สั่งซื้อ หนังสือนิยาย 'หมอเถื่อน' รวมเล่มฉบับแรก ราคา 380 บาท

เจ็ดโมงเช้า รุ่งโรจน์มายืนรออยู่ที่หน้าบ้านตามเวลานัด

สาวร่างทรงเดินไปเปิดประตูรับที่หน้าบ้าน

"ขอบคุณพี่นงนะครับ ที่รับนัดตอนเช้า มาที่นี่แล้ว ผมจะได้กลับไปเข้างานยังทัน"

"ค่ะ ! นงต้องตื่นมาใส่บาตรอยู่แล้ว"

เจ้าของบ้านพารุ่งเข้าไปในห้อง

เขายังจำธรรมเนียมเดิมของที่แห่งนี้ได้ จึงนำเศษกระดาษมาเขียนชื่อ และ นามสกุล วางไว้บนพาน แล้วนั่งขัดสมาธิ เตรียมรอร่างประทับทรง

สักพัก เสียงของพี่นงเปลี่ยนเป็นเสียงของพระนาง

"ยินดีที่ได้เจอท่านอีก สังขารของท่านดีขึ้นกว่าเมื่อครั้งนั้น หากท่านจำเป็นจะต้องใช้สิ่งนั้นเพื่อทำนายสุขภาพคนอื่น ท่านสามารถกลับมาใช้ได้"

รุ่งยกมือพนม มีรอยยิ้มกว้างอย่างห้ามไม่ได้

"ขอบคุณพระนางครับ เป็นข่าวดีที่สุดของปีนี้ ผมอยากได้ยินเพียงเท่านี้เองครับ"

"เท่านี้เองรึ ?"

"ครับ ! เมื่อคืนผมแจ้งร่างไปว่า ผมอยากรู้แค่เรื่องเดียวเท่านั้น"

ร่างผงกหัวช้า ๆ เสียงพระนางหัวเราะเบา ๆ

"ท่านก็เป็นดั่งคำทำนายที่เราว่าไว้เมื่อครั้งนั้น สังขารท่าน หากได้รับการเยียวยาด้วยวิธีการเดินลมปราณตามที่เราแนะนำ ก็สามารถกลับมาใช้งานได้ และ เวลานี้ ก็ถึงเวลาแล้วที่ อิสตรีต่าง ๆ ที่เคยผูกพันกับท่านมา จะโคจรเข้ามาเกี่ยวพันกับท่าน ก็หวังว่า ท่านจะเตรียมรับมืออย่างเหมาะสม"

รุ่งเอียงคอ แต่ก็ยังมีรอยยิ้ม

"เอ๊ะ ! ผมจำได้ว่าครั้งนั้น พระนางก็เคยทำนายเรื่องนี้ไว้ ตอนนี้ถึงเวลาแล้วเหรอครับ ที่จะมีสาว ๆ เข้ามาในชีวิตบ้าง ?"

"ท่านใช้คำว่า บ้าง ไม่ได้หรอก สาว ๆ ที่ท่านจะได้พบนั้น เราใช้คำว่า มีจำนวนเกินกว่าที่ท่านจะคาดหมายได้"

รุ่งเบิกตา เลิกคิ้ว แล้วพยักหน้าช้า ๆ รอยยิ้มแทบจะกลายเป็นการหัวเราะ

เขาอุทานเบา ๆ

"ซือก้อย ! กลายเป็นคาสซาโนว่าแน่ ๆ"

ร่างสั่นหัวช้า ๆ

"อิสตรีเข้ามามากมาย ก็อาจนำเรื่องวุ่นวายเข้ามา ถ้าท่านไม่เตรียมรับมือให้ดี แต่ เราก็เชื่อมั่นว่า ท่านจะรับมือกับอิสตรีเหล่านี้ได้ ท่านชอบมั้ยล่ะ อิสตรี ?"

