 |
| ||||||
| |||||||
"อาการเมื่อค่ำวันวาน เป็นเช่นใด ?" "สนุกดีครับ ! ไข้มาแต่เหงื่อไม่ออก ปวดหัวเป็นพิเศษ ส่วนอาการในท้องหายไป มีแต่ไข้" พระนางปรากฏแต่เพียงใบหน้า "ท่านนำสูตรยาที่ได้จากท่านสิทธาฤาษีไปให้คนของท่านปรุงให้ สูตรเหล่านั้นจะช่วยบรรเทาอาการประจำวันของท่าน" "ตั้งแต่ปลายสัปดาห์นี้ ฤดูฝนจะมาเยือนที่เรือนอภิญญาฆราวาสก่อนกาล ฝนอาจจะตกเกือบทุกวัน ก็ขอให้ท่านได้แจ้งบริวารของท่านที่จำเป็นจะต้องดูแลสถานที่เหล่านั้นไว้ล่วงหน้า" "ฝนมาผิดปกติเหรอครับ ถึงจำเป็นต้องเตือน ? ทุกปีก็ต้องมีหน้าฝนอยู่แล้ว" "เป็นเช่นนั้น ! ฝนจะมามาก อาจมีลมกรรโชก หรือ พายุ หากจำเป็น" "หากจำเป็น ! จำเป็นสำหรับอะไรครับ ?" "หากจำเป็นต้องเรียกพายุ ก็จำต้องเกิดพายุ แต่เราจะพยายามไม่ให้สิ่งปลูกสร้างใด ๆ เสียหาย" "พระนางเป็นคนเรียกฝนมาเองเหรอครับ ? เรียกมาทำไมครับ ?" "เรียกมาดับไข้ท่านไงเล่า !" แอนดี้หัวเราะ "พระนางพูดจริง ใช่มั้ยครับ ? ผมเชื่อนะครับ !" "ไม่ใช่แต่เพียงดับไข้ท่าน ยังช่วยดับสิ่งอื่น ป้องกันภัยไม่ให้กล้ำกรายสถานที่แห่งนั้น หากน้องชายของท่าน เข้ามาที่เรือนนั้นได้เร็วที่สุด จะยิ่งเป็นการดี เขาจะช่วยบรรเทาสิ่งต่าง ๆ หากเขาร่วมมือกับภัทราได้ นั่นจะเป็นผลอย่างมหาศาล" รุ่งโรจน์ ร่วมมือกับแพทตี้ สิ่งนี้พอเป็นไปได้ แต่ รุ่งโรจน์ กับการเข้ามามีกิจกรรมในเรือนอภิญญาฆราวาส ณ ตอนนี้ ... ยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม "ท่านเตือนเหล่าบริวารที่ดูแลกิจการธุรกิจแห่งนั้นด้วย ช่วงนี้จะมีฝนมากกว่าปกติ จนกว่าจะเสร็จภารกิจ ให้พวกเขาเตรียมการใด ๆ ที่จำเป็นต่อกิจการล่วงหน้า" แอนดี้เข้าใจดีว่า พระนาง ฯ หมายถึงกิจการของฟันปาร์ค "ภารกิจเรียกฝนนี่ จะเสร็จเมื่อไหร่ครับ ? เสร็จก่อนฤดูหนาวปีนี้มั้ยครับ ?" "เราตอบท่านไม่ได้ !" "ครับ ! ผมจะเตือนพวกเค้าไว้" เทพผู้ทรงฤทธิ์ เปลี่ยนเรื่องสนทนา "วันนี้ที่ท่านจะต้องพบกับมัณฑนา จิตใจนางจะเปิด เนื่องด้วยสถานการณ์บีบคั้น เริ่มต้น ก็ขอให้ท่านทำการสอนเรื่องราวของท่านตามปกติ จากนั้น ท่านจะสัมผัสได้เองว่า จิตของนางเปิด เมื่อนั้น ท่านสามารถสอบถามสนทนา ชักจูงได้ตามที่ต้องการ" "ผมจะสังเกตยังไงครับ ว่า จิตของเธอ เปิด ? สัมผัสแบบไหนครับที่ผมจะรู้สึก ?" "ท่านต้องสัมผัสเอง เราคงบอกท่านมิได้ ด้วยอิทธิของเรา วันนี้ เราเปิดใจนางให้กับท่านได้แน่ หรือท่านไม่เชื่อในเรา ?" น้ำเสียงพระนางโดยปกติ ก็แยกแยะลำบากอยู่แล้วว่า สนทนาด้วยอารมณ์ไหน