 |
| ||||||
| |||||||
ซีฟ่งนั่งสูบบุหรี่อยู่ที่เก้าอี้นอกร้านกาแฟสตาร์บั๊ค... ...พักสายตาไปที่ต้นไม้ใหญ่ มีกิ่งก้านแผ่กว้างคลุมส่วนหนึ่งของลานจอดรถ ก้องเดินถือถาดกาแฟสองถ้วยมา แล้วค่อย ๆ เสิร์ฟลงบนโต๊ะ "พี่ก้อง เคยได้ยินเรื่องกิจบูรณา กับ ไตรสรณ์ มั้ยคะ ?" ก้องทรุดตัวลงนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม "เคยเหมือนกัน แต่พี่ไม่รู้เยอะนัก รู้แต่ว่าเป็นญาติกัน หรือ เป็นครอบครัวที่สนิทกันทำธุรกิจด้วยกัน อะไรประมาณนี้ หงส์สนใจเรื่องอะไรเกี่ยวกับสองครอบครัวนี้ ?" "ค่ะ สงสัยว่าหงส์กับพี่แอนดี้ คงต้องเข้าไปอยู่ในสงครามธุรกิจของสองตระกูลนี้" เธอพูดแล้วก็หัวเราะเบา ๆ ก้องหัวเราะ "ฮ่า ๆๆๆ พูดเหมือนกับภารกิจพันล้าน เราเข้าไปเกี่ยวอะไรกับพวกเค้าล่ะ ?" "คนที่มีบุญคุณกับหงส์มาก เป็นหนึ่งในสองครอบครัวนี้ แล้วหงส์คิดว่า เค้ากำลังจะกลืนธุรกิจของอีกครอบครัวนึง" ก้องทำตาโต "หา... เหรอ ? แล้วหงส์ต้องไปช่วยเค้าด้วยเหรอ ?" "คงเล็ก ๆ น้อย ๆ ค่ะ เรื่องสงครามธุรกิจของตระกูลใหญ่ หงส์คงไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยหรอก แต่ถ้าท่านที่มีบุญคุณกับหงส์ท่านนี้ จะให้หงส์ช่วยอะไร หงส์จะช่วยทุกอย่าง" "ตระกูลใหญ่โตขนาดนั้น ทำไมต้องมาพึ่งหงส์ด้วยล่ะ ?" "นั่นน่ะสิคะ เรื่องนี้หงส์ก็ไม่เข้าใจ" คุณหญิงเองถ้าอยากจะช่วยพี่ชายของเธอ ก็น่าจะให้มาเป็นที่ปรึกษาของกิจบูรณายังง่ายเสียกว่า แต่กลับส่งพี่ชายเข้าไปในครอบครัวไตรสรณ์ เรื่องนี้คงบ่งชัดว่าเป็นการส่งคนของตัวเองเข้าไปมีส่วนตัดสินใจในกิจการของคนอื่น เป้าหมาย คือ การค่อย ๆ ยึดครองธุรกิจไปเรื่อย ๆ ซีฟ่งดับบุหรี่ในโถทรายเล็ก ๆ ข้าง ๆ โต๊ะ เธอล้วงกระเป๋าหยิบถุงกำมะหยี่ออกมา เทเกล็ดพญานาคไว้ในอุ้งมือ "พี่ก้อง เคยเห็นนี่มั้ยคะ ? เกล็ดพญานาค" ก้องชะโงกหน้ามาดู "อือ เพชรเหรอ ? สวยดี" เสียงนกร้อง และ ตีปีก ดังขึ้นโดยรอบ 'แจ๊ก ๆๆๆๆ !' 'พรึ่บ ๆๆๆ !' หงส์ และ ก้อง หันไปมองบนต้นไม้ใหญ่ มีนกสิบกว่าตัวเกาะบนต้นไม้ กำลังอ้าปากส่งเสียงร้อง ก้องหัวเราะ "สงสัยจะมีแผ่นดินไหวหรือยังไงเนี่ย ? เค้าว่าจู่ ๆ สัตว์เริ่มร้องโดยไม่มีสาเหตุ อาจหมายถึงภัยธรรมชาติ เช่น สึนามิ หรือ แผ่นดินไหว" หงส์หัวเราะหึ ๆ "สึนามิคงพัดมาไม่ถึงที่นี่หรอกค่ะ แต่แผ่นดินไหว ก็ไม่แน่เหมือนกัน ถ้ามีแผ่นดินไหวจริง ๆ สงสารคนป่วยในโรงพยาบาล ธรรมดาคนไม่ป่วยเองเวลาเจอแผ่นดินไหวก็รู้สึกแย่มากแล้ว ถ้าคนป่วยที่เดินไม่ได้ โดนแผ่นดินไหว เค้าจะทำไงกันนะ ?" "หงส์เป็นห่วงพี่แอนดี้เหรอ ?" หงส์ยิ้ม "ค่ะ แต่หงส์พูดไปอย่างงั้นเอง ไม่ได้กลัวว่าจะมีแผ่นดินไหวตอนนี้จริง ๆ หรอกนะคะ แค่นึกถึงคนป่วยที่ช่วยตัวเองไม่ได้" เสียงร้องของนกไม่มีทีท่าว่าลดลง กลับดังระงม หงส์มองกลับไปที่ต้นไม้ใหญ่อีกครั้ง นกเป็นร้อย...