สั่งซื้อ หนังสือนิยาย 'หมอเถื่อน' รวมเล่มฉบับแรก ราคา 380 บาท

รุ่งเหลือบมองมือข้างหนึ่งของศิษย์นรก แอพพลิเคชั่นสำหรับถ่ายวิดิโอปรากฏปุ่ม Record ขึ้นหราที่หน้าจอโทรศัพท์

เขาหัวเราะหึ ๆ

"นึกว่าพี่ไม่กล้า ? เธอเป็นแอ๊ดมิน น่าจะรู้ดีกว่าใคร ๆ ว่าคนชื่อรุ่ง ไม่เคยกลัวคน"

เขากระชากโทรศัพท์จากมือแพทตี้

ศิษย์ใหม่ตกใจ ลืมตาขึ้นมา เห็นสายตาพี่เลี้ยงที่จ้องเขม็งมายังเธอ

"งั้นมาพิสูจน์กันว่า คนอย่างพี่รุ่ง กล้าหรือไม่กล้า" เขาเก็บโทรศัพท์ของเธอใส่กระเป๋ากางเกงตัวเอง ผลักประตูกระจกเปิด แล้วก้าวเท้าออกไป

"เธออยากจะมาฟังด้วยหูตนเองมั้ย ว่าพี่จะกล้าเล่าเรื่องนี้ให้พี่แอนดี้ กับแม่เธอฟังหรือเปล่า ?" พี่เลี้ยงพูดโดยไม่หันหลังกลับ

แพทตี้รีบผุดออกมาจากห้อง

ฝีเท้าของพี่เลี้ยงไวกว่าที่เธอคิด เขาก้าวเท้าเดินนำกลับไปทางล็อบบี้โรงแรม

เธอนึกถึงความน่าสะพรึงแห่งสัมผัสของพระนางจันทิมาทันที หากพี่เลี้ยงฟ้องเรื่องราวของเธอให้ครูแอนดี้รู้ เธอคงจะต้องถูกบทลงโทษจากพระนาง ฯ แน่นอน อีกทั้ง คุณแม่ยังให้ความไว้ใจเชื่อถือครูแอนดี้ สิ่งที่รุ่งจะพูด ย่อมมีน้ำหนักโดยไม่ต้องมีหลักฐาน

การเป็นแอ๊ดมินกลุ่มเพื่อนทมิฬ คือ การเป็นปฏิปักษ์ต่ออาจารย์ยาใจ อนาคตของเธอในโรงเรียนนี้ต้องดับลงอย่างแน่นอน เครดิตที่เคยมีต่อครู และ คุณแม่ จะถูกทำลายไปพร้อมกันทันใด

รุ่งควักโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมากดหายอดแฮคเกอร์สติเฟื่อง ขณะที่กำลังจ้ำเท้าไปทางล็อบบี้

"มอแกน ! นายยังอยู่ในพลาซ่าหรือเปล่า ? นายมาเจอเราที่ห้องน้ำชายส่วนล็อบบี้หน่อยสิ !"

*******************************************************************************************

ภัทราเดินกลับมาที่บริเวณคาเฟ่ของล็อบบี้

ครูแอนดี้ยังนั่งสนทนาอยู่กับคุณแม่ ไม่เห็นร่องรอยของรุ่งโรจน์

เธอเดินตรงเข้าไป แล้วทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ตัวเดิม

คุณแม่ถามขึ้น

"อ้าว ! แล้วพี่รุ่งล่ะ ?"

เธอกลอกตาไปมา

"เดี๋ยวคงมาค่ะ !"

แอนดี้ถามบ้าง

"เป็นไง พี่รุ่งแนะนำอะไรบ้าง ?"

แพทตี้อึกอัก

"ยังค่ะ ! พี่รุ่งบอกให้กลับมานั่งรอที่นี่ก่อน"

ครูแอนดี้เลิกคิ้ว

"อ้าว ! แล้วเห็นหายไปตั้งนาน ไม่ได้คุยอะไรกันเหรอ ?"

