 |
| ||||||
| |||||||
รุ่งนั่งลงบนเก้าอี้โซฟา อาการเจ็บที่หลัง และ ก้นกบคลายตัวลงอย่างมาก แอนดี้ยกข้อมือขึ้นดูนาฬิกา "เรามีเวลาคุยกันนิดหน่อย เดี๋ยวจะต้องทำพิธีตอนสามทุ่ม" รุ่งใช้มือคลำบริเวณบั้นท้ายตัวเอง "เบาลงไปเยอะเลยครับ ! พี่แอนดี้ต้องทำพิธีอะไรอีกครับ ?" "พี่ต้องมาทำงานที่นี่ ที่เรือนไม้นี่ ก่อนเริ่มทำงาน มีผู้แนะนำให้ทำการบวงสรวงก่อน การบวงสรวงจะใช้พิธีแบบโบราณ ต้องการให้เทวดาต่าง ๆ มาร่วมอวยพร จะต้องมีปัจจัยครบสามอย่าง จึงจะทำพิธีบวงสรวงได้ ปัจจัยอย่างแรก คือ วันบวงสรวง จะต้องเป็นวันที่มีเทวดาพรมน้ำมนต์ให้ ปัจจัยอย่างที่สอง คือ ท้องฟ้าสว่างจ้าด้วยแสงในยามกลางคืน ในสมัยโบราณนั้น พระนางจะทำพิธีบวงสรวงในวันที่มีดาวตก" รุ่งถามขึ้นทันที "พระนางอีกแล้ว ? พระนางคือใครครับ ?" "พระนางคือ ครูคนหนึ่งของพี่ ที่เคยผูกพันมาตั้งแต่ในอดีต ตอนนี้ท่านเป็นครูจากโลกทิพย์ที่มาช่วยถ่ายทอดวิชาให้" รุ่งพยักหน้าช้า ๆ แต่ไม่สามารถเดาต้นสายปลายเหตุได้ตลอด แอนดี้พูดต่อ "เรื่องพระนางนั้น พี่จะเล่าให้รุ่งฟังอีกที แต่ตอนนี้ กลับมาเรื่องปัจจัยที่สามก่อน ปัจจัยที่สาม คือ วันที่บวงสรวง ต้องมีรุ่งอยู่ด้วย สามปัจจัยนี้ ต้องเกิดขึ้นในคืนวันเดียวกัน" รุ่งทวนคำ "มีผมอยู่ด้วย ?" แอนดี้พยักหน้า "ใช่ ! ที่นี่เป็นที่ของรุ่ง ไม่ว่ารุ่งจะคิดยังไงก็ตาม แต่ที่นี่จะต้องอาศัยพลังของรุ่งด้วย เพื่อจะทำกิจกรรมอะไรต่าง ๆ ให้สำเร็จ พี่รู้เรื่องรุ่งกับครูยาใจนะ" รุ่งมองหน้าแอนดี้ เขาถอนหายใจยาว แอนดี้เอื้อมมือมาแตะเข่า "ไม่ต้องกังวล เราจะช่วยกันหาทางออก ไว้มีเวลา เราค่อยมาคุยกันเรื่องนี้" รุ่งมองหน้าทิดเอก เขามีความมั่นใจในสิงห์คนนี้ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้รู้จัก สิงห์คนนี้คือคนที่เชื่อมต่อตัวเขากับเรื่องราวของพ่อ สิงห์คนนี้คือคนที่เชื่อมต่อเรื่องราวของพ่อในอดีต ตามที่บันทึกไว้ในสมุดอาร์เอ็มเอ ฉะนั้น คำพูดของสิงห์เมื่อหลุดออกมาจากปาก ก็เปรียบเสมือนคำสั่งที่เขายินดีจะปฏิบัติ รุ่งพยักหน้าช้า ๆ "ครับ ปัจจัยที่สามสำเร็จแล้ว ผมก็ได้มาที่นี่แล้ว แต่แปลกมากครับ ผมไม่เคยแวะมาที่นี่มาเกือบสองปีแล้ว แล้วทำไมมันต้องเป็นวันนี้ด้วย ? แปลกมาก ๆ" แอนดี้อมยิ้ม "รุ่งลองทบทวนสิ ว่าเกิดเหตุการณ์อะไรบ้างในวันนี้ มันคงต้องมีอะไรบางอย่างผิดปกติไปจากวันทั่ว ๆ ไป ถึงทำให้รุ่งมาที่นี่จนได้" เขานึกย้อนหลังไปนับตั้งแต่เช้า เหตุการณ์ที่ไม่ปกติ เริ่มตั้งแต่.... "มอแกน !" เขามองหน้าแอนดี้ "เพื่อนผมคนนึง จู่ ๆ มีเรื่องดีใจ ก็กระโดดกอดผม ทำให้ผมล้มลงไปก้นกระแทก" แอนดี้พยักหน้ารับฟัง "แล้วมีอะไรอีก ?" "แล้ว..... มีคน ใส่เสื้อลายสก็อตเยอะแยะมาที่นี่ เพราะ เขารู้ว่าผมจะใส่เสื้อลายสก็อต แล้วเขาอยากมาดูตัวผม" แอนดี้หัวเราะ "จริงเหรอ ? เราไปทำอะไรไว้ล่ะ ?" รุ่งสั่นหัว "ไม่รู้สิครับ ! แต่ผมสงสัยว่า เพื่อนผม เป็นคนจัดการเรื่องต่าง ๆ พวกนี้" แอนดี้ถามต่อ "แล้วมีเรื่องอะไรอีก ?" "แล้วก็.... มีพี่ผู้หญิงที่เป็นเพื่อนกัน เค้ามาลาไปทำงานต่างจังหวัด ... แล้วก็ เอ่อ...." รุ่งอมยิ้ม แล้วอึกอัก ไม่แน่ใจว่าควรจะเล่าเรื่องของนิลกาญจน์ให้ฟังด้วยหรือไม่... แต่ สำหรับสิงห์ผู้นี้ เขาคงไม่ต้องกังวลใด ๆ ในเรื่องความลับของตัวเอง "... อีกเรื่องคือ มีเพื่อนผู้หญิงอีกคน มาบอกว่าชอบผม.... แล้วก็...." "ยังไม่จบอีกเหรอ ?" รุ่งพยักหน้า "ยังครับ ! วันนี้ เรื่องเยอะมาก ต่อมา ผมก็เจอกับแคลร์ ผู้หญิงแขกคนเมื่อกี๊น่ะครับ แคลร์บอกว่าอยากมาเรือนไม้ที่นี่ ผมก็เลยตามมา" แอนดี้พยักหน้า เสียงพระนางที่กำลังสื่อสารกับเขาดังก้องในจิต ทิดเอกเข้าใจภาพรวมทั้งหมดของวันนี้ทันที เมื่อพระนางสื่อสารทั้งหมดครบถ้วน "อ้อ... เข้าใจแล้ว ! คือยังงี้ เพื่อนรุ่งคนนั้น ยังไงก็ต้องมาที่นี่อยู่แล้ว เพราะพระนางเรียกเธอมา แล้วเธอก็จะชวนรุ่งมา เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แน่นอนว่ามันจะเป็นแบบนั้น แต่ สิ่งที่ไม่แน่นอนคือ เหตุการณ์อื่น ๆ เรามีเรื่องสาว ๆ เข้ามาเกี่ยวข้อง เราอยากไปค้นหาเรื่องคนที่ตามมาดูตัวเรา เรามีอะไรอีกเยอะแยะ ที่อยากทำในวันนี้ ที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรือนไม้นี้เลย ลองคิดดู ถ้าขาของรุ่งเดินได้อย่างคนปกติ รุ่งคงเดินไปไหนต่อไหนแล้ว ถึงแคลร์ชวนรุ่งมาที่นี่ แต่รุ่งก็คงไม่มาแน่นอน ใช่มั้ยล่ะ ?" รุ่งพยักหน้า "โธ่ ! ถ้าวันนี้ผมแข็งแรงเป็นปกติ ป่านนี้ผมคงได้พิสูจน์ตัวเองไปแล้ว ว่าผมคือรุ่งโรจน์ตัวจริง" แอนดี้ทำหน้าเหรอหรา เขาไม่เข้าใจว่ารุ่งหมายถึงอะไร "เอาเป็นว่า.... ถ้าพระนางไม่ไปขัดขวางเราไว้ ป่านนี้เราก็ไม่ได้มาที่นี่หรอก" รุ่งมองหน้าแอนดี้ แล้วชี้ไปที่บั้นท้ายตัวเอง "หือ ! ที่เพื่อนผมกระโดดกอดผม จนผมล้มลง เป็นเพราะพระนางนี่เหรอครับ ?" แอนดี้พยักหน้า "ใช่ ! พระนางดลใจให้เค้าทำแบบนั้น" รุ่งถลึงตาโต "โห ! มันไม่โหดไปเหรอครับ ? ก้นผมแทบหัก ตอนนี้จะเป็นหมันหรือเปล่าก็ไม่รู้" แอนดี้หัวเราะ "ไม่เป็นไรหรอก ! ขอให้เชื่อใจพระนาง ถ้าท่านทำเพราะมีวัตถุประสงค์ ท่านก็จะช่วยให้หายเป็นปกติได้เร็ว" รุ่งพยักหน้าหงึก ๆ "แต่ปัจจัยก็สำเร็จแค่อย่างเดียวเท่านั้น อีกสองอย่าง คือ เทวดาอวยพร กับ ดาวตกในคืนนี้ มันจะสำเร็จได้ยังไงครับ ?" แอนดี้อธิบายต่อ "ฝนไง ! ฝนตก คือ เทวดาอวยพร ส่วนฟ้าสว่างตอนกลางคืนนั้น คือ พลุไง คืนนี้จะมีการแสดงพลุ" รุ่งกลอกตาเพื่อคิดตาม แล้วก็พยักหน้า "ซือก้อย ! พระนางท่านมีอำนาจขนาดนั้นเลย ! สั่งฝนตกได้ แล้วท่านไปติดต่อบริษัทแสดงพลุมาได้ด้วย" แอนดี้หัวเราะคำพูดของรุ่ง "ท่านไม่ได้ติดต่อเอง แต่คุณน้อยวางแผนไว้แล้ว ก็ใช้งานคอนเสิร์ตคืนนี้เป็นข้ออ้างในการแสดงพลุ" รุ่งพยักหน้าซ้ำ ๆ "โอ... ! นี่ทำกันเป็นทีมเลย ! แล้วฝนตกแบบนี้ คืนนี้จะแสดงพลุยังไงครับ ?" แอนดี้อมยิ้ม รุ่งพยักหน้าทันที "โอเค ! เข้าใจละ ฝนจะหยุดตก ก่อนเวลาแสดงพลุ ผมพูดถูกมั้ยครับ ?" แอนดี้พยักหน้า "ก็คอยดูต่อไปแล้วกัน เรื่องที่รุ่งมาในวันนี้ พี่ก็ไม่แน่ใจว่ารุ่งจะมาได้ แต่พระนางท่านบอกให้เชื่อท่าน ให้คอยดู พระนางท่านเป็นผู้ที่เมื่อพูดคำไหน จะเป็นคำนั้น ท่านเด็ดขาด สิ่งใดท่านไม่แน่ใจ ท่านจะไม่พูด" รุ่งพยักหน้ารับรู้ "อ่อ.... ครับ ! แล้ว แคลร์ล่ะครับ ? แคลร์มีอะไรเกี่ยวข้องกับที่นี่ ทำไมพระนางต้องเรียกเค้ามาที่นี่ หรือว่า แค่เป็นตัวกลางเพื่อดึงให้ผมมาที่นี่ ?" "คงไม่ใช่แค่นั้นหรอก จะสื่อสารกันได้มันต้องเคยมีอะไรผูกพันกันมาก่อน พวกเราเคยผูกพันกันมา รวมทั้งแคลร์ด้วย" รุ่งพยักหน้าหงึก ๆ "อือ... แล้ว ผมกับแคลร์เคยเป็นอะไรกันครับ ?" แอนดี้หัวเราะ "สาวที่บอกว่าชอบเรา คือ แคลร์เหรอ ?" "เปล่า ๆ ! ไม่ใช่แคลร์ครับ เป็นคนอื่น แต่ผมน่ะรู้สึกชอบแคลร์ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอแล้ว" "ชอบแบบแฟนเหรอ ?" รุ่งเอียงคอ ขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วเงยหน้ามองเพดาน "มันไม่เชิง ! คือรู้สึกว่าถูกชะตา มันก็ต้องเรียกว่าชอบใช่มั้ยครับ ? แต่ไม่ได้อยากได้เป็นแฟน ถ้าถามว่า ชอบแค่เพื่อนใช่มั้ย.... มันก็เกินแค่เพื่อนธรรมดา แต่มันยังไม่ใช่แฟน แคลร์มีแฟนแล้วครับ ตอนผมรู้ว่าเค้ามีแฟนแล้ว ผมก็เฉย ๆ ไม่ได้รู้สึกว่าเสียดาย หรือ ผิดหวัง ถ้าพี่แอนดี้บอกว่า ชาติก่อนเคยผูกพันกัน อันนี้คงใช่แน่ ๆ อาจจะเคยเป็นเพื่อนสนิทกันมาก่อน" สิงห์ในชุดดำพยักหน้า "อือ.... ! เรื่องอดีตชาติน่ะ รู้ไปมันก็วุ่นวาย เอาแค่รู้ว่าทุกคนที่เราได้มีโอกาสรู้จักในชาตินี้ ในอดีต เคยรู้จักกันมาก่อนทุกคน สลับกันเป็นญาติกันบ้าง เป็นเพื่อนกันบ้าง เป็นศัตรูกันบ้าง เป็นผัวเมีย เป็นพี่น้อง วนเวียนกันอย่างนี้ทุกชาติที่ได้เกิดมาเจอกัน ถ้าเราไปผูกติดกับอดีต โดยไม่รู้เท่าทันกรรมในปัจจุบัน เราก็จะก่อกรรมซ้ำซาก ให้ต้องไปชดใช้ในอนาคต วนเวียนกันไปอีกไม่รู้จบ ถ้าเรารู้ว่าเค้าเป็นศัตรูชาติที่แล้ว ชาตินี้ก็คงอภัยให้ได้ยาก ชาติก่อนเคยเป็นผัวเมีย ชาตินี้ก็คงจะห้ามใจกันยาก มันก็ก่อเรื่องผิดศีลวนเวียนต่อไปอีก เอาชาตินี้เป็นหลักไปก่อน สาว ๆ ที่รุ่งจะได้เจอ ยังมีอีกมากมายแน่นอน ก็ยึดปัจจุบันเป็นหลัก ถ้าใครที่เขามีคู่ครองแล้ว เราก็ไม่ควรไปยุ่ง ต้องตัดใจตั้งแต่เนิ่น ๆ" รุ่งพยักหน้า อมยิ้ม "ยังมีอีกมากมายเลยเหรอครับ ? พี่แอนดี้มีความรู้เรื่องพวกนี้มากกว่าผมซะแล้ว อยากฟังพี่แอนดี้เล่าว่า ตอนบวช พี่แอนดี้เรียนอะไรบ้าง ได้รู้อะไรบ้าง" "ได้ ! ไว้มีเวลาเราคงได้คุยกันอีกเยอะ แต่ตอนนี้ คงใกล้เวลาทำพิธีแล้ว เราออกไปทำพิธีกันก่อนเถอะ" สิงห์ชุดดำลุกขึ้นยืน รุ่งลุกขึ้นยืนตาม แล้วถามคำถามสุดท้าย "พี่แอนดี้ ! พี่คือสิงห์จริง ๆ ใช่มั้ยครับ ?" แอนดี้ยิ้ม แล้วพยักหน้าช้า ๆ รุ่งกำฝ่ามือทั้งสองข้าง แล้วสูดหายใจยาว พยักหน้าให้กับตัวเอง แล้วเดินนำไปที่ประตูห้อง ********************************************************************************************
สองหนุ่มเดินเข้ามาที่ห้องกรรมฐานใหญ่ สมาชิกทุกคนกำลังนั่งสนทนากันอย่างสนุกสนาน แคลร์นั่งลงบนพื้นห้องท่ามกลางสมาชิกครอบครัวกิจบูรณา ทุกคนล้วนสามารถสื่อสารภาษาอังกฤษได้อย่างคล่องแคล่ว เมื่อเห็นประธานในพิธีเดินเข้าห้อง คุณน้อยก็ลุกขึ้นยืน หันมาพูดกับพี่ชาย "ได้เวลาทำพิธีแล้ว เดี๋ยวผมกับแอนดี้จะไปเตรียมธูปเทียน" วิบูลย์พยักหน้ารับรู้ ทุกคนเริ่มลุกขึ้นยืน