มารวมตัวกันเกาะบนกิ่งไม้ทั่วทั้งต้น ! มีทั้งนกกระจอก นกพิราบ อีกา ทุกตัวอ้าปากร้องดังลั่น หลายตัวตีปีกพรึ่บพรั่บเหมือนกับพร้อมออกสงคราม คนรอบข้างที่เดินอยู่ภายนอกอาคาร เริ่มหยุดเดิน ยืนมองมาที่ต้นไม้ใหญ่ ก้องค่อย ๆ ยืนขึ้น แล้วท้าวเอวมองไปที่ต้นไม้ พนักงานรักษาความปลอดภัยนายหนึ่ง กำลังวิ่ง มาทางนี้ ทันใดนั้น นกพิราบตัวหนึ่ง โฉบจากบนฟ้า บินดิ่งตรงมายังโต๊ะของซีฟ่ง "ว๊าย !" เสียงหงส์ร้องขึ้นเมื่อเห็นนกโฉบลงมาอย่างเร็ว
ด้วยสัญชาตญาณ ก้องเขยิบตัวเข้ามาบัง แล้วยกมือขึ้นปัด นกพิราบตีปิกอย่างเร็ว ปลายเล็บกระทบเข้าที่สันมือของก้อง แล้วบินจากไป รปภ. วิ่งเข้ามาถึงตัวก้อง "เป็นยังไงบ้างครับ ? โดนจิกหรือเปล่าครับ ?" ก้องดูที่สันมือ มีรอยข่วนจากกรงเล็บของนกพิราบเป็นรอยแดง แต่ไม่มีเลือด "ไม่เป็นไรครับ นี่นกมันเป็นอะไรของมันเนี่ย ? บ้าจริง ๆ ตกใจหมด" รปภ. สั่นหัว "ไม่รู้เหมือนกันครับ เดี๋ยวผมจะไปไล่มัน" พูดจบ รปภ.ก็เดินตรงไปที่ต้นไม้ใหญ่ นกนับร้อยบนต้นไม้ ยังส่งเสียงร้องราวกับที่นี่คือป่าใหญ่ เรียกความสนใจจากผู้คนที่เดินไปมาโดยรอบ หงส์ลุกขึ้นมาขอดูแผลที่มือก้อง "พี่ก้อง เป็นยังไงคะ ? มีแผลหรือเปล่า ?" ก้องสั่นหัว "ไม่เป็นไร แค่รอยข่วน" "พี่ก้องเห็นหรือเปล่า ? ว่ามันจะตรงเข้ามาหาหงส์ แต่โชคดีที่พี่ก้องขวางไว้" หนุ่มออฟฟิศในชุดทำงานผูกไท ยืนอยู่ข้างต้นไม้ ชี้มือให้ รปภ. ดู งูสีดำเลื่อมตัวหนึ่ง ขนาดลำตัวยาวเกือบเมตร กำลังเลื้อยจากลำต้นด้านบนลงมา
นกเริ่มส่งเสียงร้องดังขึ้น แล้วตีปีก เริ่มบินหนีกระจัดกระจาย ก้องจับแขนหงส์ แล้วชี้มือ "นั่น งู หงส์เห็นหรือเปล่า ? งูมาจากไหนน่ะ ? ตัวใหญ่ขนาดนี้ มาอยู่กลางเมืองได้ยังไง ?" หงส์พยักหน้า มองตามไปที่บนต้นไม้ งูเริ่มเลื้อยอย่างรวดเร็วลงมาถึงกิ่ง นกทั้งหมดแตกฮือ เสียงตีปีกพรึ่บพรั่บดังทั่วบริเวณ เพียงไม่กี่อึดใจ ทุกอย่างเงียบลง ไม่มีนกเหลือบนต้นไม้เพียงสักตัวเดียว งูสีดำตัวนั้น เลื้อยหายไปที่ไหนแล้ว ไม่มีใครเห็น หงส์พูดกับก้อง "พี่ก้อง เข้าห้องน้ำไปล้างมือก่อนเถอะค่ะ ดูรอยข่วนอีกทีว่าเป็นแผลหรือเปล่า ? หงส์จะไปร้านขายยาซื้อแอลกอฮอลล์มาเตรียมเช็ดให้ดีกว่า" ก้องพยักหน้า