แต่ส่วนใหญ่จะเด็ดขาด และ มั่นใจในอิทธิฤทธิ์ของท่านเอง หากแย้งซักไซร้ไป มีหวังได้ปะทะคารมกันอีกโดยใช่เหตุ แต่ ทั้งหมดทั้งปวง ด้วยความเชื่อมั่นว่า พระนางจันทิมาท่านนี้ คงไม่คิดร้ายต่อเขา และ คงไม่แนะนำให้เขาทำอะไรที่ผิดศีลธรรม เขาจึงละความสงสัยบางอย่างทิ้งได้ชั่วคราว พระนางสนทนาต่อ "การที่ท่านจะใช้งานภัทราให้คล่อง ท่านต้องสนิทสนมกับแม่ของเธอ ท่านคงมิลำบากใจ ใช่หรือไม่ ?" "ไม่ครับ !" "ความสวยของเธอ มิทำให้ท่านต้องประหม่าหรือ ?" "ไม่ครับ !" แอนดี้ตอบอย่างมั่นใจ "ถ้าเช่นนั้น ! สนิทกับเธอให้มากกว่านี้ ได้หรือไม่ ?" "หา !!! ต้องสนิทขนาดไหนเหรอครับ ? แค่นี้ยังใช้งานแพทตี้ไม่พอเหรอครับ ?" "สองแม่ลูก คือบริวารเก่าของท่านทั้งคู่ ใยต้องกังวลใด ๆ ? คนที่เป็นมารดานั้น หากเพียงท่านเอ่ยปากอยากได้ตัวเธอมาครอบครอง ท่านได้แน่" "เฮ่ย !" แอนดี้เผลออุทานออกมา "ผมจะไปอยากได้ตัวเธอมาทำไมครับ ? ผมไม่เคยคิดอะไรกับเธอ แล้วเธอเอง ก็มีคนรักอยู่แล้ว" พระนางหัวเราะ แอนดี้รับรู้ถึงอารมณ์สนุกของพระนางที่อยู่ในเสียงหัวเราะนั้น "ตั้งแต่เธอรู้จักกับท่าน จิตของเธอก็ลั่นดาล ไม่มีที่ให้ใครที่ไหน รอเพียงถึงเวลาที่เหมาะสม เธอคงขับชายคนนั้นออกพ้นภาระ" "เวรกรรม !" เขาสั่นหัวช้า ๆ ความรู้สึกสลดเข้ามาแทนที่ "ก่อเวรกันแท้ ๆ !" "ท่านอยากจะหลุดพ้นซะวันนี้วันพรุ่ง มันคงไม่ง่ายเช่นนั้น" เสียงกริ่งประตูบ้านดังขึ้นมาถึงห้องนอน "ท่านไปรับผู้มาเยือนเถิด ! คืนนี้ ค่อยเจรจากัน" สิงห์ต้าลู่ออกจาสมาธิ เดินเข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระ เสียงเคาะประตูห้องนอนดังขึ้น "พี่แอนดี้ ! มีคนมาหาครับ เป็นผู้ชาย บอกว่าชื่อแสง" เจ้าของบ้านขมวดคิ้ว นึกไม่ออกว่าเคยรู้จักคนชื่อนี้มาก่อน "ได้ ได้ ! เดี๋ยวลงไป !" **********************************************************************
ทันทีที่ทิดเอก เห็นหน้าชายผู้มาเยือน ก็นึกออกว่าเพิ่งได้เจอกันเมื่อวันวาน แสงอยู่ในชุดทำงาน เสื้อเชิ้ตแขนสั้น กางเกงแสลคขายาว ยกมือขึ้นไหว้ "สวัสดีครับ พี่แอนดี้ ! จำผมได้มั้ยครับ ?" "จำได้ ! แสง ลูกชายของพี่อุ่น รู้จักบ้านพี่ได้ยังไง ?" แสงยกมือขึ้นเกาหัว "ก็ ผมรบเร้าถามจากอาจารย์ยาใจ ผมใจร้อนครับ จะรอไปเจอที่เรือนอภิญญา ฯ ก็ไม่ทันใจผม เรื่องมันด่วนมากครับ" แอนดี้ประหลาดใจ "เกิดอะไรขึ้น ?" "เกิดมากด้วยครับ ! ตั้งแต่ที่ผมเจอกับพี่วันนั้น" แอนดี้ผายมือ "นั่งก่อน นั่งคุยกัน !" เขาหันหน้าไปทางเอนก "ขอน้ำเย็นสองที่นะ" เอนกพยักหน้า