สั่งซื้อ หนังสือนิยาย 'หมอเถื่อน' รวมเล่มฉบับแรก ราคา 380 บาท

บ่ายสี่โมงกว่า...รุ่งยืนหลบแดด รอเพื่อนอยู่ที่ชายคาป้อมยาม หน้าประตูด้านหลังของบ้านไตรสรณ์ ภารกิจในวันนี้เสร็จสิ้นไปด้วยดี

ในมือของเขาถือซองจดหมายที่ได้รับมาจากคุณย่า ซองจดหมายนี้จ่าหน้าถึงตัวเขาเอง แต่ส่งมาที่บ้านไตรสรณ์ คุณย่าเป็นคนเก็บจดหมายนี้ไว้ให้

เขาฉีกซองจดหมาย แล้วดึงกระดาษในซองออกมาอ่านจนจบ จดหมายมีข้อความไม่ยาวมากนัก แต่ลายมือ และ สำนวนการเขียนเหมือนกับฉบับแรกที่เขาเคยได้รับ

ยานพาหนะต่าง ๆ ยังวิ่งเข้าออกประตูหลังของบ้านไตรสรณ์อยู่ตลอดเวลา ทั้งรถกระบะขนส่งของ รถตู้รับส่งคนที่มาเตรียมงาน มอเตอร์ไซค์ส่งเอกสาร ดูช่างวุ่นวายสมกับเป็นงานใหญ่แห่งปี

โตโยต้าวิออสสีเทาดำ แล่นมาแต่ไกล รุ่งพอมองเห็นว่าวิทย์เป็นคนขับ แต่ที่นั่งด้านหน้ามีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งมาด้วย

รถเพื่อนวิ่งเข้าเทียบจอดหน้าประตู หน้าต่างรถด้านคนขับถูกเลื่อนลง

วิทย์ยื่นหน้าออกมาทักทาย

"เฮ่ย..!. เค้าจะมารื้อบ้านคุณย่ามึงหรือไงวะ ? หรือ มีงานเทกระจาด ?"

"เทให้เตี่ยมึงดิ ! คนมาเตรียมจัดงานโว้ย"

รุ่งก้มหลังลงมองสาวที่นั่งข้างหน้า

"อ้าว ทอม ! มาได้ไงวะ ?"

"ก็นั่งรถมาเห็น ๆ อยู่ยังงี้ จะมาถามทำไม ? รีบขึ้นมาดิ"

รุ่งเปิดประตูด้านหลังคนขับ แล้วขึ้นมานั่ง

วิทย์ออกรถ

รุ่งยกมือเขี่ยที่บ่าเพื่อน

"เฮ่ย วิทย์ ! อ้อมไปประตูหน้าหน่อยดิ กูจะให้มึงดูอะไร"

โชเฟอร์พยักหน้า

"เออ ได้"

ทอมก้มลงมองผ่านประตูรั้วเข้าไปในบริเวณบ้าน

"ยังกะจะจัดงานคอนเสิร์ต หรือ พวกงานสันนิบาต โห... รุ่ง ! งานใหญ่เลยนะเนี่ย คืนพรุ่งนี้เนี่ย"

รุ่งหัวเราะหึ ๆ

"นี่ถ้าชั้นไม่ได้มาเห็นเองวันนี้นะ ใครมาเล่าให้ฟังก็ไม่เชื่อ บ้านไตรสรณ์โคตรใหญ่เลย มีรถสิบห้าคัน ค่าไฟเดือนละหกหมื่น ครอบครัวนี้ ต้องรวยมากแน่ ๆ เอาเงินมาจากไหนวะ ?"

โชเฟอร์หัวเราะลั่น

"ฮ่า ๆๆๆๆ มึงพูดเหมือนกับกำลังพูดถึงบ้านคนอื่น นี่บ้านญาติมึงนะเนี่ย"

"อือ... กูไม่ค่อยมาที่นี่ตอนกลางวัน พอเห็นตอนกลางวันแล้ว แม่งโคตรกว้างเลย ทำนาปลูกข้าวได้เลยนะเนี่ย"

"มีลานจอดฮอ ฯ เปล่าวะ ?"