รุ่งพยักหน้า

"ชอบครับ ! ก็ดีกว่าเมื่อสองปีก่อน ที่เกือบพิการ งานก็ไม่ก้าวหน้า แล้วไม่มีสาวคนไหนมองผมซักคน"

"มนุษย์ทุกผู้นาม ทุก ๆ สิบปี ก็จะมีปีที่ดีอยู่สองสามปี มีปีที่ร้ายอยู่สองสามปี ที่เหลือก็เป็นปีที่เป็นกลาง ๆ เมื่อผ่านปีร้ายได้ สักวัน ปีดีก็จะเข้ามา วันนี้ได้รับข่าวดี ก็ดีแล้ว เราก็ขออำลาท่าน ณ ตรงนี้ อำลา" ร่างยกมือขึ้นพนม

รุ่งเบิกตาค้าง รีบยกมือพนม

"อ้าว ! ท่านจะไปเลยเหรอครับ ?"

"ท่านมิใช่ ต้องรีบไปทำงานหรือ ? เรื่องที่ท่านกังวล เราได้ตอบไปแล้ว มีเรื่องอื่นใดที่ท่านต้องการถามอีก ?"

"ไม่มีแล้วครับ !"

"ถ้าเช่นนั้น อำลา"

รุ่งก้มลงกราบที่พื้น แล้วเงยหน้าขึ้นมา รอยยิ้มยังไม่เลือนไปจากใบหน้าเขา

ร่างทรงเริ่มมีสติกลับมา ลืมตา

"คุณรุ่ง เลิกยิ้มได้แล้ว เดี๋ยวไปที่ทำงาน คนเค้าคงนึกว่ายังฝันค้างไม่เสร็จ"

เขาไม่สามารถห้ามรอยยิ้มได้

"ผมดีใจครับ สามารถกลับมาใช้ลูกดิ่งได้ แล้วยังจะมีสาว ๆ เพียบ ข่าวดีสุด ๆ" เขาพยักหน้าซ้ำ ๆ

นงดูอากัปกิริยาของรุ่งโรจน์แล้ว ทำให้เธอกลั้นหัวเราะไว้ไม่ได้

************************************************************************************

ยามสาย.....ลานหน้าซุ้มเกมส์เต็มไปด้วยพนักงานของบางกอกซีดาร์ฟันปาร์คกว่า สองร้อยชีวิต กำลังยืนรอฟังแถลงการณ์ของผู้บริหาร เกี่ยวกับการเปิดโซนพลาซ่า และ โรงแรม

รุ่งโรจน์อยู่ในชุดเสื้อยืดลำลองซีดาร์ฟันปาร์ค กางเกงสี่ส่วน รองเท้าผ้าใบ เดินทักทายพนักงานสาว ๆ ด้วยรอยยิ้ม

สกลเอื้อมมือมาแตะที่บ่า

"วันนี้ไปทำอะไรมา อารมณ์ดีแต่เช้า ?"

รุ่งส่งยิ้มให้รุ่นพี่

"พี่สกลว่ามั้ย สาว ๆ ฟันปาร์คก็มีน่ารักหลายคนเหมือนกันนะ ?"

สกลมองไปรอบ ๆ

"อือ ! พวกเด็กพล่าซ่ากับโรงแรม น่ารักทั้งนั้น พี่ต้อมเป็นคนเลือก สุดยอดเลย"

ตาของรุ่งโรจน์สอดส่ายไปทั่ว

"แต่.... ไม่ยักจะมีใครสนใจผมซักคน"

สกลมองหน้า

"เหงาหรือไง ? จู่ ๆ ก็มาพูดแบบนี้ เราก็ไม่ลองจีบใครดูบ้างล่ะ"

รุ่งมองตรงไปยังข้างหน้า แฟนคลับของเขาคนเดียวในฟันปาร์ค กำลังเดินนวยนาดกรีดนิ้วตรงมาจากซุ้มเกมส์

"อยู่แบบนี้ต่อไป คงได้อีเนี่ยเป็นเมียแหง"

สกลหันไปมองตามสายตาของรุ่ง

หนุ่มปริ๊นซ์ชี้นิ้วมาที่เขา ปรี่เข้ามาอย่างเร็ว

"อีนังรุ่ง ! แหม มายืนหมกตัวหมกตูดอยู่กับพี่สกลนี่เอง"

รุ่งเชิดหน้ามองเพื่อนประเภทสอง

"มีอะไร ? กลิ่นชั้นโชยไปไกลถึงตรงโน้นเชียวเหรอ ?"

