้าไปใกล้ ก็ไต่หลังคาลงแล้วมุดเข้าไปในเกวียน
ปทุมหัวเราะคิกคัก เพราะรู้แน่ว่า เจ้ากระรอกฉลาด เล่นเอาเถิดกับเธอ
เมื่อเดินเข้าใกล้เกวียน กลิ่นไม่เป็นมิตรเริ่มระคายจมูก
กระรอกโผล่หัวมาทักทายอยู่ที่ท้ายเกวียน แล้วผลุบกลับเข้าไป
ปทุมเดินมาถึงท้ายเกวียน ก้มลงหยิบบันได้ไม้ขึ้นพาด แล้วค่อย ๆ ปีนขึ้นไปบนเกวียน
เสียงนกร้องตีปีกพี่บพั่บ ทำให้เธอตกใจ สังเกตอย่างถี่ถ้วน จีงเห็นกรงนกวางซ้อนอยู่บนลัง
ด้านขวามีกรงไม้ขนาดสูงเกือบเท่าหัวเธอ
ด้านในของเกวียนเต็มไปด้วยกรงสัตว์ กลิ่นไม่พึงประสงค์ทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น
ปทุมเรียกเพื่อนตัวเล็ก
ปทุมหันหลังกลับ แต่ต้องตกใจสุดขีด เมื่อเห็นบนพื้นกรง ฟางหญ้ากลับขยับเขยื้อนได้
วินาทีถัดมาที่สายตาปรับแสงได้ ภาพที่มองชัดเจน คือ งูเหลือมตัวใหญ่กว่าท่อนขา  ขยับตัวเลื้อยบนกองฟางไปทางประตูกรงไม้ที่ถูกเปิดทิ้งไว้
กระรอกวิ่งไต่ลงมาบนพื้นเกวียนหน้ากรง งูเหลือมคงหิว ทะยานพรวดออกจากกรงไม้ หมายตะครุบกระรอก
แต่ความไวกระรอกยังเหนือกว่า โดดทีเดียวก็ลงจากเกวียนไปอยู่บนพื้นถ้ำ
งูเหลือมเลื้อยไต่ท้ายเกวียน ลงบันได
ปทุมยังยืนตะลึงอยู่ในกรงไม้ จนปลายหางของงูเหลือมพ้นท้ายเกวียนไปแล้ว
เธอจึงรวบรวมความกล้า เดินออกมาจากกรงไม้
กระรอกวิ่งอยู่บนพื้นถ้ำ งูเหลือมเลื้อยตามไป
หัวใจของเธอเต้นตูมตาม เธอกำลังเจอประสบการณ์ที่ตื่นเต้นที่สุดในชีวิต
มือหนึ่งจับผ้าถุงซุกไว้ที่หว่างขา อีกมือเกาะเสาเกวียน รีบก้าวลงบันได
เมื่อลงถึงพื้นถ้ำ ชะโงกไปดูระยะทางระหว่างจุดนี้ไปถึงปากถ้ำ แล้วหันกลับไปมองกระรอก
หากเธอไม่ช่วยกระรอก มันต้องเป็นอาหารของงูเหลือมแน่
คิดดังนั้น จึงวิ่งตามเข้าไปในถ้ำ
เพียงไม่กี่ก้าวที่วิ่งมา เริ่มมีโขดหินระเกะระกะอยู่บนพื้น ใหญ่บ้างเล็กบ้าง
ลักษณะโขดหินในถ้ำแบบนี้ คงเป็นที่ซ่อนตัวอย่างดีของงู
ข้างในถ้ำมีแต่ความมืด ปทุมไม่กล้าย่างเท้าเข้าไปไกลกว่านี้ ได้เพียงแต่ยืนกวาดสายตาไปทั่วผนังถ้ำ และ พื้นถ้ำ
เพียงไม่กี่อึดใจ เห็นสิ่งเคลื่อนไหวเล็ก ๆ บนผนังถ้ำ มันคือกระรอกตัวนั้นนั่นเอง 
กระรอกไต่ผนังถ้ำ โดนลงมาบนโขดหิน แล้ววิ่งเข้ามาหยุดอยู่ที่ปลายเท้าเธอ
ปทุมถอนหายใจ โล่งอก ทรุงตัวลงนั่งยอง ๆ พูดกับกระรอก
เธอลองอีกครั้ง เอื้อมมือไปเพื่อที่จะลูบหัวกระรอก
จู่ ๆ เสียงหวีดแหลมก็ดังก้องกังวานมาจากข้างในถ้ำอันดำมืด
ปทุมลุกขึ้นยืนทันที สายตาที่มองเข้าไปด้านในของถ้ำ ไม่สามารถเห็นสิ่งใดได้นอกจากความมืด
เสียงนั้นดังมากขึ้นเรื่อย ๆ เหมือนกับต้นตอของเสียงนั้น กำลังเคลื่อนที่ออกมาจากด้านในถ้ำ
ไม่กี่อึดใจ สิ่งเคลื่อนไหวจากไนถ้ำมีลักษณะเป็นกลุ่มสีดำ วิ่งผ่านอากาศมาปะทะหน้าอกเธอ
 ปทุมยกมือขึ้นปัด แล้วกรีดร้องลั่น
มันไม่ใช่ชิ้นเดียว แต่มันทยอยกันดาหน้าเข้ามาปะทะหน้า และ ลำตัวเธออย่างไม่หยุด
แผะ ! แผะ ! พลั่ก ! แผะ ! พลั่ก !