"คุยกันเยอะครับ !" เสียงของรุ่งดังมาก่อนตัว เขาเดินกลับเข้ามานั่งที่เดิม

พี่เลี้ยงคนใหม่ จ้องหน้าลูกศิษย์

"พี่แอนดี้ กับ พี่พิม คงไม่เชื่อเรื่องที่ผมกำลังจะเล่า แต่ถ้าผมยืนยันว่าขอให้เชื่อในตัวผม พี่แอนดี้จะเชื่อมั้ยครับ ?"

ความกล้าบ้าบิ่นของรุ่งโรจน์ คือ สิ่งที่แพทตี้รู้ดีอยู่มาตลอด ทั้งจากบันทึกเก่า ๆ ของศิษย์พี่รุ่นสิบเก้า และ คำร่ำลือของเหล่าคุณครู

รุ่นพี่คนนี้ คือ คนที่กล้าตบหน้าครูฝ่ายปกครอง ต่อหน้าครูคนอื่น เขาไม่เคยเกรงกลัวคนที่มีอำนาจ แล้วนับประสาอะไร เด็กผู้หญิงที่ไม่ได้มีส่วนสำคัญต่อชีวิตของเขา....อย่างเธอ !

แอนดี้พยักหน้า

"เชื่อสิ ! มีอะไร เล่ามา !"

รุ่งยิ้มทันที

"แพทตี้ ไม่ได้เป็นอย่างที่พี่พิม หรือ พี่แอนดี้เห็นภายนอก ที่ดูเหมือนจะเป็นคนเรียบร้อย...."

พิมเปลี่ยนมาเป็นนั่งไขว่ห้าง ข้อศอกเท้าหน้าตัก แล้วจับคางตัวเอง

ศิษย์ใหม่จ้องหน้าพี่เลี้ยง แต่สายตานี้ เป็นสายตาส่อแววของการอ้อนวอน ลักษณะคิ้วเริ่มย่น แสดงถึงความกังวล

รุ่งละสายตาจากศิษย์ เปลี่ยนมามองที่คุณแม่แทน

"..... จริง ๆ แพทตี้ไม่ใช่ คนเรียบร้อยแบบที่เราเห็น......"

แพทตี้หลับตา กลั้นหายใจ หากเธอเลือกได้ เธอจะลุกขึ้นวิ่งออกไปจากที่นี่ทันที เพื่อที่จะไม่ต้องมาได้ยินประโยคต่อ ๆ ไปจากปากของเขา

".... แค่นั้น...... เค้ายังมีความคิดสร้างสรรด้วย" คำต่อของรุ่ง กลับเปลี่ยนความหมาย

คุณแม่เลิกคิ้ว

"ยังไง ?"

"น้องมีไอเดียในการใช้สื่อ เก่งในเรื่องเทคโนโลยี ผมคุยแล้วก็รู้ว่า น้องเค้าถนัดทางด้านนี้ น้องเค้าก็เสนอว่า เค้าอยากจะเรียนรู้จากผมผ่านทางสื่อ เพราะเกรงใจว่าผมทำงานด้วย คงไม่ว่างเจอกันบ่อย ก็เลยจะติดต่อผ่านอีเมล ส่งไฟล์ให้กัน อย่างนี้จะสะดวกกว่า"

แอนดี้พยักหน้าเห็นด้วย

รุ่งอธิบายต่อ

"ผมก็ว่า ดีนะ ! เห็นน้องกระตือรือร้นแบบนี้ ผมก็ดีใจ ผมนึกได้ว่า ผมมีไฟล์ข้อมูลเกี่ยวกับธรรมะของหลวงพ่อพอสมควร ก็จะลองให้แพทตี้ไปศึกษาก่อน ผมให้เพื่อนเอาข้อมูลมาให้แพทตี้แล้ว"

เขาชะเง้อคอ มองหาเพื่อน แล้วพยักหน้ากับมอแกน ซึ่งยืนถือคอมพิวเตอร์โน้ตบุครออยู่นอกคาเฟ่

"เดี๋ยวผมให้เพื่อนผม ถ่ายข้อมูลเข้ามือถือของแพทตี้ เค้าเอาโน้ตบุคมาที่นี่ด้วย"