ปริ๊นซ์หยิกต้นแขนรุ่ง

"อยากให้ชั้นดมแกกลางลานนี่หรือเปล่าล่ะ ? ชั้นกล้านะ !"

รุ่งยกมือห้าม

"ไม่ต้อง ! เดี๋ยวราคาตกหมด ยิ่งกำลังอยู่ในช่วงโปรโมทอยู่"

ปริ๊นซ์ยกมือขึ้นท้าวสะเอว

"แกนี่ไปหลอกอะไรสาวไว้ ? มีคนมาถามหาแก ?"

รุ่งขมวดคิ้ว

"ถามหา ? มาตัวเป็น ๆ เลยเหรอ ?"

เพื่อนเกย์หัวเราะ

"แกถามเหมือนกับแกไปหลอกผีที่ไหนไว้เหรอ เค้าถึงไม่ได้เอาร่างมาด้วย ?"

"ม่ายช่าย ! ชั้นหมายถึง เค้าโทรถาม หรือ ส่งอีเมล์ หรือ ข้อความ ไปถาม หรือ ว่าเดินมาถามแกเลย ?"

รุ่งกำลังโยงความเกี่ยวพันกับกรณีนิมดา

ปริ๊นซ์กรีดนิ้วชี้ขึ้น แล้วโบกไปมา

"โน ๆๆๆ ! หูชั้นนี่แหละ ได้ยินจากปากเค้าเลย ว่าเค้ามาถามว่า ชั้นรู้จักคนชื่อรุ่งโรจน์ ใช่มั้ย ชีเป็นพนักงานใหม่โซนพลาซ่า ลูกครึ่งฟิลิปปินส์ หน้าตาน่ารัก"

รุ่งตบมือเข้าที่หน้าตักตัวเอง

"กูว่าแล้ว ! โอว ! พระนางช่างแม่นเหลือเชื่อ ! นี่ภายในไม่กี่ชั่วโมง มีหญิงมาถามหาแล้ว ลูกครึ่งด้วย ฮ็อตแล้วกู !"

รุ่งจับข้อมือปริ๊นซ์ทันที

"ไหน ? เค้าอยู่ไหน ? แกพาชั้นไปเลย"

เพื่อนกวางขมวดคิ้วแล้วจ้องหน้า

"อีรุ่ง ! วันนี้แกมาแปลก ! แกหื่นแต่เช้าเลยนะ !"

สกลหัวเราะ

เสียงเคาะไมค์ดังขึ้นมาจากลำโพง

บนเวที.... คุณน้อย และ มิสเตอร์เดนิส เป็นตัวแทนผู้บริหารที่จะพูดถึงงานเปิดโซนพลาซ่า และ โรงแรมที่จะมีขึ้นในอีกสองสัปดาห์หน้า

"สวัสดี เพื่อนพนักงานชาวบางกอกซีดาร์ฟันปาร์ค" เสียงอาน้อยดังออกลำโพง

พนักงานที่กำลังยืนสนทนากันอยู่ในลานทั้งหมด ต่างเงียบ หันหน้ามาที่เวที

ปริ๊นซ์พูดขึ้นเบา ๆ

"เดี๋ยวฟังผู้บริหารพูดก่อน ชั้นจะพาแกไปหาน้องคนนั้น"

"แล้วเมื่อกี๊ แกเห็นเค้าอยู่ในลานนี้หรือเปล่า ?"

ปริ๊นซ์เหลียวมองไปรอบ ๆ

"ยังไม่เห็น แต่ เค้าก็น่าจะมายืนฟังด้วยนะ วันนี้พวกพนักงานพลาซ่า และ โรงแรมก็ต้องมาฟังด้วย ทุกคนต้องมาหมด ถ้าไม่ลาป่วย"

"...หรือลาคลอด" รุ่งต่อคำ

"อีบ้า ! ท้องยังไม่ได้ป่อง จะลาคลอดได้ไง ?"