ผละเดินออกไป ยังไม่ทันที่เจ้าของบ้านจะทรุดตัวลงนั่ง แขกผู้มาเยือนก็คุกเข่าลงต่อหน้า กำลังก้มหัวลงกราบ แอนดี้ตกใจ รีบย่อเข่าลงไปจับแขนไว้ "ทำอะไรน่ะ แสง ? จะทำอะไร ?" "ขอผมกราบพี่เถอะครับ ! พี่คือครูที่มาเปิดตาผม พี่ทำให้ผมตาสว่าง" "ลุกขึ้นนั่งคุยที่โซฟาก่อน ! มีอะไร เล่าให้กันฟังก่อน อย่ากราบเลย !" แสงพยักหน้า ลุกขึ้นมา ทรุดตัวลงนั่งที่โซฟารับแขก แอนดี้นั่งลงที่โซฟาตรงข้าม เขาสังเกตเห็นน้ำตาที่เริ่มคลอดวงตาทั้งสองข้างของหนุ่มคนนี้ "เอ้า ว่ามา ! เกิดอะไรขึ้น ?" "ก็ วันนั้น ที่พี่ทักผม มันทำให้ผมสะอึก จุก แล้วก็งงกับตัวเอง ผมคิดเรื่องนั้นตลอดตั้งแต่ขับรถจากที่นั่น กลับบ้าน ใจผมคิดแต่เรื่องคำพูดของพี่ มันคือความจริงที่ผมไม่เคยได้ยินจากใคร ผมตาบอดจนไม่เคยคิดเรื่องนั้น" "พี่ทักอะไรไปเหรอ ?" "พี่พูดว่า น่านับถือหัวใจแฟนเรานะ แฟนเราน่ะ รักศาสนาตนเองมากกว่าผู้ชาย..... พี่จำได้ใช่มั้ยครับ ?" แอนดี้พยักหน้า แสงถอนหายใจยาว แล้วเล่าต่อ "มันคือความจริงที่ทำให้ผมตาสว่าง ไม่มีใครเคยทักผมเรื่องนี้ ไม่มีใคร ทำให้ผมสะกิดใจเรื่องความกำหนัด ที่ทำให้คนคนนึง ทิ้งศาสนาที่เคยบูชาได้ เพียงเพราะอยากได้เมีย" คำอธิบายของแสง เป็นที่น่าสนใจสำหรับแอนดี้ "ทำไมเราคิดยังงั้น ?" "ผมเคยบวชครับ ผมเคยศรัทธาศาสนาพุทธมาก ผมขอแม่บวชเอง ผมเคารพบูชาพระพุทธเจ้ายิ่งกว่าชีวิต พอเรียนจบปริญญาตรี ผมบวชเลย ระหว่างบวช ผมซาบซึ้งกับธรรมะมาก มีความสุข สงบ ผมได้สมาธิ ผมเข้าฌานได้ ผมได้ปัญญามากมาย แต่พอสึกแล้ว กลับมาทำงาน จิตใจก็จดจ่ออยู่กับงาน แล้วผมก็ไม่เคยได้คุยกับใครเรื่องธรรมะที่ทำให้ผมศรัทธาได้ อ่านหนังสือธรรมะแต่ละเล่ม ก็เฉย ๆ ฟังพระเทศน์ก็รู้สึกเฉย ๆ ไม่ศรัทธาใคร เพราะรสนิยมเหมือนกับว่า มันไม่ตรง พอไม่มีใครให้ศรัทธา ผมก็ไม่คุยเรื่องศาสนาพุทธกับใคร วิชาความรู้ที่ได้มาระหว่างบวช ก็ไม่ได้ทบทวนต่อ ตั้งใจทำแต่งาน จนได้มาเจอกับแฟนผม คบกันสองปี ก็เริ่มคิดเรื่องแต่งงาน เค้าไม่ได้นับถือพุทธ ผมต้องเปลี่ยนศาสนาไปนับถือตามเค้า แต่ผมก็ไม่ได้เอะใจ ไม่ขัดข้องอะไรเลย เหมือนกับผมลืมไปเลยว่า ครั้งหนึ่ง ผมเคยปวารณาตัวเองว่า จะทำนิพพานให้แจ้ง เพราะ ไม่มีใครเคยทำให้ผมศรัทธาพอที่จะฟังธรรมะจากปากเค้า ผมจึงลืมไปว่า ผมคือลูกพระพุทธ จนวันนั้น ที่ผมได้เจอพี่ คำพูดของพี่ กระแทกใจผมอย่างแรงมาก" "กระแทกยังไง ?" "พระพุทธเจ้า สั่งสมบารมีมานานนับอสงไขยกัปป์ เพื่อสอนให้คนพ้นทุกข์ คำสอนของท่าน คือ สิ่งที่มีค่าที่สุดในจักรวาลนี้ ผมได้มีโอกาสเข้าถึงคำสอนของท่าน จนผมเคารพพระธรรม ยิ่งกว่าชีวิตผม แต่แล้ววันหนึ่ง สิ่งที่ผมเคารพยิ่งกว่าชีวิตนี้ กลับต้องมาถูกผมโยนทิ้ง ก็เพราะ ไอ้กำหนัด ตัณหา ที่อยากได้เมีย แล้วทิ้งศาสนา ผม เอาศาสนา แลก เมีย ! พี่เข้าใจระดับความแรงของคำนี้มั้ยครับ ? ผมน่ะ เอาศาสนาที่ผมเคยเทิดทูนบูชา แลกกับการมีเมีย !" คำพูดของเขา ทำให้แอนดี้อึ้งไปเหมือนกัน แสงเห็นปฏิกริยาของเจ้าของบ้าน นิ่งเงียบ เขาถามขึ้น "พี่พูดอะไรหน่อยสิครับ ! อบรมผมเหมือนกับที่อบรมน้องของผมวันนั้นก็ได้" แอนดี้หัวเราะ "เรารู้เหรอว่า พี่พูดอะไรกับสิน ?" เขาสั่นหัว แอนดี้เล่า "พี่แค่บอกเค้าว่า ถ้าไม่อยากมาเรียนกรรมฐานที่นี่ กลับไปปรับปรุงตัวให้ดีขึ้น เมื่อไหร่ไปกินเหล้า ถ้าไม่สร่างเมา ไม่ต้องกลับบ้าน ห้ามให้แม่เห็นว่าเราเมาเข้าบ้าน แค่นี้ ทำได้มั้ย ? เค้าก็บอกว่า เค้าทำได้ ก็แค่นั้นเอง" แสงอ้าปากหวอ "อ้าว ! แค่นั้นเอง ?" "แค่นั้นแหละ ! พี่ห้ามเค้ากินเหล้าไม่ได้หรอก แล้วจะให้คนที่ไม่มีจิตใจอยากฝึกสมาธิ มาฝึกกรรมฐาน มันก็จบเห่ตั้งแต่คิดแล้ว พี่ก็ทำได้แค่นั้น" แสงพยักหน้า "แต่มันก็เวิร์คนะครับ ผมว่า ยังไง รบกวน ขอคำแนะนำอบรมผมหน่อยเถอะครับ ไหน ๆ ผมก็มาที่นี่ เพื่อกราบขอให้พี่แอนดี้เป็นครูของผม แนะนำผมหน่อยเถอะครับ" ภาพของท่านลุงมาปรากฏขึ้นในจิต 'เอ็งดูให้ดี ว่าไอ้นี่มันเป็นใคร' ผู้นำแห่งเรือนอภิญญาฆราวาส ตั้งจิตเป็นสมาธิชั่วลัดนิ้วมือ ขอกำลังบารมีขององค์สมเด็จทุก ๆ พระองค์ ภาพใดที่เป็นประโยชน์ต่อภารกิจเบื้องหน้านี้ ขอให้ภาพนั้นจงปรากฏแก่จิต หญิงชราผมสีขาวโพลนในชุดฤดูร้อนของชาวลั๊วะปรากฏขึ้น 'แม่คำป้อ !' ข้างกายของหญิงชรานั้น คือ ชายรูปร่างกำยำ ในชุดนักรบชาวลั๊วะ มือถือดาบคู่ ลำแขนทั้งสองข้างสักยันต์เป็นลาย ไอ้เป็ง ลูกชายแม่คำป้อ แห่งบ้านโต๊กโต ! ......... สมุนมือขวาของ สิงห์ บ้านโต๊กโต นักรบเอกแห่งท่านจันทรชาดพรหม สิงห์ ณ ชาติปัจจุบัน มีรอยยิ้มขึ้นทันที "มาเจอกันอีกจนได้สินะ !" ประโยคนี้ทำให้แสงต้องเอียงคอด้วยความสงสัย __________________________________________________________________________________________ โดย วีรยาติ หากท่านต้องการอ่าน อภิญญาฆราวาส ตอน 30 ท่านคิดว่า แอนดี้ จะชอบ พิม หรือไม่ ? เลือกคำตอบ ข้อใดข้อหนึ่ง ระหว่าง ก. ชอบ หรือ ข . ไม่ชอบ กลับขึ้นด้านบน
สมัครสมาชิก เว๊บบอร์ดที่นี่ (หากไม่สมัครสมาชิก จะโหวต หรือ แสดงความคิดเห็นไม่ได้) และ อ่าน หรือ แสดงความคิดเห็นที่นี่ | |||||||