เสียงจี๊ดดังลั่นไปทั่ว มือไม้ปัดป้องทั้งใบหน้า ท้อง ลำตัว ขาก็กระโดด แต่ไม่สามารถหยุดสิ่งเหล่านั้นให้ปะทะตัวเธอได้
เสียงกรีดร้องของเธอ ถูกกลบด้วยเสียงจี๊ดที่ดังกว่าเป็นสิบเท่า
ทันใดนั้น มือของเธอก็ถูกฉุดอย่างรวดเร็ว โผเข้าไปซบในอ้อมกอดของใครคนหนึ่ง
เธอพยักหน้า
เธอนับจนเสียงเธอเองเริ่มค่อยลง กลายเป็นการนับเลขในใจ
ปทุมซุกหูข้างนึงเข้าไปกับหน้าอกของเขา เพื่อกลบเสียงหวีดแหลมที่กำลังดังลั่น
......................................
นานเท่าไหร่ไม่รู้ ทุกอย่างเริ่มสงบ ไม่มีสิ่งใดปะทะตัวเขา และ เธอ อีกแล้ว
ชายผู้นั้น ก้มหน้าลงพูดกับเธอ
(ตื้อ = ล้าน)
เธอค่อย ๆ พยักหน้า แล้วเงยหน้ามองชายผู้นั้น แสงสลัวยามโพล้เพล้จากปากถ้ำ พอมองเห็นเพียงรูปโครงใบหน้า
ชายหนุ่มนิ่งไปซักพัก แล้วตอบ
อ้ายชิดสั่นหัว
นายชิดโกสุมหัวเราะหึ ๆ
ปทุมชะงัก
นายชิดยกมือห้าม
ด้วยความประหลาดใจ เธอย่อตัวลงเพื่อต้อนรับ ยื่นมือลงถึงพื้น กระรอกวิ่งไต่ตามมือเธอขึ้นไปถึงหัวไหล่
ปทุมหัวเราะคิกคัก
ปทุมกำลังจะถามขึ้นด้วยความสงสัยว่า ความสามารถที่พูดให้กระรอกตัวนิดเดียว เชื่องได้ แค่นั้น จะไปใช้กับสัตว์เลื้อยคลานเช่น งูเหลือม ได้หรือ ?
แต่ ไม่ทัน ชิดโกสุมหันหลังกลับ เดินตรงเข้าไปในถ้ำแล้ว
***************************************************************************
คืนนั้น ฝนตกในเขตหมู่บ้านสะเทินไม้อย่างทั่วถึง
นังแดงมอบภาพวาดใบหน้าของผจัญบุตรราชบุตรแห่งเจนปุระ ให้พี่สาวเป็นของขวัญจากตลาด แต่ดูท่าทางพี่สาวจะไม่ได้ใส่ใจอะไรเป็นพิเศษ
ท่ามกลางเสียงฝน เสียงฟ้าคำรามประปราย นังแดงกำลังนอนเล่าเรื่องที่เธอได้ไปเที่ยวในตลาดสะเทิ้นไม้ให้พี่สาวฟัง มีนังดวงนังดีอีกสองคนที่ไม่ได้ไปด้วย นั่งฟังกันอย่างเพลินใจ
แต่ปทุมไม่ได้ตั้งใจฟังน้องสาวพูดซักเท่าไหร่ สายตาก็จ้องมองอยู่ที่กระรอกน้อยในฝ่ามือ จิตเธอก็นึกหวั่นวิตกว่า หากเช้าวันรุ่งขึ้น งูเหลือมไม่ได้กลับเข้าไปในกรง เธอคงต้องรู้สึกผิดไปมากกว่านี้
น้องสาวยังนั่งเล่าเหตุการณ์ที่พบเจอในตลาดอย่างสนุกสนาน
*************************************************************************
_____________________________________________________________________________________
1 , 2 , 3,< อ่านหน้า > 5
|
