ขอเชิญแสดงความคิดเห็นต่อ หมอเถื่อน ตอน 48 "คือเธอ"

[lee]

ขอเชิญแสดงความคิดเห็นต่อ หมอเถื่อน ตอน 48 "คือเธอ"
โดยกด "ตอบ" ข้างล่างขวามื

ยังไม่เคยอ่านตอนนี้ อ่านได้ที่ http://www.pendulumthai.com/article_doctor48x.html


โหวตลือกตัวละครที่ชอบที่สุดที่ http://www.pendulumthai.com/smf/index.php?topic=1116.0


ผู้ที่ต้องการแสดงความคิดเห็น และ โหวต ขอให้สมัครสมาชิกเว๊บบอร์ด ฟรี click ที่นี่
http://www.pendulumthai.com/smf/index.php?action=register

[Israel]

โอยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อยากเป็นแม่มดเสกคาถาก็ได้
หรือ....
สาปใครก็ได้แถวๆ นี้ 

ในที่สุด วิภาดา กับ อันธิกา ก็ได้พบกัน........เสียที

ผูกแล้วก็คลาย   คลายแล้วก็ผูก  เหนื่อยบ้างไม๊คะ "วีรยาติ"
เรารักพวกคุณค่ะ 

[acharamo]

สุโก้ย!!!!! สุดยอดจริงๆ ในที่สุดก็ได้มาพบกันซะทีนะ
แล้วรุ่งจะเป็นอย่างไรต่อไปเนี่ย

เอาใจช่วยสำหรับตอนต่อๆ ไปด้วยค่ะ ขอบคุณมากๆๆ

[benjamas]

เพิ่งนึกออกว่า ซือก้อย หมายถึงอะไร

ซือก้อยด้วยคนค่ะ แอบอ่านที่ทำงาน อ่านแล้วทำงานมิรู้เรื่องเลย

ยินดีมาก ๆ ที่ได้พบกันเสียที  แต่รุ่งของเรา งานนี้ท่าจะแย่

[iamnuk]

โอ๊ยยย ๆๆๆๆ เจอกันซะทีนะคร้า ลุ้นแทบแย่...เหนื่อยนะเนี่ย

อ่านนิยายเรื่องนี้แล้วรู้สึกหลายอารมณ์มาก เรื่องความสนุกมันแน่นอนอยู่แล้ว แต่มันรู้สึกหน่วงๆ ค้างคาใจ อะไรยังไง ลุ้นๆ ตื่นเต้น ตึกตัก อยู่ตลอดเวลา แถมงอนคนแต่งด้วย เหมือนแกล้งกันเลยอ่ะ พอสนุกก็มาจบตอนอีกแระ  

อยากให้หนังสือออกเร็ว ๆ จะได้ตามไปอ่านย้อนหลังว่าอันนี้เฉลยตอนนี้ ตอนนั้น 5555
พอดีเป็นคนความจำสั้นอ่ะ

เป็นกำลังใจให้ออกตอนใหม่เร็ว ๆ นะคะ สงสารแฟนคลับบ้าง

[TaaChom]

โอยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อยากเป็นแม่มดเสกคาถาก็ได้
หรือ....
สาปใครก็ได้แถวๆ นี้ 

ในที่สุด วิภาดา กับ อันธิกา ก็ได้พบกัน........เสียที

ผูกแล้วก็คลาย   คลายแล้วก็ผูก  เหนื่อยบ้างไม๊คะ "วีรยาติ"
เรารักพวกคุณค่ะ 

ไม่เข้าใจ งะ ซือก้อย อธิบายเพิ่มทีครับ

[Yoon]

  "ไอ้เปรตเอ๊ย คนเมาหลับยังเสือกดูว่าน่ารักอีก นี่ล่ะหนา บุพเพสันนิวาส ก่อผูกพันกันไว้หลายภพ ได้เจอแค่แว่บเดียว ก็หมาหันแล้ว" 
ข้อความจากตอนที่ 38 "อรุณสวัสดิ์ วิภาดา" ครับ ..... อ่านตอนนี้จบแล้ว อ่าน ment จำบางส่วนไม่ได้ ย้อนกลับไปอ่านดู .... อมยิ้มเลยครับ สนุกมาก
คนที่เกี่ยวเนื่องผูกพันธ์กันมาได้เริ่มกลับมาพบกันแล้วในเวลาที่เหมาะสม ที่จะต้อง "เกื้อกูล" กัน และทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งให้ลุล่วง 

.... ขอตัวไปอ่านตอนเก่าๆ ที่เหลือบางตอนที่ยัง "คาใจ" อยู่ก่อนนะครับ  ..... (อารมณ์เดียวกันกับ ทุก ment เลย  )

[saab]

สนุกมาก
คุณ acharamo ได้พูดไปแล้ว ในสิ่งที่คุณ taachom ถามถึง  ลองไขปริศนาดูนะครับ

ใครที่ไม่เคยอ่านนิยายเรื่องนี้ รีบไปอ่านตั้งแต่ตอนแรกมาเลยครับ เพราะมีสนุกเป็นระยะ ๆ ไม่ใช่สนุกเฉพาะตอนท้าย

คนที่อ่านตอนนี้แล้ว ขอแนะนำให้ย้อนไปอ่านช่วงโยนก ที่เล่าความสัมพันธ์ของสิงห์กับนวล ตามนี้
35 แม่หญิงสิงห์ร้าย http://www.pendulumthai.com/article_doctor35x.html
36 แม่หญิงแทนคุณ http://www.pendulumthai.com/article_doctor37x.html
38 อรุณสวัสดิ์วิภาดา http://www.pendulumthai.com/article_doctor38x.html
39 แสงแห่งอำไพ ชนวนกู้ชาติ http://www.pendulumthai.com/article_doctor39x.html

อ่านแล้วท่านจะอมยิ้มเหมือน yoon แน่นอน

ซือก้อย !

[cholboy]

ซือก้อยด้วยอีกคน

งานที่ทอมกำลังจะได้ทำ มันน่าสนใจมาก เปิดประเด็นใหม่ ทีมแต่งช่างมีความรู้กว้างเสียจริง ๆ

แต่สุดยอดที่การขมวด ให้นวล กับ แอนดี้มาเจอกันได้ เพราะเกล็ดพญานาค ดึงเรื่องมาได้แบบแบน ๆ

สิ่งที่อยากทำ คือ การไล่กลับไปอ่านตั้งแต่ตอนต้น ๆ  ค่อย ๆ เก็บรายละเอียดมาเรื่อย ๆ จะเห็นว่า ทีมแต่งนั้นวางโครงเรื่องมาอย่างฉมัง ถึงพาให้พวกเราตกหลุมกันได้ลึกขนาดนี้

ไม่อยากให้นิยายเรื่องนี้จบเลย  แต่คุณวีรยาติก็ประกาศแล้วว่าจะจบในเร็ว ๆ นี้  ตอนต่อไป คงพลาดไม่ได้

[bird]

มาสายไปหน่อย แต่ก็ยังเช้ากว่าคุณ arunsaku

มาใหม่อีกแล้ว การทำงานกับกระทรวงกลาโหม พร้อมทั้งเทคโนโลยีป้องกันประเทศ 

Lockheed Martin เป็นบริษัทผลิต F16 ให้กองทัพ USA อันนี้คือเรื่องจริง แต่หน่วยงานในนิยายนี้ จะจริงหรือไม่ ไม่ทราบครับ  อ่านจนแยกแยะไม่ออกแล้วว่าอะไรจริง หรือ ไม่จริง  เพราะทำการบ้านกันมาดี มีคำอธิบาย และ รายละเอียดประกอบจนน่าเชื่อถือ

ก็ย้ำสำหรับแฟนท่านอื่นว่า ลองนำชื่อ หรือ คำที่สงสัย ไปหาใน google แบบที่บางคนเคยทำ ปรากฏว่า เจอคำพวกนี้จริง ๆ

ตอนนี้ สนุกแน่นอน สำหรับคนที่คอยลุ้นว่า เกล็ดพญานาคที่หายไป จะนำให้นวลมาเจอกับแอนดี้ได้ยังไง

แต่สิ่งที่ผมจับได้ คือ นิยายกำลังจะบอกว่า รุ่งนั้น ประสบปัญหาหลาย ๆ อย่าง ครั้งแล้วครั้งเล่า  เขาไม่ใช่พระเอกที่เจ๋งทุกเรื่อง หล่อโคตร ๆ  แต่กลับเป็นคนธรรมดา ๆ ที่มีความสามารถ แต่ก็ไม่ได้ประสบความสำเร็จ 

