แดดบ่ายสี่ยังส่องจ้าอยู่ทั่วบริเวณอาณาเขตคฤหาสน์ไตรสรณ์

เพ็ญ กับ ต้น ได้สั่งการให้บริวารในอาณาเขตทุกคน หลบอยู่แต่ในตัวอาคารตามคำแนะนำของพระโป่งเรียบร้อยแล้ว

เหลือแต่ พระโป่ง และ เอนก ที่ยืนอยู่กลางสนามหญ้า

สุนัขเฝ้าบ้านทุกตัว ถูกนำกลับไปล่ามไว้ในโรงเก็บของ

บัดนี้อาณาเขตของบ้านไตรสรณ์ กลายเป็นถิ่นของแมวจรจัดไปโดยปริยาย

แมวมากกว่าหนึ่งร้อยตัว เดินเพ่นพ่านไปทั่วทั้งบริเวณสนามหญ้า

เหลือพื้นที่ไว้เพียงแค่ บริเวณโต๊ะบวงสรวงเท่านั้น ที่มีพระโป่งยืนคุม  ไม่มีแมวตัวไหนบังอาจย่างเท้าเข้าไปใกล้โต๊ะ

ต้น กับ เพ็ญ ยืนมองเหตุการณ์ผ่านกระจกอยู่ในตัวบ้าน

เพ็ญเหลือบไปมองร่างของแอนดี้ ที่นอนหลับสนิทอยู่บนพื้นหินอ่อน  เขาพูดกับต้น

"ไม่มีคุณแอนดี้ หลวงพี่กับคุณเอนก จะทำสำเร็จมั้ยนะ ?"

ต้นพยักหน้า

"สำเร็จแน่ ! หลวงพี่เป็นพระมีของ  พี่เพ็ญไม่เห็นเหรอว่า แมวไม่กล้าเดินเข้าใกล้โต๊ะเลย"

คนรับใช้ประจำตัวคุณย่าเฉลา เหลือบมองนาฬิกาบนฝาผนัง

"อีกสองชั่วโมง เค้าคงจะทยอยกันกลับมา จะทันมั้ย ?"

ต้นเหลือบมองนาฬิกาตาม แล้วยักไหล่

พระโป่งหันไปหาเอนก ที่มาทำหน้าที่ผู้ช่วยเฉพาะกาล

"โยม เดี๋ยวชั้นบอกให้โยมจัดโต๊ะ โยมก็ค่อยนำของบวงสรวงพวกนั้น มาไว้บนโต๊ะนะ  รอชั้นบอกก่อน"

เอนกพยักหน้า

เบื้องหน้าโต๊ะบวงสรวง มีแต่ฝูงแมว  เอนกเห็นแค่นั้น  แต่พระโป่งเห็นมากกว่านั้น

หน้าโต๊ะบวงสรวง มีกายทิพย์ของหนุ่มรูปงาม ผมยาวหยักปลาย  ในชุดเครื่องทรงนาคราชนิกูล สวมชฏาหัวพญานาคสีทอง ยืนหันหน้าเข้าหาพระโป่ง

กายทิพย์หนุ่มงามในเครื่องทรงพญานาค ยกมือไหว้พระโป่ง

"บริวารทั้งหลายที่ศิษย์เรียกมาใช้งาน พร้อมอยู่แล้ว ณ เบื้องนอกเคหะสถานแห่งนี้ หากพระอาจารย์ท่านพร้อมแล้ว นิมนต์"

พระโป่งสื่อด้วยจิตตอบ "พร้อมแล้ว ! โยมนำทัพเข้ามาได้"

นาคหนุ่มหันหลังกลับไปประจันหน้ากับหมู่แมว พนมมือร่ายมนต์

ที่เหนือรั้วคฤหาสน์ไตรสรณ์ด้านไกล  มีเสียงหึ่ง อื้ออึงมาตามลม  หมู่ผึ้งนับหมื่นตัวบินเกาะกลุ่มเป็นก้อนดำลอยเข้ามาในอาณาเขตของบ้านไตรสรณ์

พญาผึ้งแยกตัวบินเดี่ยวอย่างเร็ว พุ่งมาอยู่ที่หน้าโต๊ะบวงสรวง

หมู่แมวยังเริงร่า เดินเพ่นพ่าน เล่นหัวกันเอง ไม่สำเหนียกว่าชะตาของพวกมัน กำลังจะเข้าตาอับ

เอนกยืนหายใจไม่ทั่วท้อง  เขามองไปที่พญาผึ้งตัวนี้ แล้วพูดขึ้น

"หลวงพี่ครับ ! มันมาดมกลิ่นพวกเราก่อนเหรอครับ ?"