รุ่งพยักหน้า แล้วอมยิ้ม รู้สึกว่าตัวเองโดดเด่นขึ้นมาทันที

เขาใช้ข้อศอกเขี่ยแขนเพื่อนติ้ง แล้วจับคอปกเสื้อยืดตั้งขึ้น

"ปริ๊นซ์ ! วันนี้ชั้นรู้ตัวว่าชั้นฮ็อตเว้ย ! ขนาดสาวให้แกมาเป็นแม่สื่อ"

สกลเหล่มองคอปกเสื้อของรุ่ง

"นี่สุดหล่อ ! จะไม่ฟังผู้บริหารพูดหน่อยหรือไง ? คุยกันอยู่ได้"

รุ่งยืนเขย่งเท้า ขย่มตัวเหยง ๆ

"คุณน้อย พูดเร็ว ๆ หน่อยสิครับ พูดช้าเดี๋ยวเนื้อคู่ผมไม่รอ"

ปริ๊นซ์สั่นหัว

สายตาของพนักงานบางกอกซีดาร์ฟันปาร์คที่ยืนอยู่ในลานทุกคน จับจ้องไปบนเวที ตั้งใจฟังผู้บริหารอธิบายโครงการพล่าซ่า และ โรงแรม มีแต่สายตาของรุ่งโรจน์เท่านั้น ที่ซอกแซก ชะเง้อซ้ายขวา มองหาสาวที่น่าจะเป็นลูกครึ่งฟิลลิปปินส์

มิสเตอร์เดนิสพูดสั้น ๆ ต่อจากคุณน้อย แล้วเสียงปรบมือก็ดังมากจากพนักงานทุกคนในลาน

ความมุ่งมั่นภูมิใจที่จะนำเสนอกิจการใหม่ของสวนสนุก ผู้บริหารได้ถ่ายทอดไปยังหมู่พนักงานได้อย่างดี ทุกคนกระตือรือร้นที่จะเห็นการเปิดดำเนินการของส่วนพลาซ่า และ โรงแรม

เมื่อผู้บริหารแถลงจบแล้ว พนักงานก็เริ่มแยกย้ายกันไปทำงาน

รุ่งยืนอยู่กับเพื่อนกวางไม่ยอมไปไหน

"อีปริ๊นซ์ บอกเค้าเลยว่า ไปรออยู่ที่หน้าร้านซูวีเนียร์"

เพื่อนกวางกดโทรศัพท์ส่งข้อความ แล้วพูดขึ้น

"ชั้นบอกน้องเค้าละ อีกห้านาที ไปเจอกันที่หน้าร้านซูวีเนียร์"

รุ่งฉีกยิ้มกว้าง

"โอเค ดี ! เดี๋ยวชั้นขอคุยโทรศัพท์ก่อน แกยืนรอชั้นตรงนี้ก่อน"

รุ่งเดินห่างออกมา แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้น โทรหาญาติผู้น้อง

"น้องวิ ! พี่ใช้ลูกดิ่งได้แล้ว ! น้องวินัดมาได้เลย ถ้าเป็นวันธรรมดา ขอเป็นช่วงค่ำ ๆ ถ้าเป็นเสาร์ หรือ อาทิตย์ ได้ทั้งวัน"

"ค่ะ ! ขอบคุณมากค่ะ พี่รุ่ง แล้วน้องวิจะนัดไปนะคะ"

เสร็จไปหนึ่งสาย ก็เหลืออีกหนึ่งสาย... เขากดโทรศัพท์หาแอนดี้

"พี่แอนดี้ น้องวิจะพาผมไปพบกับอาเอกก่อน ถ้าผมเข้าพบได้เมื่อไหร่ ผมจะบอกพี่ ครั้งต่อไป ผมจะพาพี่เข้าไปเอง"

"ขอบคุณมากรุ่ง พี่รู้ว่ารุ่งต้องทำได้"