การที่ตรวจคนไข้คนนี้ไม่สำเร็จ กลับโดนเจ้ากรรมเล่นงานอีก แสดงถึงความล้มเหลวในการใช้วิชาของรุ่ง ความเชื่อมั่นในตัวเองคงหายไปอีก นับเป็นช่วงเวลาที่ 'ซวย' ของเขา ทั้งงาน ทั้งความรัก ทั้งวิชาพิเศษ   สำนวนในนิยายให้เราอ่านแล้วไม่เครียด แต่สถานการณ์ของรุ่ง น่าเครียด  ไม่มีอะไรชัดเจนซักอย่างในชีวิตเขา ในขณะที่ทอมดูเหมือนจะมีอะไรใหม่ ๆ ดีๆ เข้ามา 

เดาไม่ออกว่า หมอเถื่อนจะจบลงแบบไหน  ไม่ขอเดาดีกว่า  อ่านแล้วสนุกทุกตอนก็พอใจแล้ว

ซือก้อยครับ ตอนนี้

[papada]

สำหรับ papada ไม่เช้า ไม่สาย แต่เที่ยงกว่าแล้วสำหรับการมีโอกาสเข้ามาเม้นท์
เพิ่งได้อ่านเมื่อคืน สนุกเหมือนเดิมกับการเริ่มคลายปมทีละเรื่อง ทีมงานแต่งเรื่องนี้ได้ดีมากจริงๆ
กว่าจะสำเร็จมาได้คงจะเหนื่อยมาก...เป็นกำลังใจให้นะคะ....ซือก้อยค่ะ

[arunsaku]

ไม่น่าเชื่อว่าผมจะปล่อยให้เวลาล่วงเลยมาถึง 10 วันกว่าจะได้อ่านตอนนี้ ขอถือวิสาสะเมนท์แบบสปอยล์เล็กๆเลยนะครับ เพราะล่วงเลยมานานแล้ว (นี่แหละข้อดี)
ความเข้มข้นของเรื่องได้บิวท์อารมณ์ จนเรื่องที่รู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นอย่างนี้ ยังทำให้ใจเต้นตึ่กตั่กด้วยความตื่นเต้น
ผมแปลกใจตัวเอง ที่ไม่ยักเฉลียวใจเลยว่า "สาวนำทาง" ที่ทอมรู้สึกสะดุดตากับวิธีการแต่งหน้า/แต่งตัว ก็คือหงส์นั่นเอง ประโยคมันออกจะบ่งชี้ ไม่ว่าจะเป็นอายไลเนอร์/แต่งตัวอย่างมีศิลป์/กลิ่นอายความเซ็กซี่
อะไรก็ไม่บ่งชี้ได้เท่า นี่เป็นห้องที่แอนดี้นอนป่วยอยู่ ซึ่งผมพอจะทราบอยู่แล้วตอนที่รุ่งตรวจ
ในเมื่อแอนดี้นอนป่วยอยู่ในห้อง "สาวเซ็กซี่" แต่งตัวไม่เฝือ ที่นำทางเข้าไป จะเป็นใครได้อีกเล่า (ทำไมถึงไม่ได้คิดนะ)
นี่ยังไม่นับอีกนะว่า เกล็ดพญานาคจะต้องนำให้สองสาวได้มาพบกัน ซึ่งเกริ่นมาหยกๆ
แล้วผมก็ต้องตื่นตะลึงกับสิ่งที่ไม่น่าจะต้องตื่นตะลึง ที่พบว่าในลูกดิ่ง (ที่รุ่งถามตอนต้นบทว่าอะไรอยู่ข้างใน) คือเกล็ดพญานาคนั่นเอง
คนที่แซะถามเรื่องนี้ก็คือหงส์นั่นเอง เรื่องมันประกบต่อกันได้หมด
นับว่า เกล็ดพญานาคได้ทำหน้าที่ตัวละครหนึ่งของนิยายเรื่องนี้ได้อย่างสมบทบาท
ทุกอย่างมีเหตุผลของมัน แม้จะเป็นการมาพบกันอย่างไม่คาดฝันของ แอนดี้ และ ทอม แต่ผู้แต่ง "ชักนำ" ให้มาเจอกันแบบมีปี่และมีขลุ่ยจริงๆ
ไม่ใช่คนหนึ่งทำของตกตรงทางม้าลาย อีกคนหนึ่งเดินสวนมาพอดี ช่วยก้มลงไปเก็บ หัวชนกัน แล้วเงยหน้าขึ้นมา สบตากัน ปิ๊งๆๆๆๆ
มันไม่ใช่อย่างนั้นเลย แต่ละคนมีเรื่องหนักหนาสาหัสของตัวเอง ที่บีบให้มาเจอกันตรงเรือนไม้แห่งนี้
(เรื่องของทอม ที่ต้องการมาเอาลูกดิ่งไปถามเรื่องงาน เลยกลายเป็นเรื่องที่เบาที่สุดไป แต่ก็ยังมีน้ำหนักที่หนักแน่นกว่าก้มเก็บของหัวชนกัน  )