รุ่งหัวเราะเพื่อน

"เหอ ๆ ไม่รู้ดิ อีกหน่อยอาจจะสร้างรถไฟใต้ดิน"

ทอมหัวเราะ

"ไอ้นี่ก็เว่อซะ"

วิทย์ขับรถวนมาถึงที่ประตูหน้า รุ่งชี้ไปที่โรงจอดรถ

"เห็นรถออสตินนั่นหรือเปล่า ?"

วิทย์จอดรถข้างหน้าประตูใหญ่ แล้วขยับแว่น จ้องไปยังโรงจอดรถ

"อือ... สวยดี"

"ของใครรู้เปล่า ?" รุ่งถามขึ้น

ทอมพูดขึ้นทันที

"อย่าบอกนะว่าของแก"

รุ่งหันหน้ามามองเพื่อน

"อีนี่เฮี้ยนอีกแล้ว ! ชั้นยังไม่ทันบอกเลย เสือกพูดออกมาได้"

วิทย์ตะโกนลั่นรถ

"ของมึง !" เขาหันกลับมามองเพื่อน

รุ่งยักคิ้ว

"อือ ของกู"

วิทย์เปิดประตูรถ

"ไปเลยมึง ! ถ้ารถคันนั้นเป็นของมึง มึงจะมานั่งคันนี้ทำไม ? ไปขับคันนั้นเลย กูจะไปขอนั่งด้วย เอ้ย..! ไม่ใช่ดิ กูขอขับด้วย อยากขับมานานแล้ว ไอ้รถออสตินเหี้ยนี่"

ทอมหัวเราะคำสบถของเพื่อน

รุ่งยกมือตบหัวโชเฟอร์

"ปิดประตูเข้ามาเลย อย่าเสร่อ เค้าซื้อให้กู แต่กูคงไม่เอา"

"มึงไม่เอา ยกให้กู กูเอา" วิทย์ตอบทันที

"ถ้ากูยกให้มึงได้ กูเอาไปขายได้เงินไม่ดีกว่าเหรอ ? กูจะให้มึงทำไม ? คนให้กูน่ะ ให้ไม่คิด ให้มายังงี้ กูจะมีเงินเติมน้ำมันเรอะ ?"

ทอมหัวเราะแล้วพยักหน้า

"เออ เงินจะแดกข้าวยังไม่ค่อยจะมี เสือกขับออสติน คงต้องขายบ้านมาเติมน้ำมัน"

วิทย์หัวเราะชอบใจ เขาปิดประตูรถ แล้วสั่นหัว

"เฮ้อ... เสียดายว่ะ ! อย่างน้อยก็น่าจะเอามาขับเล่นซักวันนึง"

"กูกลัวขับไปชนน่ะดิ ค่าซ่อมก็ต้องขายบ้านมาซ่อมเหมือนกัน"

ทอมถามขึ้น

"ใครให้แกวะ คุณย่าเหรอ ?"

รุ่งสั่นหัว

"เปล่า อามัณเป็นคนซื้อ เค้าอยากให้ชั้นมีรถขับดีกว่าต้องนั่งรถเมล์ ถ้าคนทั่วไปรู้ว่าชั้นเป็นหลานคนโตของบ้านนี้ แล้วต้องเดินลากโครงไปขึ้นรถเมล์ เค้าคงเสียหน้า"

วิทย์เริ่มออกรถ

ทอมนึกขึ้นได้

"เออ... แล้วหลังแกเป็นไง ? แกเดินเป็นปกติหรือยัง ?"

"ดีขึ้นเยอะ มีติดอยู่อีกนิดหน่อย แต่ท่านให้นั่งสมาธิปรับธาตุในกาย กระดูกจะค่อย ๆ ดีขึ้น"

ทอมถามกลับ

"ท่านไหน ?"

"ท่านพระนางที่พี่แอนดี้แนะนำให้ไป แต่ชั้นต้องเลิกใช้วิชาลูกดิ่ง เพราะสภาพกระดูกของชั้นรับไม่ได้"

ทอมเลิกคิ้ว

"หือ ! เลิกใช้วิชาลูกดิ่ง ! แล้วแกจะทำไง ? แกจะเลิกเหรอ ?"

"แกเห็นสภาพชั้นตอนเดี้ยงแล้วใช่มั้ยล่ะ ? เจ็ดวันแล้ว ก็ยังเดินเป็นไอ้เป๋ เจ้ากรรมกระโดดเกาะหลัง จิตชั้นตกวูบเลย ถ้าไม่ได้พี่แอนดี้มาช่วยไว้ ป่านนี้ ชั้นนึกไม่ออกว่าจะใช้ชีวิตยังไง"

ทอมยังจำสภาพที่รุ่งเดินขาเป๋ได้ติดตา

"อือ... ท่าทางแกแย่มากเลยตอนนั้น นี่แกกลับมาเหมือนเดิมได้ก็นับว่าบุญแล้ว พี่แอนดี้ไปช่วยแกยังไง ?"

"มาที่บ้านเลย เด็ดว่ะ ! เออ... ชั้นมีเรื่องพูดกับแกเหมือนกัน แต่ มีไอ้ซ่งนี่นั่งเป็นควายอยู่ เดี๋ยวไว้ค่อยคุยกับแกสองคน"

โชเฟอร์เหล่ตามองที่กระจกส่องหลัง

"มึงพูด ๆ ไปเลย ทำยังกะกูสนใจเรื่องของมึงสองตัว มองกูเป็นเหมือนกระโถนใบนึงก็ได้ ไม่ต้องทำมาเป็นเกรงใจ"

รุ่งหัวเราะหึ ๆ แล้ว ขากเสลดดังลั่น

"ขาก !"

วิทย์ตะโกนเสียงดัง

"อ้ายหอกนี่ ! อย่าพ่นออกมานะมึง กูไล่มึงลงจากรถจริง ๆ"

รุ่งอมยิ้ม

"เออ... กูกลืนกลับลงไปแล้ว"

ทอมสั่นหัวด้วยความระอา

รุ่งพูดกับทอม

"แล้ววันนี้แกมากับไอ้วิทย์ได้ยังไง ? จะไปไหนกัน ?"

"ชั้นจะเลี้ยงข้าวแกสองคน"

"เลี้ยงข้าว ? เมนส์แกหมดแล้วเหรอ ฮอร์โมนแกถึงเปลี่ยน ? หรือว่า พรุ่งนี้จะเป็นวันโลกแตก ?"

อีกฝ่ายหัวเราะ

"ทำไม ? ชั้นเลี้ยงข้าวแกนี่มันทำให้แกตกใจมากเลยเหรอ ?"

รุ่งยักไหล่

"โอเค้...! คนมันจะได้ลาภปาก ไม่ถามก็ได้ เงินเดือนก็ไม่มี ได้กินฟรี ก็สบายใจ"

โชเฟอร์พูดขึ้น

"รุ่ง พรุ่งนี้ฝนก็มา รู้ใช่ปะ ?"

"หือ... ฝนเหรอ ? จะมาเหรอ ? เค้าเป็นแขกน้องวิ ตกลงเค้าจะมาใช่ปะ ? ยิ้มบอกเหรอ ?"

วิทย์พยักหน้า

"อือ ยิ้มบอก แต่ไม่รู้เค้าจะมาเพราะน้องวิ หรือ เพราะคนอื่น ยิ้มเล่าให้ฟังว่า มีเพื่อนฝนอีกคน ก็ชวนฝนไปด้วย จะไปรับที่บ้านเลย"

ทอมทำหน้าสงสัย

"ชวนมางานวันเกิดคุณย่าของรุ่งเนี่ยนะ ?"