เสร็จภารกิจที่สำคัญเพียงแค่นี้ ที่เหลือ ก็รอให้ญาติผู้น้องนัดหมายมา

ค่ำวันนี้ หลังจากกลับไปถึงบ้าน เขาจะนำลูกดิ่งที่เก็บไว้ ออกมาใช้งานอีกครั้ง คนไข้รายแรกที่เขาต้องใช้ความสามารถในการเยียวยา คือ คุณอาของเขาเอง มันเป็นภารกิจที่ยิ่งใหญ่ในความคิดของหมอเถื่อนธรรมดา ๆ คนนี้

รุ่งเดินนำหน้า แล้วพยักหน้าให้กับปริ๊นซ์

"ไป ! ไปลุยกันให้รู้ดีรู้ชั่ว !"

เพื่อนกวางตวาดเสียงดัง

"นี่แกจะไปข่มขืนเค้าหรือยังไง ? วันนี้ทำไมแกอะเลิร์ทหาชะนีซะจัง ?"

************************************************************************************

หน้าร้านขายของที่ระลึก ก่อนเวลาทำการ ยังไม่มีเจ้าหน้าที่มาเปิดร้าน มีแต่สาวน้อยหน้าตาลูกครึ่งหน้าใสมายืนรอนัด

รุ่งชะเง้อมองเห็นสาวที่มายืนรออยู่แต่ไกล

"เฮ่ย คนนั้นเหรอ อีปริ๊นซ์ ? ทำไมน่ารักยังงี้วะ ? ขนาดนั้นเลยเหรอ กูเนี่ย ?"

"เออใช่ ! คนนี้แหละ เค้าชื่อ เซเรน่า ไม่รู้อยู่พลาซ่า หรือ ฝ่ายโฮเทล แกคุยกับน้องเค้าเองแล้วกัน"

รุ่งกระชากข้อมือเพื่อน

"งั้นหยุดตรงนี้ ! แกไม่ต้องเข้าไป ชั้นเข้าไปคุยเอง เดี๋ยวแกทำชั้นเสียฟอร์ม"

เพื่อนกวางทำจมูกหึ่ง

รุ่งคว้าเพื่อนเข้ามากอด

"แต่ แท๊งกิ้วเวรี่มัช ไว้จะตอบแทนแกอย่างสาสม" พูดเสร็จ เขาก็ใช้มือไสเพื่อนให้เดินไปอีกทาง

รุ่งก้าวเท้าตรงไปที่หน้าร้านขายของที่ระลึก

ณ เวลานี้ มีแค่เขา และ สาวคนนี้เท่านั้นในบริเวณนี้

สาวลูกครึ่งเห็นชายหนุ่มเดินตรงเข้ามา เธอก็เลิกคิ้ว

"พี่รุ่งโรจน์ ใช่มั้ยคะ ?"

รุ่งพยักหน้า แล้วหยุดยืนเว้นระยะห่างกับสาวลูกครึ่งประมาณ สองก้าว

"ครับ ! เพื่อนมาบอกว่า คุณตามหาผม"

สาวเริ่มมีรอยยิ้ม แก้มด้านซ้ายปรากฏลักยิ้มเห็นได้ชัด

"ค่ะ ! เซเรน่า ค่ะ !"

"เซเรน่า ! ชื่อเพราะจัง ทำอยู่ส่วนไหนเหรอครับ ?"

เซเรน่ามองผ่านไหล่รุ่งออกไป

"พี่จะรีบเข้างานใช่มั้ยคะ ? เพื่อนพี่ยืนรออยู่นั่น พี่ใช้อินนิเชียลโค้ดอะไรคะ ? นาน่าค่อยคุยกับพี่ทีหลัง"

รุ่งขมวดคิ้ว อีปริ๊นซ์ แกยังเสือกเดินตามชั้นมาทำไม ? เขานึกด่าในใจ

"อ้อ ! พี่ใช้ โรมิโอ แอนด์ จูเลียต สามครับ"

สาวลูกครึ่งเลิกคิ้ว

"โรมิโอ จูเลียตจริง ๆ เหรอคะ ?"