ผมเข้าใจว่าตนเอง คงอ่านด้วยความกระหายในสิ่งที่จะเผยออกมา จนไม่สนใจที่จะคิดแล้วล่ะ พอผู้แต่งเพิ่มเรื่องสัมภาษณ์งานของทอมเข้ามาให้ลุ้น เติมสตอรี่เรื่อง NDT-NLT เข้ามา
ก็เลยลืม เลยหลงไปตามสตอรี่ ในที่สุด ผมก็เลยตกหลุมพราง (ด้วยความเต็มใจ) ของผู้แต่งจนได้

ปัญหาของรุ่งอย่างที่คุณเบิร์ดวิเคราะห์เอาไว้ ก็คงต้องมีคำอธิบายในบริบทของรุ่ง พร้อมกับการคลี่คลายของปมปัญหาส่วนตัวของรุ่ง ซึ่งน่าติดตามอย่างมาก
ปมที่เกี่ยวกับพ่อของเขา จะได้รับการเฉลยพร้อมกับการเยียวยารักษาอาการหลังแข็งของเขาหรือไม่
น่าสนใจอยู่เหมือนกันว่าผู้ที่ทำให้เขาหลังแข็งจะเป็นเจ้ากรรมนายเวรตามสูตร ที่รอ "นวล" เข้ามาคลี่คลายเท่านั้นหรือไม่ หรือมีอะไรมากกว่านั้น ดีใจจังที่ทราบว่าจะจบอยู่แล้ว! 

[maruko]

อ่านคำวิจารณ์ของแฟนแล้ว สนุกไม่แพ้เนื้อเรื่อง

ชั้นเชิงการเล่าเรื่องของนิยายเรื่องนี้ ถือว่าเหมือนการทำหนังซีรี่ส์ของอเมริกัน เคยอ่านที่ไหนก็ไม่ทราบ ผู้แต่งหรือแฟนท่านไหน เคยบอกไว้ว่า นิยายเรื่องนี้เหมือนซีรี่มากกว่านิยาย คือ กระชับความสนุกมาอยู่ในทุกตอน  ทุกตอนต้องมีความสนุก และ ต้องจบด้วยความประทับใจในทุกตอนให้ได้  ซึ่งอ่านมาถึงขนาดนี้แล้ว เห็นด้วยอย่างมาก  แตกต่างจากนิยายทั่วไปที่ เล่าไปเรื่อย ๆ เก็บอารมณ์ไปเรื่อย ๆ  ซึ่งอารมณ์ก็แตกต่างกัน

นิยายที่เล่าไปเรื่อย ๆ ก็จะค่อย ๆ สั่งสมความอิน ไปทีละน้อย แต่หมอเถื่อน อ่านแล้วคล้าย ๆ กับว่า มีสองส่วน  ส่วนแรกคือ สีสรรที่ทำให้ประทับใจในตอนนั้น แบบฉูดฉาด   ส่วนที่สอง คือ หากอ่านไปเรื่อย ๆ มากกว่าสี่ห้าตอน จะพบว่า นิยายได้ซ่อนความผูกพันให้เราอินกับตัวละครและเหตุการณ์ไปได้เรื่อย ๆ  เป็นอันว่าครบเครื่องสำหรับนิยายที่สนุกเรื่องหนึ่ง

ความรู้ความสามารถของคนแต่งที่ใส่เข้ามาในนิยายนั้น คุ้มค่ากับการได้อ่านฟรี ๆ  สนุก และ ได้โลกทัศน์ที่กว้างกว่าที่เคยมี  หากดิฉันจะเสียแรงโพสต์เพียงแค่นี้ เพื่อเป็นกำลังใจ ก็คงไม่ลังเล

นิยายเรื่องนี้ ไม่ใช่สั้นเลย แต่อ่านแล้วติด พอรู้ว่าใกล้จะจบ กลับรู้สึกว่ามันสั้นเกินไป  ยังไม่อิ่มในอรรถรสและสรรพวิชาที่ได้อ่าน  หลายท่านที่ติดตามมาตลอดคงรู้สึกเช่นเดียวกัน

ขอบคุณท่านอื่นที่สละเวลาเขียนความคิดเห็น  อ่านแล้วได้แง่มุมเยอะแยะมากมาย  ของฟรี และ ดี ก็มีในเมืองไทยเหมือนกัน