 |
| ||||||
| |||||||
รุ่งนั่งเงียบอยู่ที่เบาะหน้าเป็นเวลาเกือบสิบนาที โชเฟอร์ถามขึ้น "สร่างเมาหรือยัง ?" รุ่งสั่นหัว "แวะเซเว่น ฯ ซื้อกาแฟหน่อย วิทย์ !" วิทย์พยักหน้ารับรู้ รถโตโยต้าวีออส จอดเข้าข้างทางหน้าร้าน เซเว่น อีเลฟเว่น รุ่งเดินลงไปซื้อกาแฟกระป๋องในร้าน แล้วเดินกลับมาขึ้นรถ โชเฟอร์ออกรถต่อ "เท่ทั้งพี่ทั้งน้องเลยว่ะ ! พี่แอนดี้ก็คม น้องหงส์ก็น่ารัก ว่าปะ ?" เพื่อนนั่งเงียบ มือกำกาแฟกระป๋องที่ยังไม่ได้เปิด เหม่อมองไปที่กระจกหน้า วิทย์ถามต่อ "มึงกังวลเรื่องน้องวิเหรอ ?" เพื่อนได้แต่นั่งกระพริบตา "เฮ่ย ! มึงไม่หือไม่อือเลย เมาขนาดนี้เลยเหรอวะ ? กาแฟซื้อมาแล้วก็รีบแดกซะ !" รุ่งยกมือแตะแขนเพื่อน "วิทย์ จอดข้างทางหน่อยว่ะ กูจะอ้วก" ได้ยินเพียงเท่านี้ เจ้าของรถรีบแถรถเข้าชิดเลนซ้าย แล้วหาที่โล่งข้างถนน เมื่อได้สถานที่ที่เหมาะสมแล้ว รถก็ถูกหยุดสนิท รุ่งค่อย ๆ เปิดประตู เจ้าของรถเร่ง "รีบ ๆ ซีวะ ! เดี๋ยวก็อ้วกใส่รถกูหรอก" เพื่อนหัวเราะหึ ๆ แล้วค่อย ๆ ย่างเท้าลงจากรถอย่างช้า ๆ วิทย์เกาหัว "ไอ้เหี้ยนี่ มึงจะกวนตีนกูไปถึงไหน ? ถ้ารถกูเปื้อนอ้วกมึง มึงซื้อรถกูไปเลย" รุ่งลงจากรถแล้วกางแขนสองข้าง ยืนบิดขี้เกียจ วิทย์เปิดประตูลงจากรถ แล้วยืนท้าวสะเอว "ตกลงมึงไม่ได้จะอ้วกใช่มั้ย ?" เพื่อนรักหันมา แล้วยักคิ้วให้ "ไปยืนคุยกันตรงนั้นดีกว่า วิทย์ ลมเย็นดี" เจ้าของรถปิดประตู แล้วบ่นพึมพำ "ลีลามึงชักจะมากขึ้นทุกวันแล้วเนี่ย ไอ้เวร !" *******************************************************************************************
สองสหายยืนอยู่ที่โล่งข้างถนน ไฟนีออนจากเสาไฟฟ้าส่องพอสว่าง รุ่งเปิดกระป๋องกาแฟแล้วดื่มจนหมด สายตาเริ่มเหม่อลอย ถอนหายใจเฮือกใหญ่ "มีอะไรพูดมา" วิทย์ยืนกอดอก รุ่งมองหน้าเพื่อนรัก วิทย์เป็นเพื่อนผู้ชายคนเดียวที่เขาสามารถเล่าอะไรให้ฟังได้มากที่สุด "กูรู้สึกว่า กูเหี้ยว่ะ !" วิทย์หัวเราะทันที "มึงไม่รู้สึกช้าไปหน่อยเหรอ ? กูเห็นมึงก็เหี้ยตั้งแต่รู้จักกันแล้ว