"จริงสิ ! ก็ รุ่งโรจน์ จิระนาวี ไง อินนิเชียลก็ต้อง โรมิโอ จูเลียต แต่พี่เป็นพนักงานลำดับที่สามที่ใช้อินนิเซียล อาร์เจ"

"อ้อ ใช่สิ อาร์เจ ! ได้ค่ะ งั้นนาน่า จะส่งข้อความไปคุยนะคะ เอ่อ.... นาน่า เป็นชื่อเล่นของเซเรน่าค่ะ ไว้คุยกันนะคะ" สาวโบกมือให้เขา แล้วส่งยิ้มเลยไปให้กับเพื่อนที่ยืนอยู่ข้างหลัง

รุ่งอ้าปากค้าง ยกมือโบกลา ขณะที่เซเรน่ารีบเดินจากไป เขาไม่รู้จะออกปากรั้งเธอไว้ยังไง ก็เพราะ อีเพื่อนเวร ดันมายืนรอกดดันอยู่ข้างหลัง

"อีปริ๊นซ์ ! แกมาขัดหนทางทำมาหากินของชั้น ดวงชั้นคงได้แฟนสวยแบบนางแบบแน่ คราวนี้ " รุ่งพูดเสียงดัง แล้วหันกลับมา

บุคคลที่ยืนอยู่ต่อหน้าเขา ห่างออกไปประมาณสามก้าว ไม่ใช่เพื่อนกวางที่ชื่อปริ๊นซ์

แต่ เป็น สาวรูปร่างโปร่ง บนรองเท้าส้นสูง กระโปรงชุดสีดำ ใบหน้าคุ้นเคยจนทำให้เขาต้องสะดุ้ง

"คุณหงส์ !"

ซีฟ่งมองตามสาวลูกครึ่งที่เพิ่งเดินจากไป เธอพยักหน้า

"สวยเหมือนนางแบบจริง ๆ ! พี่รุ่งหากินคล่องคอมั้ยคะ ?"

รุ่งยืนกระพริบตา แล้วใช้นิ้วโป้งชี้ไปทางที่เซเรน่าเดิน

"น้องเค้า.... เอ่อ .... เค้าเป็น.... เอ่อ... เพิ่งรู้จักเมื่อกี๊"

หงส์หัวเราะเบา ๆ แล้วผงกหัวช้า ๆ

"เพิ่งรู้จักเมื่อกี๊ แต่กำลังจะเป็นแฟนแล้วเหรอคะ ? เมื่อกี๊ได้ยินแบบนั้น ถ้าเจอกันครั้งหน้า ขอแต่งงานได้ตามเคยสิคะ"

กลิ่นน้ำหอมจาง ๆ โชยเข้าจมูก สลับด้วยความทรงจำของกลิ่นตัวในคืนนั้น ซึ่งวิ่งโถมเข้ามาในสำนึก เพียงแค่ชั่วเสี้ยววินาที หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นอีกเท่าตัว หากเขายังมองหน้าเธออีกต่อไป จิตใจคงควบคุมร่างกายไม่ได้

รุ่งหันหน้าไปทางที่เซเรน่าเดิน แล้วชี้มือตามไป แต่จิตยังไม่ได้นึกว่า จะพูดอะไร

"น้องเค้า ..... เป็น......." เมื่อหงส์ไม่อยู่ในสายตา จิตเขาเริ่มกลับมามีสติได้บ้าง เขาเปลี่ยนเรื่องที่จะพูด

"แล้วคุณหงส์มาที่ฟันปาร์คทำไมวันนี้ ?"

"วันนี้คุณเดนิส คุณน้อย จะพาคุณไดสุเกะกับหงส์ เข้าไปดูพื้นที่ เอ่อ... หงส์หมายถึง ในพลาซ่าค่ะ"

"วันนี้พลาซ่าเปิดให้ผู้ลงทุนเข้าดูแล้วเหรอครับ ?"