"โยมไม่ต้องตกใจนะ  ท่านนี้เป็นราชินีของฝูงนี้  เธอมารายงานตัวกับนายของเธอ"

"อ้อ ครับ ๆ !  แล้วบินซะห่างจากหลวงพี่ยังงั้น หลวงพี่จะได้ยินเธอพูดเหรอครับ ?"

พระโป่งยิ้ม

"ไม่ใช่ชั้นหรอก ที่เรียกเธอมา  หน้าโต๊ะนั่น นายของเธออยู่ตรงนั้น  กำลังสนทนากันอยู่"

เอนกมองไปบริเวณที่พญาผึ้งบินอยู่  เขามองไม่เห็นสิ่งใด นอกจากอากาศ 

"ช่วยบอกนางให้แม่น ๆ นะครับ  ผมเป็นคน ไม่ใช่แมว !"

นาคหนุ่มสั่งงานเรียบร้อย  พญาผึ้งถอนตัวบินกลับขึ้นไปด้านบนอย่างรวดเร็ว

นางพญาผึ้งสั่งการด้วยด้วยความถี่ของการกระพือปีก

ฝูงผึ้งนับหมื่น แยกตัวออกทันที

ผึ้งประมาณสองพันกว่าชีวิต บินเป็นกลุ่มใหญ่ลงมาต่ำ ห่างจากพื้นประมาณเพียงหนึ่งเมตร  แล้วโผเข้าเขตสนามหญ้า  รูปทรงฝูงบินเหมือนกับคนกำลังกางสองอุ้งมือ เพื่อรวบสิ่งที่อยู่ด้านหน้า

แมวได้ยินเสียงหึ่งของฝูงผึ้ง ต่างแตกตื่นวิ่งกันกระจัดกระจาย

ผึ้งฝูงแรก ลดระดับแลนดิ้งแล้ว เล่นงานหมู่แมวที่กำลังวิ่งหนี

ความไวของแมว ไม่มีทางสู้ความไวของผึ้งได้  ไม่ว่าจะหนีไปทางไหน  แมวแต่ละตัวจะถูกผึ้งไม่น้อยกว่าสิบตัวเข้ารุม

เสียงแมวร้องกันลั่นระงมสนาม

เอนกมองไปที่ผึ้งฝูงใหญ่ ที่ยังบินเกาะกลุ่มคุมเชิงอยู่ด้านบน

"หลวงพี่ครับ ! ทำไมกลุ่มข้างบนนั้น ไม่ลงมาช่วยกันล่ะครับ ?"

"ผึ้งงาน ทำงานเป็นผลัด ทุกผลัดจะพยายามไล่ฝูงแมวโดยไม่ต่อย  ถ้าต่อยเมื่อไหร่ ก็ต้องสละชีวิตหมด  ต่อยแล้ว เงี่ยงจะปักคาไว้ ตัวจะขาด แล้วก็ต้องสละชีวิตไปทุกตัว"

เอนกพยักหน้ารับรู้

เหล่าแมว ซึ่งเคยเป็นฝูงเมื่อครู่ บัดนี้กระจัดกระจาย ตัวใครตัวแมว

หลายตัวปีนขึ้นที่สูง ขึ้นต้นไม้ ขึ้นไปบนหลังคา หลายตัวหลบอยู่ใต้ท้องรถ  แต่ไม่มีจุดไหนที่ผึ้งเข้าไม่ถึง

ผึ้งฝูงที่สองอีกสี่พันตัว แยกตัวจากกลุ่ม บินลงมาเริ่มงาน

ฝูงนี้ไม่บินต่ำ แต่แตกวงกระจายตัวไปเล่นงานตามที่สูง  บนหลังคาบ้าน  บนต้นไม้  บนกำแพง

เอนกกำลังมองดูเหตุการณ์ด้วยใจระทึก  เสียงแมวร้องดังลั่นไปทั่วบริเวณ

พระโป่งเรียกเอนกด้วยเสียงที่ดัง

"โยม โยม ! เริ่มได้ ! โยมรีบนำของมาวางไว้บนโต๊ะนะ อาหาร ผลไม้  เราจะเริ่มพิธีกัน"

เอนกพยักหน้ารับคำ "ครับ หลวงพี่ !"

โชเฟอร์ประจำบ้านเริ่มกล้าที่จะเดินออกมาจากห้องพักคนขับรถ เพราะมั่นใจในความศักดิ์สิทธิ์ของหลวงพี่โป่ง เชื่อว่าฝูงผึ้งจะไม่ทำร้ายคน

เจ้าหน้าที่ รปภ. สองคน วิ่งไปเปิดประตูใหญ่ เพื่ออำนวยความสะดวกให้หมู่แมวอันธพาลที่กำลังหนีเอาชีวิตรอดจากเหล่าฝูงบินเหล็กใน ได้ออกจากบ้านไปอย่างราบรื่น

โต๊ะบวงสรวงถูกจัดวางด้วยของถวายเรียบร้อยแล้ว  เอนกมีสมาธิดีพอสมควร ไม่ว่อกแว่กไปกับเสียงร้องของเหล่าแมว

พระโป่งเริ่มจุดเทียน จุดธูป แล้วสวดมนต์ ร่ายคาถาบูชาพระรัตนตรัย  ต่อด้วยคาถาชุมนุมเทวดา

ผึ้งเพียงแค่สองฝูงก็ไล่แมวออกมาจากทุกมุมบ้านได้อย่างรวดเร็ว  ไม่ว่าซอกไหนที่แมวมุดเข้าไปได้   ผึ้งย่อมบินตามเข้าไปได้แน่นอน

ต้นกล้าเปิดประตูด้านหน้าออกมา  แล้วพยักหน้าให้เพ็ญ

"พี่เพ็ญ ออกมาดิ  ไม่ต้องกลัวหรอก  ผึ้งไม่ต่อยคน  โน่น เค้าออกมากันหลายคนแล้ว"

เพ็ญเดินตามออกมา

ต้นหัวเราะลั่น เมื่อเห็นแมวตัวหนึ่ง ดิ้นหนีฝูงผึ้งตกลงมาจากต้นมะม่วง  หลังกระแทกพื้นดิน แล้วกลับตัวอย่างเร็ว วิ่งหนีไปยังประตูใหญ่

พระโป่งเริ่มสวดคาถาธารณปริตร เพื่อไล่สิ่งอันเป็นอัปมงคลออกจากบ้าน

**************************************************************************************

ไม่กี่นาทีถัดมา  บริเวณอาณาเขตคฤหาสน์ไตรสรณ์  ไม่มีแมวจรจัด หลงเหลือสักตัวเดียว

ไม่มีแมวสักตัวเดียวที่ต้องจบชีวิตลงเพราะฝูงผึ้ง ฝูงเพชฆาตเหล็กในได้รับคำสั่งเพียงแค่ให้ไล่อันธพาลสี่ขาเหล่านี้ออกไปจากพื้นที่ โดยไม่ปล่อยเหล็กใน

พระผู้ทรงอภิญญาหยุดสวดแล้ว

กายทิพย์ของนาคหนุ่ม ปรากฏต่อหน้าพระโป่ง  เขาคุกเข่าพนมมือ

"ศิษย์ขอกราบพระอาจารย์ด้วยความนอบน้อม และ รำลึกถึงพระคุณของพระอาจารย์ในกาลอดีต ที่ได้ถ่ายทอดวิชาสื่อจิตบังคับสัตว์ให้แก่ศิษย์"

เขาก้มลงกราบที่ปลายเท้าหลวงพี่สามครั้ง

"กิจในการไล่แมวได้จบลงแล้ว ผมจะเริ่มเชิญเจ้าที่มาสนทนา  คุณจะกลับไปเข้าร่างหรือยังล่ะ ?"