แพทตี้เลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ

รุ่งหันไปชี้ให้มอแกนนั่งที่โต๊ะว่าง ถัดจากบริเวณที่เขานั่งไปอีกสองตัว

พิมพยักหน้า แล้วส่งยิ้มให้รุ่ง

"ดีจัง !" เธอยกมือลูบหัวลูกสาว "ได้พี่รุ่งเป็นพี่เลี้ยง"

รุ่งหันมาทางแพทตี้ ผายมือไปทางโต๊ะที่มอแกนนั่ง

"เชิญทางโน้นเลยศิษย์น้อง ! น้องแพทตี้ไปคุยกับเพื่อนพี่ตรงโน้นนะ เดี๋ยวเพื่อนพี่จัดการให้ เค้าถามอะไรก็ตอบเค้าตามนั้นแหละ ง่าย ๆ"

ศิษย์น้องจ้องหน้าศิษย์พี่ สายตาเต็มไปด้วยคำถาม แต่เธอไม่มีทางเลือกอื่น การที่เขาไม่ฟ้องเรื่องราวทั้งหมดออกมา ก็นับว่าปรานีต่อเธอระดับหนึ่งแล้ว

แพทตี้ลุกจากเก้าอี้ แล้วเดินตรงไปหาโต๊ะที่มอแกนนั่ง

รุ่งพยักหน้าหงึก ๆ หลังจากที่ศิษย์น้องเดินออกไป

"น่าจะโอเคนะครับ พี่แอนดี้ ! น้องเค้า ใช้ได้เลย !"

พิมยิ้มด้วยความพอใจ

"ขอบคุณมากเลยนะรุ่ง !"

*************************************************************************************

บนโต๊ะ ข้างหน้ามอแกน.... โทรศัพท์ไอโฟนถูกต่อเชื่อมด้วยสายข้อมูลกับโน้ตบุค พร้อมสำหรับการถ่ายข้อมูล

แพทตี้เห็นโทรศัพท์ของเธอในลักษณะนี้ ก็เข้าใจสถานการณ์ทันที

มอแกนส่งยิ้มให้

"นั่งเลย น้องแอ๊ดมิน !"

แพทตี้ทรุดตัวลงนั่งตรงข้ามมอแกน

มอแกนพูดขึ้น

"พี่ก็รุ่นสิบเก้านะ ! ห้องเดียวกับรุ่ง เคยได้ยินชื่อพี่มั้ย ? มอแกน รุ่นสิบเก้า !"

แพทตี้สั่นหัว

มอแกนทำจมูกหึ่ง

"ไม่ได้ยินได้ยังไง ? ต่อไป น้องต้องโปรโมทชื่อพี่ด้วยสิ พี่เป็นเพื่อนรุ่ง เพื่อนคิง เพื่อนปลั๊ก พวกนี้พี่รู้จักหมดนะ"

ศิษย์รุ่นน้องขมวดคิ้ว เธอพูดห้วน ๆ

"ตกลงจะคุยกันเรื่องนี้เหรอ ? ถ้าไม่มีอะไรคุย ขอโทรศัพท์คืนได้มั้ย ?"

มอแกนยกมือห้าม

"เดี๋ยว ๆๆๆ !" เขามองข้อมูลบนหน้าจอ แล้วเริ่มถาม

"ในข้อมูลไอโฟน น้องใช้อีเมล์อยู่สามแอคเคานท์ คือ ฮอทเมล จีเมล์ แล้วก็เมล์ของอำไร พี่ขอพาสเวิร์ดทั้งสามอัน"

สถานการณ์นี้ ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากจำเป็นต้องบอกรหัสผ่านให้กับรุ่นพี่คนนี้

รหัสผ่านสำหรับบัญชีทั้งสาม ถูกบอกจากปากแพทตี้ มอแกนทดสอบใช้รหัสผ่านทั้งสามนั้น ล็อกอินเข้าระบบทันที

เขานั่งผิวปากเป็นทำนองเพลงฮิตของมิกซ์ นิ้วก็จิ้มคีย์บอร์ดไป ด้วยความสบายใจ

"ชอบพี่มิกซ์มั้ย ?"