"พี่รุ่งไม่ได้ฟังผู้บริหารพูดบนเวทีเมื่อกี๊เหรอคะ ? หรือว่ามาสาย ?"

"เปล่ามาสาย ! ผมยืนอยู่ในลานน่ะแหละ แต่ไม่ได้ฟัง"

หงส์หัวเราะหึ ๆ เธอตั้งใจแหย่ต่อ

"พี่รุ่งต้องตั้งใจทำงานนะคะ ไม่ใช่เอาแต่จีบสาว เอาคอปกลงได้แล้วค่ะ ไม่ร้อนหรือไง ?"

รุ่งจับที่คอเสื้อตัวเอง แล้วพับลงมา

"โซนพลาซ่า เดินมาตรงนี้ทำไมครับ ? เดินไปทางโน้นใกล้กว่า"

เขาชี้มือไปอีกฟากหนึ่งของทางเดิน

หงส์พยักหน้า

"รู้แล้วค่ะ ! หงส์เดินตามมาทักพี่รุ่ง"

เสียงฝีเท้าของรองเท้าทำงานชายดังตามมา หงส์หันกลับไปมอง

"อ้อ ! มาพอดี หงส์มากับคุณไดสุเกะ"

หนุ่มญี่ปุ่นรูปร่างสันทัดวัยสามสิบปลาย ๆ ใส่สูท ไม่ผูกไท กำลังเดินตรงมาหาเธอ

"Are you ready ?"

"Just a second !" หงส์ผายมือมาทางรุ่ง "This is my friend. Roong. He works here."

รุ่งผงกหัว แล้วส่งยิ้มให้

"Nice to meet you ! Daisuke ?"

หนุ่มยุ่นพยักหน้ารับ

"Yes yes ! Daisuke Akira. Yoroshiku Onagai shimasu !"

รุ่งเลิกคิ้ว มองหน้าหงส์

"เค้าพูดว่าอะไรครับ ?"

"เค้าอวยพรให้พี่รุ่ง หากินได้คล่องคอ"

รุ่งอุทานเบา ๆ

"โอว ! แสบ !"

หงส์อมยิ้ม ขยิบตาข้างหนึ่ง

"หงส์ขอตัวก่อนนะคะ !" เธอหันหน้าไปทางไดสุเกะ "Ikimashou !"

รุ่งอดไม่ได้ที่จะมองตามหลัง มองดูชุดกระโปรงที่เธอเลือกใส่ในวันนี้ เข้ากันดีกับรูปร่าง ในใจรู้สึกหวิววาบ เหมือนกับตกจากที่สูง

ความรู้สึกนี้ เริ่มสร้างความหงุดหงิดให้กับเขาอีกครั้ง เพราะ นี่มันหมายถึง ความหวั่นไหวของจิตใจ ที่มีต่อสิ่งที่ไม่ควร

ภาพใบหน้าที่น่ารักกับความเก๋จากลักยิ้มของสาวลูกครึ่ง กลับหายวับไปจากความทรงจำทันที เมื่อได้เห็นสาวต้องห้ามอีกครั้ง

ความไม่พอใจในตัวเองเกิดขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ เพราะนี่มันหมายถึง ความอ่อนแอของจิตที่ไม่ได้ถูกฝึก มันคือตัณหาที่วิ่งเข้าหาคนที่ใจอ่อนเท่านั้น คนที่ไม่มีเกราะป้องกันจิตใจตัวเองจากกิเลส

แต่... จิตแว่บสุดท้าย ก็กลับนึกถึงประโยคที่เพิ่งได้ยิน 'หงส์เดินตามมาทักพี่รุ่ง'

หัวใจกลับมาเต้นแรงอีกครั้ง นี่หมายความว่า สาวหงส์คนนี้ ตั้งใจเดินมาเพื่อทักเขาจริง ๆ

ความสับสนเกิดขึ้นในหัวสมองอีกจนได้

*****************************************************************************************

1< อ่านหน้า > 3 , 4
สั่งซื้อ นิยาย 'หมอเถื่อน' รวมเล่มฉบับแรก กดที่นี่