อดีตที่เพิ่งระลึกได้ ประทับอยู่ในจิตของนาคหนุ่มตนนี้อย่างท่วมท้น

"เวลาที่ยังพอมี  ผมอยากจะไปหาจรัสศรี"

พี่เบิ้มกางเกงแดง ปรากฏตัวขึ้นทันที

"คุณไปไหนไม่ได้ !"

นาคหนุ่มถามทันที

"ท่านยมทูต  ท่านพาผมไปบางที่ได้ แต่บางที่ท่านไม่ยอมให้ไป  ท่านพาผมไปกักตัวอยู่ที่ศาลา  ท่านไม่บอกเหตุผล แต่ท่านก็ปล่อยให้ผมปฏิบัติภารกิจ  มันเป็นหน้าที่ปกติของยมทูตเหรอ ที่นำคนที่ยังไม่ถึงฆาต ไปโน่นไปนี่ได้ ?"

"ได้เวลาคุณกลับเข้าร่างแล้ว !"

"ท่านนำผมออกมาจากร่างทำไม ? ผมไม่เข้าใจ  แต่ยังไงก็ตาม ท่านยังมีเมตตาพาพระโป่งมาหาผม ปล่อยให้ผมปฏิบัติภารกิจนี้ได้ ผมขอกราบขอบพระคุณท่าน"  นาคหนุ่มก้มลงกราบยมทูต แล้วลุกขึ้นยืน

ยมทูตพูดน้อย มองหน้ากายทิพย์ของนาค

"ผมแค่ทำตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับสหาย เรื่องคำอธิบาย ไม่ใช่หน้าที่ผม ผมจบหน้าที่ ณ ตรงนี้"

ยมทูตเอื้อมมือมาแตะบ่านาคหนุ่มเพียงเบา ๆ แล้วหยิบไหล่ของเขา ชูกายทิพย์ทั้งตัวลอยขึ้นเหมือนกับสิ่งของที่แสนจะเบา  ง้างแขน แล้วขว้าง

อทิสมานกายของนาคราชนิกูล ลอยลิ่วกลับมาเข้าร่างในทันที

**************************************************************************************

ร่างที่สะบักสะบอมของหมอผีสมัครเล่น นอนอยู่ที่เบาะหลังของรถยนต์แล้ว

พระโป่งกำลังสนทนาร่ำลากับเพ็ญ และ ต้น

"สิ่งที่แฝงอยู่ในบ้านหลังนี้ พระท่านล้างไปหมดแล้ว ภูมิเทวดากลับมามีอำนาจเต็มที่  ที่โยมต้องทำคือ ตั้งศาลพระภูมิให้เหมาะสมกับอัตภาพ"

ต้นพนมมือไหว้ แล้วถาม

"เหมาะสมกับอัตภาพ คืออะไรครับ ?"

"ก็ฐานะไง !  รวยหน่อย ก็ทำศาลให้ใหญ่หน่อย ถ้าจนก็ไม่ว่ากัน ศาลเล็กก็ได้  เอาตามฐานะ เทวดาท่านเข้าใจ   บ้านเล็ก ๆ อย่างโยมเนี่ย โยมก็คิดเองแล้วกันนะ"  พระโป่งยังมีมุขทิ้งท้าย

เพ็ญพยักหน้า

"ค่ะ ! เพ็ญจะเรียนคุณย่าตามนี้"

"แล้วก็ทุกเดือน วันพระไหนก็ได้ วันนึง ถวายของไหว้ภูมิเทวดา  จุดธูปห้าดอก มีน้ำเปล่า แล้วผลไม้ตามอัตภาพ"

ต้นพูดขึ้น

"จน ๆ อย่างบ้านผม คงลำใยลูกนึง"

พระโป่งหัวเราะหึ ๆ

"นอกนั้นก็ไม่มีอะไรแล้ว  คนในบ้านไปทำบุญทำทานที่ไหน ก็อุทิศให้เจ้าที่โมทนาด้วย"

"รับทราบค่ะ !" เพ็ญพยักหน้ากับต้น  "เราเดินไปส่งหลวงพี่ที่รถกัน"

ต้นเดินนำมาถึงรถ  เปิดประตูคนนั่งด้านหน้า ชะโงกหน้าเข้ามาดูแอนดี้ ที่นอนสลบอยู่เบาะหลัง แล้วถอนหายใจ

"พี่ต้องพาพี่แอนดี้ไปทำแผลที่คลีนิคหรือเปล่า ?"