เตรียมจัดที่ทางบริเวณข้างหน้าพระพุทธรูปสมเด็จพระพุทธเจ้าองค์ปฐม ซึ่งเป็นพระประธาน ให้สะอาดเรียบร้อย พจน์ชี้มือไปที่ซองพัสดุสีน้ำตาล "นั่นซองเอกสารใคร ?" เขาเดินไปที่ซองพัสดุ แล้วก้มลงหยิบซองขึ้นมา "นี่เปียกน้ำจนยุ่ยแล้ว พัสดุใครเนี่ย ?" เขาพลิกพัสดุอีกด้านเพื่อดูจ่าหน้า "รุ่งโรจน์ ของรุ่งเหรอ ? มันเปียกจนจะขาดแล้ว ของข้างในเป็นอะไร ? เอกสารหรือเปล่า ? ไม่เอาออกมาก่อนที่มันจะเปียกล่ะ ?" รุ่งกำลังยืนคุยกับแพท ห่างจากพจน์ไปสักสี่ห้าเมตร เขาหันมาหาพจน์แล้วพยักหน้า "อือ... ก็ดีเหมือนกัน พกไว้บังฝนจนลืมไปเลย ไม่รู้ข้างในเปียกหมดหรือยัง ?" พจน์ล้วงมือเข้าไปตามรอยขาด แล้วฉีกซองออก "ลี ! เอาถุงในห้องโน้นมาให้หน่อยสิ มาใส่ของนี่ให้รุ่ง" วลีพรพยักหน้า พาร่างตุ้ยนุ้ยเดินไปที่ประตู พจน์แกะพัสดุออกมา เขามองสิ่งของที่อยู่ในมือ แล้วหัวเราะ "เฮ่ย ! รุ่ง ! นิยมของแบบนี้เหรอ ?" แพมเริ่มสนใจ เดินเข้าไปหาน้องชาย รุ่งชะโงกหน้าถาม "มันเป็นอะไร ? เรายังไม่รู้เลยว่ามันเป็นอะไร ?" "แผ่นดีวีดี" พจน์ตอบ ทันทีที่ได้ยินคำตอบ รอยยิ้มปรากฏขึ้นเต็มใบหน้าอย่างที่ไม่อาจจะห้ามได้ ผิวหน้ามีเลือดฝาดวิ่งพล่าน แพททักขึ้น "ของใครส่งมาน่ะ ? แค่นี้หน้าแดงเลย ไหนขอดูบ้าง ?" แพทเดินเข้าไป เบียดไหล่พี่สาว แล้วดึงแผ่นดีวีดีไปจากมือพี่ชาย น้องชายดูที่ดีวีดีในมือ ถึงกับผงะ "โอว ! ตั้งห้าแผ่น จะไหวเหรอเนี่ย ?" "ห้าแผ่น !" รุ่งไม่สามารถกลั้นรอยยิ้มไว้ได้เลย สีหน้าบ่งบอกถึงความสุขที่ได้รับ เหมือนกับเด็ก ๆ ที่ได้รับของเล่นในฝัน แพทมองหน้ารุ่ง "พี่รุ่งชอบญี่ปุ่นเหรอ ?" รุ่งพยักหน้า "แต่ก่อนก็เฉย ๆ นะ แต่ดีวีดีเรื่องที่แล้ว เป็นการ์ตูนญี่ปุ่น ภาพสวยมาก แล้วเนื้อเรื่องมัน.... คือ ต้องดูเองน่ะ แพทชอบพวกหนังแบบนี้หรือเปล่า ? ไว้พี่ให้ยืมไปดู" แพทหัวเราะ "ไว้พูดกันหลังไมค์ดีกว่ามั้ง" แพมรู้สึกอยากรู้อยากเห็น ชะโงกหน้าเข้าไปดู แพทกลับเบี่ยงตัวหลบพี่สาว แล้วไพล่มือที่ถือดีวิดีไว้ข้างหลัง "ไรพี่แพม ? อย่ามาอยากรู้อยากเห็น ผู้ชายเค้าจะคุยกัน" แคลร์เห็นสามพี่น้องกำลังพูดถึงแผ่นดีวีดี เธอพอจะอ่านท่าทางออก สาวอินเดียนเดินมาข้างแพท แล้วก้มลงดูแผ่นดีวีดี เธอหัวเราะ แล้วสั่นหัว "นี่คือพัสดุที่เธอหิ้วขึ้นไปห้องฉันน่ะเหรอ โรมิโอ ?" แคลร์ถามรุ่ง อีกฝ่ายยักคิ้วเป็นการตอบ รุ่งต้องการแหย่แคลร์กลับ "นั่นน่ะ ! แฟนฉันส่งมา" แคลร์ทำตาโต "แฟนเธอเป็นคนญี่ปุ่นเหรอ ? อย่าบอกนะว่า นี่แฟนเธอแสดงเอง ?" คำตอบนี้ ทำให้รุ่งประหลาดใจ แสดงว่าดีวีดีนั้น มีหน้าปกด้วย อาจจะเป็นหนังเรื่องใหม่ที่สาวนิรนามแนะนำให้เธอดู แพมฉวยโอกาสที่แพทเผลอ กระชากดีวีดีออกมาจากมือน้องชาย "ไหน ! มาดูหน่อย !" แพทร้องเสียงหลง "เฮ้ย....! อย่า พี่แพม เจ้าของเค้าไม่อนุญาต" แพมถือแผ่นดีวีดี เดินหนีออกไปสองสามก้าว แล้วก้มลงดูหน้าปก ทันทีที่เธอเห็นหน้าปกชัดเจน ปฏิกริยาตอบสนองที่ห้ามไม่ได้ คือ การโยนของที่อยู่ในมือทิ้งทันที 'แปะ !' แผ่นดีวีดีทั้งกองตกลงบนพื้น รุ่งร้องขึ้น "อ้าว ! พี่แพม ! ทำไมโยนของรักของผมทิ้งล่ะ ! ไม่ชอบก็คืนมาดี ๆ สิ" แพมถอยออกห่างจากแผ่นดีวีดี เธอมองหน้ารุ่ง "นี่รุ่งชอบขนาดต้องพกติดตัวมาที่นี่ด้วยเหรอ ? ทำไมไม่เอาเก็บไว้ในห้องดูเอง ? จะพกมาทำไม ?" วลีพรเดินกลับมาพร้อมกับถุงพลาสติค เธอก้มลงมองแผ่นดีวีดีที่ตกอยู่ข้างหน้า "นี่น่ะเหรอ พัสดุพี่รุ่ง ? ฮ่า ๆๆๆ น่าจะสนุกนะ มิน่า เล่นซะเจ็บหลังเลย ! อย่าหักโหมนะพี่รุ่ง !" รุ่งเริ่มเอะใจ ลืมอาการบาดเจ็บที่ก้นกบจนหมดสิ้น รีบเดินตรงไปยังกองดีวีดี แล้วก้มลงเก็บ ทันทีที่เห็นหน้าปกดีวีดีชัดเจน เขาสะดุ้งสุดตัว "เฮ่ย ! ชิบหาย !" ความเย็นวิ่งเข้าทาบตั้งแต่กระโหลกยันส้นเท้า หน้าปกดีวิดีเป็นรูปสาวญี่ปุ่นเปลือยกายล่อนจ้อน กำลังแสดงท่าทางอันลามกอย่างโจ๋งครึ่ม มันคือ ดีวิดีหนังอนาจาร ! รุ่งคุกเข่า ก้มหน้ามองดีวีดีแต่ละแผ่น ใบหน้าของเขาซีดเผือด เขาทรุดตัวลงทิ้งก้นนั่งกับพื้น แล้วยกมือขึ้นกุมหน้าผาก "มอแกน ! ทำไมนายใช้ชื่อเรา ?" แคลร์ไม่เข้าใจภาษาที่รุ่งกำลังพูด แต่เธอรู้ความหมายของท่าทางที่เป็นสากลนี้อย่างแน่นอน "แป่ว.....แหว่ว ๆๆๆๆๆๆๆๆ !" เสียงของแคลร์ดังขึ้น ตามมาด้วยเสียงหัวเราะของเธอเอง (ติดตามอ่าน วันลายสก็อต 4 เร็ว ๆ นี้) __________________________________________________________________________________________ โดย วีรยาติ
สมัครสมาชิก เว๊บบอร์ดที่นี่ (หากไม่สมัครสมาชิก จะโหวต หรือ แสดงความคิดเห็นไม่ได้) และ อ่าน หรือ แสดงความคิดเห็นที่นี่ เชิญเยี่ยม Facebook หมอเถื่อน (ให้กำลังใจโดยเข้าไป แล้วกด Like หรือ เขียนคำวิจารณ์)
|
|||||||
 |
|||||||
 |
|||||||
