ตอน 55 หน้า 3/4

งานเลี้ยงแห่งปี (1)

สั่งซื้อ หนังสือนิยาย 'หมอเถื่อน' รวมเล่มฉบับแรก ราคา 380 บาท

รุ่งยืนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าของตัวเอง กำลังเลือกเสื้อผ้าที่จะแต่งกายในวันนี้

เขาต้องการชุดที่ใส่แล้วเป็นตัวของตัวเอง และ มีความมั่นใจมากที่สุด มือก็หยิบไม้แขวนเสื้อพลิกไปมาทีละอัน แล้วก็นึกขึ้นมาได้

เสื้อผ้าในตู้ทั้งหมด ก็เป็นตัวเขาเท่านั้น ที่เป็นคนเลือกซื้อเอง ไม่ว่าจะใส่ตัวไหน ความเป็นตัวของตัวเองก็คงไม่ได้เพิ่มขึ้นหรือลดลงเท่าไหร่ แต่งชุดไหนก็เหมือนกัน

คิดได้ดังนั้น เขาจึงเลือกหยิบเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีฟ้าอ่อน กับ กางเกงแสล็คสีเทาเข้ม เพื่อเข้าชุดกัน

Aramis900หลังอาบน้ำ เขาหยิบน้ำหอมขวดเก่า ที่ได้มาสมัยตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย ฉีดที่ซอกคอ สีข้าง และ ข้อมือด้านในกลิ่นน้ำหอมนี้คงเป็นที่ถูกใจของสาวสวยที่ชื่อ...ฝน คิดแล้วก็มีรอยยิ้มปรากฏออกมา

ไม่กี่นาทีถัดมา เขายืนอยู่หน้ากระจกห้องน้ำ แต่งกายด้วยเสื้อเชิ้ต และ กางเกงที่เลือก

เสื้อเชิ้ตที่ปลดกระดุมเม็ดบน ทำให้ล็อคเก็ตห้อยคอเด่นขึ้นมาถนัดตา

เสียงรถยนต์ของทอมดังขึ้นที่หน้าบ้าน ตามมาด้วยเสียงเปิดประตูรถ เสียงสนทนากันโหวกเหวกของสองสหายดังมาจากข้างล่าง

สักพัก ประตูห้องก็ถูกเคาะ

"เออ... เข้ามาเลย"

ประตูถูกเปิดออก เสียงของวิทย์ที่กำลังคุยกับคุณแม่ ดังลอดบานประตูขึ้นมา

ทอมก้าวเข้ามาในห้อง

รุ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ เขามองเพื่อนสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า

ทอมอยู่ในชุดสาวยิปซี โพกหัวด้วยผ้าสีแดง เสื้อตัวในสีขาว มีเสื้อกั๊กยิปซีสีน้ำเงินเข้มทับอีกชั้น

ผูกผ้าคาดเอวสีดำ กระโปรงยิปซีสีส้มคลุมเข่า

ทอม

รุ่งจุ๊ปาก

"อือ... แกนี่กะจะเปิดเผยในงานเลยใช่มั้ยว่า แกเป็นแม่มด ?"

ทอมยืนท้าวเอว

"ชั้นไม่สวยหรือไงยะ ?"

รุ่งพยักหน้า

"เข้าท่าว่ะ แกนี่น่าจะไปเดินแบบได้ เซ้ลฟ์ดี"

สาวยิปซีทำจมูกฟุดฟิด

"แกใส่น้ำหอมใช่ปะ ? กลิ่นนี้คุ้น สมัยเรียนแกใส่ประจำ"

รุ่งยักคิ้วให้

"หอมปะ ? เวลานัวเนียกัน สาวจะได้เคลิ้มไง มา ขอลองนัวเนียหน่อย"

เขาพูดแล้วก็อ้าแขน เดินเข้าไปทำท่าจะกอดเพื่อน

ทอมยกเข่าขึ้นกัน กระแทกไปที่ต้นขาของรุ่ง

"โอ๊ย... อีนี่ ชอบเล่นกูเจ็บ ๆ"

"เก็บไว้ไปกอดฝนเหอะ"

รุ่งอมยิ้มเมื่อเพื่อนพูดถึงฝน

"แกว่าเค้าจะให้ชั้นกอดป่าววะ ?"

"ไอ้นี่ก็บ้า แกยังไม่ได้เป็นแฟนกับเค้า ใครเค้าจะให้แกกอด ?"

รุ่งมองผ้าโพกหัวของเพื่อนสาว เขาหัวเราะหึ ๆ

"แกนี่แต่งตัวเก่งว่ะ แกแต่งยังงี้ออกมาจากบ้านเลยเหรอ พ่อเห็นป่าว ?"

ทอมสั่นหัว

"ไม่ได้โพกหัว เพิ่งมาโพกในรถ"

"อือ บ้าส่งท้าย ก่อนไปตกถังเบียร์"

รุ่งเดินไปที่เตียงเพื่อเก็บเสื้อผ้าที่กองอยู่

ทอมถามขึ้น
"แล้วเรื่องร้านไดโสะ แกมีอะไร ?"