แล้วเดินเข้าไปในตัวอาคาร รปภ. ยืนสั่นหัว แล้วหัวเราะกับตัวเอง เขาไม่เคยเจอเหตุการณ์แปลกประหลาดอย่างนี้มาก่อน หัวใจของซีฟ่งยังเต้นรัวด้วยความตกใจ เธอเดินกลับไปที่โต๊ะ แต่ไม่พบของที่ต้องการหา ก้องเดินออกมาจากห้องน้ำ หงส์กำลังมีสีหน้าฉงน เธอเดินตรงเข้ามาหาเขา "พี่ก้อง เกล็ดพญานาคหายไป ! หงส์หาทั่วแล้ว แต่ไม่เจอ" ****************************************************************************
ทอมเดินถือกาแฟกลับมาที่โต๊ะ รุ่งยิ้มที่มุมปาก "กาแฟธรรมดาแดกไม่ได้ ต้องแดกสตาร์บั๊ค แก้วละเป็นร้อย" ทอมทรุดตัวลงนั่ง "รุ่ง เมื่อกี๊ที่ลานจอดรถ มีงูตัวเบ้อเริ่มเลย อยู่บนต้นไม้ น่ากลัวว่ะ" "งูอะไรมาช็อปปิ้งแถวนี้ ? สงสัยเป็นงูฟรีแล๊นซ์" "งูฟรีแล๊นซ์ ?" "วันนี้มันวันทำงาน งูที่มาช็อปปิ้งตอนกลางวันได้ ต้องเป็นงูฟรีแล๊นซ์เท่านั้น" ทอมยกเท้าเตะหน้าแข้งเพื่อน "อ้ายบ้าเอ๊ย ชั้นก็นึกว่าเป็นชื่อชนิดงู ในเมืองแบบนี้งูมันจะไปอาศัยอยู่ที่ไหนวะ ? สมัยก่อนแถวบ้านชั้นก็มีงู แต่ตอนนี้เค้าถมที่สร้างตึกสร้างบ้านหมด งูมันไม่มีที่อยู่ มันก็อพยพไปที่อื่นหมด" "งูในเมืองมันซื้อคอนโด อือ... มันระดับนั้นกันแล้ว" ทอมหัวเราะ เธอล้วงหยิบเงินทอนจากกระเป๋าเสื้อ แต่สิ่งที่ติดมือออกมาด้วย ทำให้เธอประหลาดใจ "เฮ่ย... นี่อะไรวะ ?" รุ่งชะเง้อหน้ามาดู ...หินโปร่งแสงสีน้ำเงิน รูปวงรี ขนาดเท่าเล็บนิ้วโป้ง... อยู่ในอุ้งมือของเพื่อน "พลอยหรือเปล่า ?" พูดจบเขาก็เอนหลังพิงพนักตามเดิม ทอมมองของที่อยู่ในมือ คิ้วขมวดจนแทบจะชนกัน "ตอนรับเงินทอน มันก็ไม่มีนี่หว่า แล้วมันมาอยู่ในกระเป๋าเสื้อได้ยังไง ?" แสงไฟนีออนด้านบนส่องกระทบของที่อยู่ในมือทอม ส่งประกายสีน้ำเงินแวววับ "สวยดีว่ะ รุ่ง อะไรก็ไม่รู้" รุ่งหัวเราะเบา ๆ "สตาร์บั๊คแม่งเจ๋ง มีของแถมแบบนี้ อีกหน่อยคงแถมลูกดิ่งด้วย เหอ ๆ" ทอมเริ่มใช้นิ้วลูบหินไปมา สีที่สวยงามของมันเริ่มส่งเสน่ห์ดึงดูดใจเธอ __________________________________________________________________________________________ โดย วีรยาติ นิยาย 'หมอเถื่อน' รวมเล่มฉบับแรก เปิดให้จองแล้ว กดที่นี่
1. สมัครสมาชิก เว๊บบอร์ดที่นี่ (หากไม่สมัครสมาชิก จะโหวต หรือ แสดงความคิดเห็นไม่ได้) และ 2. แสดงความคิดเห็น หรือ โหวต - ชอบตัวละคร ขอเชิญโหวตได้ที่นี่ - อ่าน หรือ แสดงความคิดเห็นที่นี่ เชิญเยี่ยม Facebook หมอเถื่อน (ให้กำลังใจโดยเข้าไป แล้วกด Like หรือ เขียนคำวิจารณ์)
|
|||||||
 |
|||||||
 |
|||||||