วิทย์พยักหน้า

"อือ ก็คนที่ชวนฝนเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับจ๊อด ที่ฝนเคยเล่าให้ฟังว่าเคยไปเจอกับจ๊อด ก็เพราะเพื่อนคนนี้ชวนไป ครั้งนี้ คนนี้ก็ชวนฝนไปอีก จะเอารถไปรับที่บ้านเย็นพรุ่งนี้"

รุ่งถามขึ้น

"ผู้ชายเหรอ ?"

"อือ"

รุ่งตบหน้าตักตัวเองดัง 'เพี๊ยะ'

"บังอาจ ! มันไม่รู้เหรอไง ว่ากูเป็นใคร ? ทำยังงี้มันหยามหน้ากัน"

ทอมหัวเราะคิกคัก

"แกเป็นใคร ?"

วิทย์มองกระจกหลัง แล้วถามซ้ำเหมือนกับเพื่อน

"มึงเป็นใคร ?"

รุ่งเก๊กหน้า แล้วเชิดคอแก้เขิน

"กูก้อ... เป็นคนที่ฝนชอบไง มึงสองคนก็รู้ ฝนชอบกู"

"โอ๋ยยยยยยย !!! " เสียงเพื่อนอีกสองคนร้องดังลั่นรถ

"จาอ้วก โว้ย !" ทอมพูดไปหัวเราะไป "หลงตัวเองสุด ๆ เกิดมาไม่เคยเจอใครหลงตัวเองเท่าไอ้รุ่งเล้ย ฝนบอกแกเมื่อไหร่ว่าชอบแก ? "

วิทย์พูดต่อ

"มึงจำครั้งสุดท้ายที่เจอกันได้หรือเปล่า ที่ฟันปาร์คน่ะ ? ฝนสวยขนาดไหน ? แล้วลองนึกถึง ฝนใส่ชุดราตรี ผมยาว เดินคู่กับมึงตอนกลางคืน สูงก็สูง ผิวก็ดี สวยก็สวย ผู้ชายน้ำลายหกทั้งงาน"

ช้าไปเสียแล้ว รุ่งห้ามสมองไม่ทัน เขาคิดตามที่เพื่อนบอก ตากลอกขึ้นบนเพื่อจินตนาการ การได้เจอฝนที่บางกอกซีดาร์ฟันปาร์ควันนั้น ทำให้เขาประทับใจในความง่าย ๆ เป็นกันเอง และ ความสวยซื่อ ๆ ของเธอเป็นครั้งแรก

แต่ถ้าหากฝนได้มีโอกาสแต่งกายในชุดราตรี.. เธอต้องเป็นดาวที่เด่นไม่เป็นรองใครในงาน

เขานึกถึงฝนในชุดกระโปรงสั้นเหนือเข่า รูปร่างที่สูงโปร่ง และ ขาที่เรียวงามของนักวอลเลย์บอล ทำให้เขาเริ่มแสยะยิ้ม

ทอมหันหลังกลับมาเห็นหน้าเพื่อน

"อ้ายนี่ ทำหน้าหื่นเลย ดูมัน"

รุ่งยกมือตบเบาะ

"เฮ่ย วิทย์ ! กลับรถเว้ย กูจะกลับไปเอาออสติน เย็นพรุ่งนี้ขับไปรับฝนที่บ้าน ดูซิว่าฝนจะเลือกมากับใคร"

วิทย์หัวเราะ เขาชะลอรถทันที เปิดไฟเลี้ยวขวา

"เอาจริงใช่เปล่า รุ่ง ? ด้าย... กูสนองมึงได้เสมอเรื่องนี้"