เขาเดินไปที่หัวเตียง แล้วหยิบซองจดหมายยื่นให้เพื่อน

"มาอีกแล้ว จดหมายนิรนาม"

เพื่อนรับซองจดหมาย พร้อมกับรอยยิ้ม เธอรีบนั่งลงกับพื้นห้อง แล้วหยิบจดหมายจากซองออกมาอ่าน

อ่านจบ เธอถอนหายใจ นึกถึงสาวน้อยในกรงทองที่ช่างเพ้อฝัน น่าเห็นใจอย่างยิ่ง

"อือ... เค้าเปรียบเทียบแกซะดูมีราคาเลย ร้านไดโสะเชียว หกสิบบาทเลยนะนั่น"

ทอมพูดแล้วหัวเราะ

รุ่งหัวเราะตาม

"เหอ ๆ ฉบับนี้น่ารักดีว่ะ ชักอยากรู้แล้วว่าร้านไดโสะเป็นยังไง"

"ไดโสะก็ร้านที่ทุกอย่างราคาเท่ากัน แต่ของมาจากญี่ปุ่น แกจะมาอินอะไรกับจดหมายแบบนี้ ?"

ทอมพลิกหลังซองจดหมายดู

ส่งจาก ตู้ปณ. 11 รหัสไปรษณีย์ 10500

"เค้าส่งมาจากตู้ปณ. เค้าเช่าตู้ไปรษณีย์ไว้ แกตอบเค้าได้นะเว้ย นี่ไง ด้านหลังเค้าเขียนไว้"

"เหรอ ? ไม่รู้จะตอบอะไร"

ทอมพยักหน้า

"ไม่เป็นไร ชั้นตอบให้"

ว่าแล้วเธอก็ลุกเดินไปหยิบปากกาบนโต๊ะหนังสือ หากระดาษเปล่าจัดแจงนั่งเขียนจดหมายตอบ

รุ่งไม่สนใจ เขากำลังรีบจัดการเก็บห้องให้เป็นระเบียบ

ทอมมั่นใจว่าเธอรู้ว่าใครคือผู้เขียนจดหมายนี้ วิธีพิสูจน์ง่าย ๆ คือ การตอบจดหมาย แล้วบอกให้เธอเปิดเผยอะไรบางอย่างที่เป็นความสามารถเฉพาะตัวออกมา เพียงแค่นี้ เธอน่าจะรู้ได้ว่า สาวคนนี้ คือ คนที่เธอคิดไว้ใช่หรือไม่

"รุ่ง ชั้นเขียนกลับไปถามว่า เค้าชอบพังเพลงอะไร ส่วนแกน่ะ ชอบฟังเพลงภาษาจีนกลาง ถ้าเค้ารู้จักเพลงภาษาจีนกลางที่มีความหมายดี ๆ ก็ให้แนะนำบ้าง"

รุ่งหันมาถอนหายใจ ทำหน้าขมวดคิ้ว

"ไม่ได้ตรงกับตัวชั้นเลย จู่ ๆ ชั้นจะไปฟังภาษาจีนกลางทำไม ? มีแต่แกนั่นแหละ ที่เรียนภาษาจีนกลาง อยากหาเพลงฟังเองแล้วดันมาอ้าง เกิดเค้าส่งมา ชั้นก็แปลไม่ออกอยู่ดี"

"รุ่ง ยังไงก็ตาม แกจะชอบผู้หญิงคนนี้ไม่ได้"

รุ่งหัวเราะ

"แกเป็นเมียชั้นเหรอ ถึงจะมาห้าม ?"

"เพราะแกกำลังจีบฝนอยู่ แกควรมีสมาธิ ไม่ต้องยุ่งกับคนอื่น"

"ชั้นไปจีบฝนเมื่อไหร่ ? สองปีนี้ ชั้นคงจีบใครไม่ติดหรอก แต่หลังสองปีนี้ คอยดู ไม่ต้องจีบหรอก แค่หายใจรด ผู้หญิงก็คลานมากองแทบเท้าแล้ว"

ทอมหัวเราะดังลั่น

"ฮ่า ๆๆๆ ใครบอกแก ? ใครทำนายแกยังงั้น ?"

"พระนาง ฯ ที่พี่แอนดี้แนะนำไป ท่านบอกว่าชั้นต้องทนแบบนี้ไปอีกสองปี แต่พอพ้นแล้ว ดวงจะฮ็อต แต่แกไม่มีบุญ คงไม่อยู่ทันดูชั้นฮ็อต สองปี แกกลับมาหรือยังวะ ?"

ทอมนิ่งคิดสักพัก แล้วตอบ

"อือ.. ก็น่าจะ อย่างน้อยก็ต้องกลับมาเยี่ยมบ้าน แล้วจะเซ็นสัญญาต่อหรืออะไรก็ค่อยว่ากันอีกที"

"ยี่สิบเดือนนี่มันก็นานเหมือนกันนะ"

ทอมพยักหน้า

"อือ... นี่ก็วุ่นเตรียมเอกสาร เตรียมสัมภาระทุกวัน กว่าจะรู้ตัวอีกที คงใกล้วันเดินทางแล้ว น่าใจหายเหมือนกัน"

เธอพับกระดาษจดหมายที่เธอเพิ่งเขียนตอบ แล้วหยิบใส่กระเป๋าข้างกระโปรง เพื่อจะเก็บไว้ส่งตู้ไปรษณีย์

ทอมเดินมายื่นซองจดหมายคืนให้เพื่อน

"ชั้นลงไปคุยกับแม่แกข้างล่างแล้วกัน เสร็จแล้วตามลงไปล่ะ"

รุ่งพยักหน้า

เพื่อนยิปซีเดินออกนอกห้องไปแล้ว

เขาหยิบจดหมายในซองขึ้นมาอ่านอีกครั้ง
(กด play เพื่ออ่านข้อความในจดหมาย)

***************************************************************************************

 

1, 2 < อ่านหน้า > 4
นิยาย 'หมอเถื่อน' รวมเล่มฉบับแรก เปิดให้จองแล้ว กดที่นี่