ทำไมเพิ่งมารู้ตัวตอนนี้ ?" คำตอบของเพื่อน ทำให้รุ่งหัวเราะ "กูคิดไม่ผิดเลยที่เรียกมึงมารับ แท็กซี่คันไหน ก็ทำให้กูหัวเราะไม่ได้เหมือนมึง" วิทย์โค้งหัวให้ "ขอบคุณมาก ที่ชมเชยกู มึงจะเล่าได้หรือยัง ว่าเรื่องน้องวิเป็นไงบ้าง แล้ว มึงไปทะเลาะอะไรกับอามัณอีก ?" "เรื่องน้องวิ พี่แอนดี้จะช่วย ไอ้เรื่องที่กูมึน คือ ..... " เขาชะงัก เพื่อนึกเรียบเรียงเรื่องที่จะเล่า "... มึงเห็นน้องหงส์ใช่มั้ย ?" "อือ..! น่ารักดี อย่าบอกนะว่ามึงจะดูดตูดเค้า" วิทย์ใช้ศัพท์สมัยที่เรียนมหาวิทยาลัย "น้องหงส์ เป็นแฟนพี่ธรรม์" วิทย์เบิกตาโต "อ้าว เหรอ ? อือ... คุณธรรม์นี่ตาถึงว่ะ ! แต่.. อายุคงห่างกันหลายปีเลยนะเนี่ย น้องหงส์อายุเท่าไหร่ ?" "น่าจะรุ่นน้องเรา สองสามปี" วิทย์พยักหน้า "งั้นก็ห่างจากคุณธรรม์ ประมาณสิบปี แต่ก็... กำลังดี ไม่ถือว่าเคี้ยวหญ้าอ่อน แล้วยังไง ?" รุ่งเริ่มเล่าเหตุการณ์ตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกับแขกสาววีไอพี ของ ฟันปาร์ค ต่อด้วยการเจอกันครั้งต่อ ๆ มา วิทย์ยืนฟังอย่างตั้งใจ ท่ามกลางลมที่โชยมาเป็นระยะ ๆ กับ เสียงรถยนต์ที่วิ่งผ่านไปมา รุ่งจบด้วยเหตุการณ์ทั้งหมดในคืนนี้ "..... แล้วพี่แอนดี้ก็เดินลงบันไดมา" "แล้วไงต่อ ?" "ไม่ไงต่อ ก็พี่แอนดี้เดินลงมาแล้ว จะไงต่อล่ะ ?" วิทย์กลอกตาขึ้นด้านบน เขานึกถึงภาพสาวหงส์ที่เพิ่งเจอเมื่อครู่ เสื้อยืด กางเกงขาสั้น หน้าตาสะอาดหมดจด ผิวเนียนสวย "อี๊ย.... ไอ้รุ่งเอ๊ย ! เป็นกู กูกดไปแล้ว ! เค้าพูดประโยคนั้น แสดงว่า เค้ารอมึง มึงมัวแต่รำวง เค้าถึงพูด อ้ายห่านี่ ! โง่แบบนี้ ไม่น่าเกิดมาเป็นเพื่อนกูเลย มึงมาสลับตัวกับกูดีกว่า กูจะแสดงให้มึงดู" รุ่งสั่นหัว "กูไม่แน่ใจ ว่าเค้าพูดประโยคนั้น แปลว่าอะไร มันอาจจะแปลว่า.... ถ้ากูกล้าทำ เห็นดีแน่ ก็ได้ ถ้ากูทำไป แล้วโดนตบ เรื่องใหญ่แน่ ๆ แต่ที่แน่ที่สุด คือ อนาคตกูหมดแน่ ไม่ว่าที่เค้าพูดจะหมายความว่ายังไง กูหมดอนาคตแน่" "หมดอนาคตไงวะ ?" "น้องหงส์เป็นแฟนพี่ธรรม์ คนทั่วไปอาจไม่รู้ แต่กูรู้ เค้าไม่ใช่แค่ผู้ชายคนนึง แต่เค้าเป็นญาติกู มึงลองคิดดูละกัน ถ้าญาติของมึง ทำแบบนี้กับยิ้ม มึงจะรู้สึกยังไง ?" วิทย์พยักหน้าเข้าใจ รุ่งพูดต่อ "แล้วถ้าเกิดมึงเอง เสือกเผลอไปทำอะไรกับแฟนของญาติมึงเอง มึงจะรู้สึกผิดขนาดไหน ?" วิทย์พยักหน้าช้า ๆ "เหี้ยเรียกพ่อเลย !" รุ่งพยักหน้า "คราวนี้มึงรู้แล้วใช่มั้ย ว่ากูรู้สึกยังไง ? หน้าของครูยาใจแม่งลอยเป้งมาข้างหน้ากูเลย ไอ้ที่เค้าเคยชี้หน้าด่ากูเมื่อก่อน วันนี้ กูเกือบจะเป็นอย่างนั้นจริง ๆ แล้ว กูแม่งเหี้ยแบบ.... กูจะแย่งของใครก็ได้ กูไม่แคร์" วิทย์ถอนหายใจ "อือ... ! แต่มึงก็ยั้งใจได้" รุ่งสั่นหัวช้า ๆ "อย่าเรียกว่ายั้งใจได้เลย กูคิดว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริง เบื้องบนคงมาเตือนให้กูหยุดอยู่แค่นั้น ถ้าเป็นตัวกูเอง บรรยากาศแบบนั้น กลิ่นแบบนั้น กูไม่รู้ว่าเค้ากินอะไรบ้างวัน ๆ นึง ถึงมีกลิ่นแบบ.... จะฆ่ากูให้ได้" วิทย์หัวเราะหึ ๆ "มึงเป็นหมาได้กลิ่นเพดดิกรีหรือไง ?" รุ่งหัวเราะคำถามเพื่อน "แอลกอฮอลล์นี่มันเปลี่ยนคนได้จริง ๆ กูรู้สึกเหมือนเสือกำลังจะล่ากวาง ถ้ากูพลาดอีกนิดนะ กว่าจะรู้ตัวอีกที กวางคงเหลือแต่กระดูกแล้ว" วิทย์มีความคิดที่แปลกออกไป "แต่ถ้าเกิด สมมุตินะรุ่ง คือ... มึงน่ะเมา ที่มึงทำไปน่ะ กึ่ง ๆ ไม่รู้ตัว แต่ ที่กูเห็นเมื่อกี๊ คือ น้องหงส์ไม่ได้เมา ไอ้ที่เค้าพูดคำว่า กล้า ๆ หน่อย เค้าพูดโดยมีสติ ถ้าความหมายของเค้า คือ เค้าอยากให้มึงกล้า ๆ ทำ นี่แสดงว่าเค้าเต็มใจนะ มึงคิดตามกูนะ คิดทันป่าว ?" รุ่งพยักหน้า "เออ ! หายเมาแล้ว" "โอเค ! คิดต่อนะ.... ถ้าเค้าเต็มใจ นั่นมันก็แปลได้สองอย่าง คือ อย่างแรก ผู้หญิงคนนี้ กะล่อนว่ะ ! มีแฟนอยู่ทั้งคน อยู่ใกล้ชิดมึง ก็ยอมให้มึงได้ง่าย ๆ แบบนี้ สงสารคุณธรรม์ว่ะ ไม่น่าจะเลือกคนแบบนี้เป็นแฟนเลย ถ้าได้ไปใกล้ผู้ชายคนอื่น ก็คงยอมไปได้เรื่อย ๆ" รุ่งสั่นหัวช้า ๆ "คุณหงส์ ไม่ใช่คนแบบนั้นแน่ ๆ" "โอเค ! ถ้าเค้าไม่ใช่คนแบบนั้น ก็มาเข้าเคสที่สอง คือ เค้าเป็นผู้หญิงที่จริงใจ ไม่หลอกลวง มึงคิดว่าเค้าเป็นแบบนี้ใช่ปะ ?" รุ่งเอียงคอ เขานึกถึงบุคลิกของหงส์ตามที่เคยได้สัมผัสมา แล้วพยักหน้าช้า "ใช่ ! กูคิดว่า เค้าไม่ได้ใจง่าย" วิทย์พยักหน้า "นั่น ก็ คือ... เค้าไม่ได้เป็นแฟนคุณธรรม์ !" "หือ !?!!" "มึงคิดตามกูทันปะเนี่ย ? กูไม่น่าจะพูดลอจิกกับมึงตอนเมาเลย คนเมา สมองก็ช้าแบบเนี้ย" รุ่งพยักหน้า "อือ... เก็ทแล้ว ! ถ้าเค้าเป็นแฟนพี่ธรรม์ คือ เค้าใจง่ายกับกู ถ้าเค้าไม่ได้เป็นแฟนพี่ธรรม์จริง ที่เค้าทำยังงี้ ก็ไปว่าไม่ได้ว่าใจง่าย" "เยส ! เก็ทจนได้" รุ่งยกนิ้วชี้ขึ้น "แต่ยังมีอีกเคสนึง" "อะไร ?" "ถ้าคำว่า กล้า ๆ หน่อย พี่รุ่ง มันไม่ได้แปลว่า เค้ายอมให้กู แต่มันแปลตรงกันข้าม คือ แปลว่า ถ้ากูกล้าทำ ก็คงได้เป็นเรื่องราวแน่ ๆ ถ้าหมายความยังงี้ ก็แปลว่า เค้าถือว่ากูเมา แล้วกำลังจะลวนลามเค้า เค้าเลยต้องพูดเพื่อให้กูหยุด" เขายกมือขึ้นเกาหัว แล้วบ่น "แม่งเอ๊ย ! ยังไงก็มองหน้ากันไม่ติด ทำไมกูถึงเป็นคนงี้วะ ?" วิทย์จับแขนเพื่อน "ใจเย็น ๆ รุ่ง ! มึงฟังกู ! กูเชื่อว่าไม่ใช่งั้น เพราะอะไรรู้มั้ย ?" "เพราะอะไร ?" "เพราะเมื่อกี๊ที่กูเจอกับเค้า สีหน้าเค้าปกติ เค้าเดินมาส่งมึงหน้าบ้าน มีรอยยิ้ม พูดจาดี หัวเราะ ผู้หญิงบ้าที่ไหน เพิ่งถูกผู้ชายลวนลามในบ้านตัวเอง แล้วจะมาตีหน้าระรื่นได้แบบนั้น ?" คำพูดของเพื่อนก็มีเหตุผล รุ่งคิดตามด้วยสติที่ยังพอเหลืออยู่ "จริง ๆ กูไม่ควรคิดเรื่องคำพูดของเค้า ไม่ว่าเค้าจะพูดว่าอะไร มันไม่สำคัญ เพราะ ยังไงกูก็ยุ่งกับผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ กูไม่เคยคิดด้วยซ้ำว่าจะไปยุ่งกับเค้า ถ้าพี่แอนดี้รู้ว่ากูเลวเหมือนที่ครูยาใจเคยประณามไว้ เค้าจะไม่เชื่อในตัวกู พี่แอนดี้ สำคัญกับกูมาก" วิทย์ยกมือขึ้นเพื่อให้เพื่อนฟัง "ไอ้รุ่ง ! พรุ่งนี้มึงสร่างเมาแล้ว มึงจะมองเห็นเองว่า ไอ้เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้ แม่งไม่มีอะไรเลย มันก็แค่มึงเมา แล้วปกติ มึงก็ไม่ได้กินเหล้าเบียร์ ฉะนั้น เหตุการณ์ในวันนี้ แม่งสิว ๆ ว่ะ ! ไม่มีใครถือคนเมาหรอก ต่อไป มึงก็ไม่ต้องกินเบียร์ แค่นี้เอง คืนนี้มึงกลับไป อาบน้ำ นอนหลับสบาย แล้วพรุ่งนี้ มึงก็จะลืมคำว่า กล้า ๆ หน่อย ไม่งั้น มึงคิดปวดหัวทั้งคืน" รุ่งพยักหน้าช้า ๆ "อือ ! เรื่องคืนนี้ มันทำให้ กูมองหน้าเค้าไม่ติดอีกแล้ว ก็จะได้ไม่ต้องมองอีกต่อไป" "เฮ่ย ! มึงจะมองหน้าเค้าไม่ติดเรื่องอะไร ก็ถ้าคำว่า กล้า ๆ หน่อยของเค้า มันหมายความว่า เค้ายอมมึง ?" คราวนี้ รุ่งยกมือขึ้นท้าวสะเอว "อ้าว ไอ้เวร ! ไหนมึงบอกไม่ให้กูคิดเรื่องคำพูดของเค้า มึงเสือกยังมาตีความหมายอีก" "เออ ! นั่นสิวะ ! สรุป.... มึงก็ลืม ๆ ไปซะ แล้วทีหลัง ก็พยายามอยู่ห่าง ๆ เค้าไว้ น่ารักแบบนี้ ไฟแม่งช็อตกันได้ง่าย ถ้าไฟช็อตกันอีกที มึงกลายเป็นเหี้ยเลยนะ !" รุ่งกระพริบตาอย่างช้า ๆ รู้ตัวดีว่า พลังของวันนี้ ได้ถูกใช้ไปประมาณเก้าสิบห้าเปอร์เซนต์แล้ว "โอเค ! ไปเหอะ ! กูจะยืนหลับอยู่แล้ว" "ไป ! อ้อ... ! มีอีกเรื่อง กูฟังข่าวจากวิทยุตอนขับมาหามึง เค้าประกาศว่า ลุงของแฟนนี่น่ะ ได้รับเลือกเป็นหัวหน้าพรรคไทยนิรันดร์แล้ว มึงคงยังไม่รู้เรื่องดิ" รุ่งหันหน้ามาถามด้วยสีหน้าสะลึมสะลือ "หือ ! ว่าไงนะ ?" "เออ ! ไป ไป ! ไปขึ้นรถ ! พูดไม่รู้เรื่องแล้วไอ้นี่" สองสหายกลับมาขึ้นรถ วิทย์สตาร์ทเครื่องยนต์ เปิดแอร์ แล้วออกรถ รุ่งพึมพำ "คืนนี้ กูจะนอนหลับมั้ยเนี่ย ?" วิทย์พยักหน้า "หลับซีวะ ! มึงอาบน้ำ แล้วหาอะไรกินอิ่ม ๆ พอหนังท้องตึง มึงคลานขึ้นเตียงเลย แป๊บเดียว แม่งหลับไม่รู้เรื่อง" รุ่งไม่โต้ตอบ โชเฟอร์หันหน้ามาดู เพื่อนนั่งคอพับไปแล้ว "ไอ้ห่านี่ ! กูนึกแล้ว" __________________________________________________________________________________________ โดย วีรยาติ ขอเชิญแสดงความคิดเห็น แล้วรออ่านตอน 23 ก่อนใคร กดที่นี่ กลับขึ้นด้านบน
สมัครสมาชิก เว๊บบอร์ดที่นี่ (หากไม่สมัครสมาชิก จะโหวต หรือ แสดงความคิดเห็นไม่ได้) และ อ่าน หรือ แสดงความคิดเห็นที่นี่ |
|||||||
|
|
|||||||
 |
|||||||
 |
|||||||