ศิษย์น้องทำหน้าเฉยเมย

มอแกนล็อกอินด้วยบัญชีทั้งสามเรียบร้อย

"ถูกต้องทั้งสามแอคเคาท์ น้องนั่งรอแป๊บนึง เดี๋ยวขอพี่จัดการอะไรหน่อย"

เซียนคอมพิวเตอร์ผมหยิกจิ้มแป้นคีย์บอร์ดด้วยควมชำนาญ

"เอาล่ะ ! อันนี้สำคัญสุด ! แอคเคาท์แอ๊ดมินของกลุ่มเพื่อนทมิฬหนึ่งเก้า พี่ขอรหัสผ่านด้วย !"

ฉลาดมาก !!!............แพทตี้รู้ทันทีว่า รุ่งโรจน์ มีไหวพริบในการจัดการปัญหาไม่น้อยทีเดียว ถึงวางแผนเหล่านี้ให้เพื่อนทำได้ภายในไม่กี่นาที

เธอถึงกับเอี้ยวตัว แล้วหันกลับไปมองที่ศิษย์พี่

รุ่งสังเกตเห็นศิษย์น้องหันมา เขาโบกมือ ส่งยิ้มให้

*****************************************************************************************

มอแกนดาวน์โหลดข้อมูล และ รูปถ่ายจากโทรศัพท์มือถือรุ่นน้องลงโน้ตบุคตัวเองเสร็จแล้ว เขาถอดสายเชื่อมข้อมูลออกจากไอโฟน ยื่นโทรศัพท์คืนให้แพทตี้

มอแกนลุกขึ้นยืน รุ่งสังเกตเห็นเพื่อนยืนขึ้น ก็รู้ทันทีว่า การถ่ายข้อมูลเสร็จเรียบร้อย

"เดี๋ยวผมขอตัวไปทางโน้นแป๊บนึงครับ !"

เขาลุกจากที่นั่ง เดินตรงไปยังโต๊ะของมอแกน

ศิษย์น้องได้รับไอโฟนคืนมาอยู่กับมือ เธอลุกขึ้นยืน แล้วมองหน้าพี่เลี้ยงที่ยืนอยู่ต่อหน้า

"เอาพาสเวิร์ดไปทำอะไรคะ ?"

รุ่งเอียงคอ

"เพื่อนพี่เปลี่ยนพาสเวิร์ดใหม่ให้ จากวันนี้ เธอจะใช้งานแอคเคานท์พวกนั้นไม่ได้ จนกว่า พี่จะบอกพาสเวิร์ดใหม่ให้"

เธอกระพริบตาปริบ ๆ รู้ความหมายดีว่า นั่นหมายถึง เขาจะสามารถเข้าไปอ่านข้อมูลเรื่องราวส่วนตัวของเธอที่สื่อสารกับโลกภายนอกได้ทั้งหมด

น้ำเสียงเธออ่อยลง

"เมื่อไหร่คะ แพทตี้ถึงจะได้พาสเวิร์ดคืน ?"

"รอดูวันพุธก่อน ! ถ้าเธอช่วยคนไข้คนนั้นได้ ค่อยว่ากัน"

เธอสูดหายใจยาว

รุ่งพยักหน้ากับมอแกน เพื่อนผมหยิกชูนิ้วโป้ง ให้สัญญาณว่า ทุกอย่างเรียบร้อย

"มีเรื่องนึงที่พี่ขอชม เรื่องดี ๆ เรื่องเดียวเท่านั้น ที่เธอทำได้"

แพทตี้เงยหน้าขึ้นมอง

"พั้นช์ผลไม้ ! เดินกลับไปที่โต๊ะกันได้แล้ว !"

รุ่งพูด แล้วหันหลังเดินกลับไปที่โต๊ะเดิม

****************************************************************************

อ่านหน้า > 2 , 3, 4
สั่งซื้อ นิยาย 'หมอเถื่อน' รวมเล่มฉบับแรก กดที่นี่