เอนกมองตามไปที่เบาะหลัง

"พี่แอนดี้บอกว่าไม่ต้อง ให้กลับไปพักที่บ้าน"

ต้นพยักหน้ารับรู้  เขาผลุบกลับออกไป  ยกมือไหว้ลาพระโป่ง

"ขอให้คุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ คุ้มครองโยมนะ"  หลวงพี่ให้พรเสร็จ ก็ทรุดตัวเข้ามานั่งในรถ ปิดประตู

เอนกเคลื่อนรถออกจากอาณาเขตคฤหาสน์ไตรสรณ์

**************************************************************************************

อดีตท่านผู้นำอายุแปดขวบ เปิดประตูกระจกห้องทำงาน ยกมือไหว้แม่  โยนเป้กีฬาไว้บนโซฟา แล้วผลุบกลับออกไป วิ่งขึ้นบันไดไปชั้นบน

ฉวีวรรณเปิดประตูห้อง ชะโงกหน้าออกไปส่งเสียงเรียกตามหลัง

"เปี๊ยก ๆ ! อย่าเพิ่งขึ้นไปข้างบน  พ่อกับแม่มีเรื่องจะคุยด้วย"

"ขอเปี๊ยกนอนก่อน ง่วง"  ลูกชายตะโกนลงมาจากบันได

เธอหยิบโทรศัพท์ โทรหาสามีทันที

"พี่ชู ลูกกลับมาแล้ว"

"เออ ๆ ! เดี๋ยวพี่เดินกลับไป"

**************************************************************************************

สามีภรรยานั่งรอลูกชายตื่นอยู่ประมาณหนึ่งชั่วโมง  เจ้าเปี๊ยกเดินออกมาจากห้องนอน

ชูศักดิ์กวักมือเรียก

"เปี๊ยกมานั่งนี่ !"

ลูกชายเดินมาทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ ต่อหน้าบิดามารดา

ฉวีวรรณพยักหน้าให้สามีเป็นคนพูด

"เปี๊ยก ! พ่อมีข่าวไม่ค่อยดีจะมาบอก  เปี๊ยกต้องรับมันให้ได้ พ่อเคยเตือนไว้แล้วว่า เราต้องรับได้กับความผิดหวัง แล้วมีสติ เดินหน้าต่อไป"

เปี๊ยกเบิกตาโต

"ไม่เอาอะ ! พ่อ...... พ่ออย่าบอกเปี๊ยกนะว่า  พ่อไม่ให้เปี๊ยกเข้าทีมฟุตบอล เสื้อผ้าก็ซื้อมาหมดแล้ว  ปักชื่อเปี๊ยกไว้แล้วด้วย  เปี๊ยกขอเรื่องนี้เรื่องเดียว"

ลูกเริ่มโวยวาย  ชูศักดิ์จับแขนลูกชาย แล้วเขย่า

"เฮ่ย ไอ้เวรนี่  ฟังพ่อก่อน !"

"ไม่ ๆ พ่อแหละ ฟังเปี๊ยกก่อน !  พ่อบอกเปี๊ยกมาก่อนว่า พ่ออนุญาตให้เปี๊ยกเข้าทีมโรงเรียน พ่ออนุญาตไปแล้ว พ่อเปลี่ยนคำไม่ได้นะ  พ่อบอกเปี๊ยกมา !"

คุณพ่อขมวดคิ้ว แล้วหัวเราะหึ ๆ

"เออ ๆ !  พ่อรับปาก  ก็รับปากไปแล้ว ใครจะมาเปลี่ยนคำวะ ?"

