หมอเถื่อน ตอน 45 หน้า 2


	ตอน 45 (หน้า 2) เหนื่อยไหม ?

สามทุ่ม...

เสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้นบนหัวเตียง สายเนตรเดินมารับสาย

เสียงปลายทางเป็นหลานสาว....

"ป้าสายคะ ยังไม่นอนนะคะ ? นี่ญาเองค่ะ"

"อ้าว ญา ว่าไง ? ยังไม่นอนหรอก สามทุ่มเอง"

"รุ่งโทรเข้ามือถือป้าไม่ติดค่ะ เค้าอยากจะนัดป้าไปเยี่ยมที่โฮสเทลพรุ่งนี้ เลยโทรหาญาว่าจะตามป้าได้ที่ไหน"

"ใช่ ๆ ป้าปิดมือถือไว้ นึกยังไง จู่ ๆ เค้าถึงอยากไปเยี่ยมที่นั่น รุ่งเค้าไม่ทำงานเหรอ ?"

"ช่วงนี้ไม่ได้ทำค่ะ กำลังหางานใหม่ เค้าไม่ได้บอกว่าทำไม แค่โทรมาถามว่าจะตามหาป้าได้ที่ไหนค่ะ ?"

"จ๊ะ ๆ ขอบใจนะญา เดี๋ยวป้าโทรเข้ามือถือเค้าเอง ขอบใจนะ"

สายเนตรจัดการเปิดมือถือ แล้วโทรหาเพื่อนต่างวัยทันที

รุ่งรับสาย

"น้าเนตร หายไปไหน ? ผมโทรหาไม่เปิดเครื่อง"

"ก็เปิดแล้วนี่ไง นึกครึ้มอกครึ้มใจอะไรขึ้นมา ถึงจะไปเยี่ยมที่โฮสเทล ? รำลึกถึงความหลังเรอะ ?"

เสียงปลายทางหัวเราะชอบใจ

"ใช่ ๆ วันนี้มีข่าวดี ผมเลยอยากไปรำลึกความหลัง ให้เกิดความมั่นใจ"

"ข่าวดีอะไร ? เธอจะแต่งงานหรือไง พาราเซตบอย ?"

รุ่งหัวเราะร่า

"ข่าวดี คือ เมื่อเช้านี้ ผมไปสัมภาษณ์งานใหม่ รอบสุดท้าย เป็นคนแรกตอนเช้า ได้คุยกับผู้จัดการ สุดยอด ถูกคอกัน คุยกันสนุกมาก เค้าให้ผมโทรไปฟังผลตอนเย็น แล้วเมื่อกี๊ผมก็โทรไปฟังผลเรียบร้อยแล้ว"

"โอว... ยินดีด้วย เราน่ะมีความสามารถอยู่แล้ว ใครได้เราไปทำงานด้วยก็โชคดี แล้วนึกยังไงถึงอยากไปเยี่ยมที่โฮสเทล ?"

"ก็... ผมอยากจะย้อนเวลากลับไปว่า สมัยนั้น ที่ผมมีแต่ความมั่นใจ รู้สึกอิสระ ทำอะไรก็ได้ ไม่มีกังวล อยากจะรำลึกว่าเวลานั้นมันเป็นไง ถ้าผมเห็นคอร์ทเทนนิส คงได้กระตุ้นอะไรบางอย่างในตัวผมได้บ้าง ตอนนี้ รู้สึกว่าบางอย่างมันเหมือนกับตายไปแล้ว"

น้าเนตรหัวเราะ

"ก็ดี จะได้รีเฟรชตัวเอง ได้ทำงานที่ใหม่ จะได้มีความรู้สึกสด ๆ ใหม่ ๆ"

เสียงปลายทางหัวเราะ

"เหอ ๆๆๆ ถ้าผมได้งานที่ใหม่ คงไม่ต้องไปรีเฟรชตัวเองหรอก"

"หา ! แปลว่าอะไร รุ่ง ? นี่ตกลงเราได้งานหรือไม่ได้กันแน่ ?"

"เค้าชอบผม แต่เค้าเลือกคนอื่น ผู้จัดการเค้าเลือกอีกคนที่เป็นผู้หญิงครับ"

น้าเนตรยกมือทาบอกตัวเอง

"อ้าว ตาย ตาย... เธอไม่ได้งานหรอกเหรอเนี่ย แล้วทำมาหัวเราะเสียงใส เธอโอเคหรือเปล่าเนี่ย ?"

"หึ ๆ ก็โอเคครับ คืนนี้ผมไม่อยากจะคิดอะไรแล้ว เพราะมันคิดมาตั้งแต่ตอนเช้า พอรู้ผลตอนเย็น มันก็จบแค่นั้น ผมว่าผมได้ทำดีที่สุดแล้ว ผมแค่คิดถึงสมัยช่วงที่อยู่โฮสเทล คิดถึงมากเลย ก็อยากจะชวนน้าเนตรไปด้อม ๆ มอง ๆ สงสัยผมจะแก่แล้ว เลยรู้สึกเหนื่อย ๆ"

"เอ้า... ได้ พรุ่งนี้ก็พรุ่งนี้ เดี๋ยวเจอกันแล้วค่อยว่ากัน แล้วคืนนี้นอนหลับนะ"

รุ่งหัวเราะ