รุ่งรีบแตะไหล่เพื่อน

"เฮ่ย ๆ ! ไม่ต้อง ไม่ต้อง กูล้อเล่น ขับไปเหอะ อย่าไปยุ่งกับรถเวรนั่นเลย กูมั่นใจในตัวเอง ถ้าฝนจะชอบกู ก็เพราะตัวกู ไม่ใช่ชอบเพราะรถ"

"แต่มึงไม่มีรถ ยังไงมึงก็ไปรับฝนไม่ได้ จะนั่งแท็กซี่ไปรับก็คงดูแปลก ๆ แล้วผู้หญิงใส่ชุดราตรี มึงจะให้เค้าขับรถเอง มันก็ไม่เวิร์ค"

"ชุดราตรีนี่มันมัดตาตุ่มติดกันหรือไง ถึงขับรถไม่ได้ ?"

ทอมหัวเราะ

"แกนี่มันไม่มีความละเอียดอ่อนเลย ผู้หญิงใส่ชุดราตรีจะไปงานกลางคืน เค้าไม่อยากขับรถเองหรอก ถ้ามีคนไปรับ มันสะดวกกว่าเยอะ"

วิทย์พยักหน้า

"ใช่ พรุ่งนี้ มึงเอารถกูไปรับฝน"

"อ้าว แล้วมึงจะไปยังไง ?"

ทอมพูดขึ้น

"ชั้นไปรับไอ้วิทย์เอง สบายอยู่แล้ว แกเอารถไปรับฝนเหอะ"

รุ่งใช้ความคิดทันที

"แต่ฝนนัดคนไปรับแล้ว จะไปตัดหน้าเค้าทำไม ? อีกอย่าง รถก็ไม่ใช่รถเรา ไม่เอาว่ะ กูไม่ชอบขับรถคนอื่นไปรับหญิง ไม่มีรถ คือ ไม่มีรถ ถ้าไม่มีรถแล้วจะชวดหญิง ให้มันรู้ไป ว่าอย่างกู ไม่มีรถแล้ว ผู้หญิงไม่ชอบ"

ทอมกลับพยักหน้าเห็นด้วย เธอคิดได้ทันทีที่ได้ยินคำพูดรุ่ง รุ่งเป็นคนที่ละเอียดในเรื่องการแสดงตัวตนของตัวเอง เขาเป็นคนเปิดเผยในสิ่งที่ควรเปิดเผย โดยไม่ละอาย

วิทย์พยักหน้า

"ตามใจมึง ตกลงมึงก็ไปเจอเค้าในงานแล้วกัน เค้าเดินควงแขนกับผู้ชายคนอื่นอยู่ มึงก็เดินเข้าไปสวัสดี แล้วยิ้มให้ แล้วก็บอกว่า ฝนครับ ผมขอเดินควงฝนในงาน เสร็จแล้ว ให้ไอ้ควายตัวนี้มันเป็นคนส่งฝนกลับบ้านแล้วกันนะครับ ฝนเค้าคงทิ้งไอ้ควายตัวนั้น แล้วมาควงกับมึง .... คนที่ไม่ได้ไปรับเค้า"

ทอมหัวเราะเพื่อน

"ฮ่า ๆๆๆ ปากแก นับวันยิ่งประชดประชันเหมือนผู้หญิง"

รุ่งหัวเราะหึ ๆ

"อือ มึงพูดซะเห็นภาพเลย มึงรอดูกูคืนพรุ่งนี้แล้วกัน ถ้ากูฮึดขึ้นมา พวกมึงเตรียมผ้าห่มกับทิชชู่ได้ หนาวขี้แน่ ๆ"

สามเกลอหัวเราะพร้อมกันดังลั่นรถ

****************************************************************************************

1, 2 <อ่านหน้า> 4
นิยาย 'หมอเถื่อน' รวมเล่มฉบับแรก เปิดให้จองแล้ว กดที่นี่