ได้ยินเท่านั้น เปี๊ยกยืนขึ้นทันที  แล้วกระโดดกางมือ

"เย่ ๆๆๆ !" พนมมือไหว้ผู้เป็นพ่อ  "ขอบคุณครับ !"  แล้วหันหลังกลับ กำลังจะเดินไป

"เฮ่ย ! เดี๋ยว ๆๆๆ ! เอ็งจะไปไหน ?  ยังไม่ได้เริ่มคุยเรื่องที่จะคุยเลย"

เปี๊ยกเดินกลับมา เกาหัว

"อ้าว ! เรื่องอะไรอีกล่ะ ?"

ชูศักดิ์ทำสีหน้าจริงจัง

"เปี๊ยก !  คุณธเนศบอกว่า ที่อารยะเมตตาจิต  เค้าได้ผู้นำคนใหม่กลับไปแล้วนะ  ไม่ใช่เปี๊ยก"

ลูกชายพยักหน้ารับทันที

"ครับ ! เปี๊ยกไปได้หรือยัง ?"

ชูศักดิ์หันไปมองหน้าภรรยา  ทั้งสองเริ่มงงกับปฏิกริยาของลูกชาย

แม่เป็นฝ่ายพูดบ้าง

"นี่เปี๊ยกจะไม่พูดอะไรบ้างเลยเหรอ ?  เรากลับไปเป็นผู้นำที่นั่นไม่ได้แล้วนะ"

ลูกชายขมวดคิ้ว  แล้วถามขึ้น

"แต่เปี๊ยกยังเล่นบอลทีมโรงเรียนได้ใช่มั้ยครับ ?"

คราวนี้ชูศักดิ์เกาหัวตัวเอง

"มันถามอะไรของมันวะ ?  เปี๊ยก เลิกคิดเรื่องฟุตบอลแป๊บนึงได้มั้ย ?  แล้วฟังพ่อ..

.. คุณธเนศบอกว่า ที่อารยะเมตตาจิต เค้าประกาศแล้วว่าได้ผู้นำเก่ากลับไปเป็นผู้นำแล้ว  ซึ่งไม่ใช่เรา   ส่วนคุณอนุชิตกับคุณวิชา กลับอยากจะมาช่วยเหลือเรา 

พ่อจำได้ว่า เปี๊ยกไว้ใจคนชื่ออนุชิต  แต่ไม่ไว้ใจวิชา   เราต้องมาปรึกษากันว่า เราจะเตรียมรับเรื่องนี้ยังไงดี"

ลูกชายขมวดคิ้ว มองลงที่พื้น  หายใจถี่ แล้วเงยหน้ามองพ่อ

"อนุชิตไหนครับ ?"

"ตำรวจที่พาเราไปเซฟเฮ้าส์ไง  ที่ลูกไปเจอคนชื่อวิชา แล้วบอกว่าไม่ไว้ใจเค้า"

เปี๊ยกเริ่มเกาหัวอีกครั้ง

"วิชาไหนครับ ?"

ชูศักดิ์ตวาดลูกชาย

"เฮ่ย ! อะไรกันวะ ? เรื่องสำคัญขนาดนี้ เอ็งลืมไปได้ยังไง ?  ชีวิตเอ็งเลยนะเนี่ย !"

ฉวีวรรณเขี่ยแขนสามี

"ใจเย็น ๆ สิพี่ !  ลูกมันจำไม่ได้ มันก็บอกเราตรง ๆ  พี่จะโมโหอะไร ?"

แม่พูดกับลูกบ้าง

"เปี๊ยกจำเรื่องชาติก่อนที่เปี๊ยกเป็นผู้นำ แล้วมีคนชื่ออนุชิต คนชื่อธเนศ คนชื่อวายุ เป็นคนในสำนัก  จำได้มั้ย ?"

คิ้วลูกชายยังขมวดติดกัน แล้วค่อย ๆ สั่นหัว

"จำไม่ได้ครับ !"

ฉวีวรรณหันมามองหน้าสามี ชูศักดิ์กระพริบตาปริบ ๆ

**************************************************************************************

เอนกกำลังคุยโทรศัพท์กับชลลดาอยู่ที่ห้องรับแขก

แฟนสาวของเขาเป็นห่วงอาการของแอนดี้เหมือนกับบริวารคนอื่น ๆ   เธอกำชับเอนกให้ดูแลพี่ชายคนนี้ให้ดี ไม่ต้องห่วงว่าไม่มีเวลาให้เธอ  พี่ชายคนนี้มีบุญคุณต่อเธอและเขามากกว่าใคร ๆ

อาเจิ้นใส่แว่นดำกำลังเดินพ่นควันบุหรี่อยู่ที่สนามหญ้าหน้าบ้าน  เมื่อเอนกเปิดประตูมุ้งลวดออกมา ชะโงกมองรถป้ายแดงของเลอหงส์

"อาเจิ้น ! หงส์ไม่ได้ขับรถไปเหรอ ?"

"อือ ! เค้าบอกว่า วันนี้ไม่ได้อยากขับรถไป" อาเจิ้นตอบ

"แล้วที่แม่พี่แอนดี้จะมา  หงส์รู้หรือยัง ?"

อาเจิ้นสั่นหัว

"ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน ให้สองพี่น้องเค้าคุยกันเองเหอะ !   พี่แอนดี้อยู่ในสภาพนี้ เราจะบอกน้องหงส์ยังไง ?"

เอนกหัวเราะ

"จะบอกยังไง ทำไมต้องซีเรียส ?  ชั้นก็เป็นคนดูแล ทำแผลให้พี่แอนดี้  ตอนป่วยหนักกว่านี้ ชั้นก็ดูแลมาตลอด  น้องหงส์เค้าไว้ใจชั้นอยู่แล้ว"

อาเจิ้นเพยิดหน้า

"งั้นก็เหนื่อยแกหน่อยแล้วกัน  ชั้นเองไม่ถนัดเรื่องทำแผล  เห็นแผลเห็นเลือดแล้วเวียนหัว  โถวเถิงสื่อ !" เขาพูดทิ้งท้ายด้วยศัพท์แมนดาริน

รถยนต์เล็กซัสสีขาวกำลังเคลื่อนมาจอดเทียบที่ประตูรั้ว

อาเจิ้นถอดแว่นดำออก เดินไปที่ประตู

พิมเปิดประตูก้าวลงมาจากรถ

เอนกมองเห็นก็จำได้ ร้องทักมาจากในบ้าน

"อาเจิ้น ชั้นต้อนรับเอง !"

เจิ้นพยักหน้ารับรู้ แล้วเดินเลี่ยงไปทางริมรั้วด้านอื่น

พิมส่งยิ้มให้ เมื่อเอนกเดินไปถึงประตูรั้ว

"สวัสดีค่ะ คุณแอนดี้อยู่มั้ยคะ ?"

"สวัสดีครับ คุณพิม  พี่แอนดี้ วันนี้ป่วยครับ  ไม่ได้โทรมานัดก่อนเหรอครับ ?"

เสียงประตูรถอีกฝั่งถูกเปิด

"โทรแล้ว เหมือนว่าคุณแอนดี้ปิดสาย  พิมเลยต้องเสี่ยงมาเอง  คือ แพทตี้ต้องพบคุณแอนดี้ด่วนค่ะ !"

แพทตี้เดินอ้อมด้านหน้ารถมายืนข้าง ๆ แม่

เอนกส่งยิ้มให้สองแม่ลูก

"วันนี้คงต้องขออภัยด้วยครับ พี่แอนดี้คงช่วยใครไม่ไหวตอนนี้ พลังหมดเกลี้ยงครับ วันนี้มีภารกิจหนัก 

น้องทนไหวมั้ย ? รอซักวันสองวันนะ !"

แพทตี้สั่นหัว

"หนูไม่ได้มาให้ครูแอนดี้ช่วยหนู  แต่ หนูมา เพื่อช่วยครูแอนดี้ !"

เอนกขมวดคิ้ว มีสีหน้าประหลาดใจเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ เขาทวนคำ

"มาช่วยพี่แอนดี้ ? พี่แอนดี้โทรไปบอกเหรอ ?"

แพทตี้สั่นหัว

"หนูถูกบังคับให้มาที่นี่ เพื่อส่งพลังให้ครูแอนดี้ ให้หนูไปเจอครูแอนดี้เถอะ !"

เอนกมองหน้าพิม  เธอพยักหน้ายืนยันในความต้องการของลูกสาว

เอนกเกาหัว แล้วรีบเปิดประตูรั้วทันที

แพทตี้มองหน้าเอนก แล้วพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

"ผู้หญิงคนนั้น บังคับให้หนูต้องมาที่นี่ หนูต้องส่งพลังเรกิช่วยครูแอนดี้  หนูไม่มาไม่ได้"

เอนกรู้สึกฉงน ไม่เข้าใจความหมายของเธอ

"ผู้หญิงคนไหน ?"

พิมรีบตัดบท

"ผู้หญิงคนไหน คงไม่สะดวกอธิบายตอนนี้ค่ะ คุณเอนก 

พาแพทตี้ไปช่วยคุณแอนดี้ก่อนนะ  เดี๋ยวสองคนเค้าเจอกัน เค้าก็เข้าใจกันเอง"

เอนกพยักหน้ารับ

"ครับ ๆ ! เชิญครับ ผมพาไป"

_____________________________________________________________________________________
1 , 2 , 3,< อ่านหน้า

__________________________________________________________________________

ขอแสดงความยินดีกับ คุณ Tiffy ผูู้ร่วมสนุก อภิญญาฆราวาส ตอนที่แล้ว ทายพล็อตเรื่องล่วงหน้าถูกต้องเป็นคนแรก

__________________________________________________________________________

เชิญร่วมสนุกทายพล็อตเรื่อง อภิญญาฆราวาส ตอน 41 ชิงสเปรย์กำจัดไรฝุ่น madam K (กดลิ้งค์เพื่อดูรายละเอียด)

โดย มีเงื่อนไขว่า หากท่านได้รับรางวัลแล้ว ท่านตกลงที่จะถ่ายรูปตัวท่านเอง ที่กำลังถือขวดสเปรย์ madam K และ ส่งรูปกลับมา และ อนุญาตให้เผยแพร่รูปของท่าน ใน facebook แฟนนิยายหมอเถื่อน

หากท่านตกลงในเงื่อนไข เชิญร่วมสนุกโดย การทายพล็อตเรื่องล่วงหน้า

ท่านทายว่า อภิญญาฆราวาส ตอนที่ 41 ผจัญบุตร กับ จุลินทร์นาคราช

จะเปิดเผยความสัมพันธ์ว่า พระนางจันทิมา ฯ มีความสัมพันธ์ใดกับ แอนดี้ ?

เลือกทายหนึ่งใน 3 คำตอบ นี้...

ก. ภรรยา/สามี  ข. แม่/ลูก ค. อาจารย์/ลูกศิษย์  

โพสต์คำตอบลงในเว็บบอร์ด กดที่นี่

วันหมดเขตรับคำตอบ : วันแรกที่ อภิญญาฆราวาส ตอน 41 เผยแพร่ในเว็บบอร์ด
กรณีมีผู้ทายถูกมากกว่า 1 ท่าน รางวัลจะเป็นของท่านแรกที่ทายถูก

ประกาศรายชื่อผู้ได้รับรางวัล ที่หน้าสุดท้าย ของ อภิญญาฆราวาส ตอน 41

***หมายเหตุ : ท่านที่ไม่ต้องการร่วมสนุกชิงรางวัล ไม่จำเป็นต้องทายผล

______________________________________________________________________________________

ต้องการอ่านตอนต่อไป โปรดแสดงความคิดเห็น

ท่านมีความคิดเห็นอย่างไร กับ อภิญญาฆราวาส ตอน ที่ 40 นี้ ?

แสดงความคิดเห็น กดที่นี่

สั่งซื้อนิยายหมอเถื่อนรวมเล่ม คลิ๊กที่นี่

กลับขึ้นด้านบน  อ่านตอนอื่น 

แสดงความคิดเห็น