 |
| ||||||
| |||||||
เรือเริ่มแล่นเป็นทางตรง ป้ายสัญญาณถัดมาคือ เข้าถ้ำ เมื่อฝนมองเห็นป้าย เธอก็ทำท่าจะเดินผละออกจากรุ่ง รุ่งรู้ทันก็ดึงชายเสื้อไว้ "แน่ะ จะไปไหน หา ?... มาให้รางวัลตอบแทนเราหน่อย อุตส่าห์ช่วยไม่ให้เปียก" ฝนยกเท้ากระทืบลงบนเท้ารุ่ง เขาร้อง "โอ๊ย" "โรคจิต จะแต๊ะอั๋งผู้หญิง" แล้วเธอก็เดินแทรกเข้ามากลางกลุ่ม รุ่งหัวเราะเบา ๆ แล้วเขยิบเข้ามากลางเรือ เรือเริ่มแล่นช้า ๆ เข้ามาในถ้ำ ความมืดเริ่มปกคลุมเรือ สายตาของคนในเรือยังไม่ชินกับความมืด ทุกคนจึงมองสิ่งใดไม่เห็นแม้กระทั่งมือของตนเอง เรือเข้าสู่ความมืดทั้งลำ มีเสียงหัวเราะคิกคัก สักพัก มีเสียง 'จ๊วบ' 'เพี๊ยะ' แล้วเสียงผู้ชายร้อง "โอ๊ย" ดังลั่น ทุกคนได้ยินชัด ต่างหัวเราะกันครืน ทอมพูดขึ้นในความมืด "ฝน ฝนอยู่ไหน ? โดนไอ้บ้ากามมันหอมแก้มหรือเปล่า ?" เสียงฝนตอบมาใกล้ ๆ "เปล่า ๆ ฝนอยู่นี่ ยืนติดกับยิ้มนี่" กิ๊วพูดขึ้น "แล้วเสียงใครถูกตบหว่า ? เหอ ๆๆ งานนี้มีเฮหน้าแตกกันบ้างแหละ" เสียงหัวเราะคิกคักดังลั่นถ้ำ เมื่อทุกคนเริ่มคุ้นกับความมืดแล้ว มองขึ้นไปบนเพดานถ้ำ มีเครื่องประดับเรืองแสงสีต่าง ๆ ประดับประดาอย่างสวยงาม มีทั้งรูปดาว รูปพระจันทร์ รูปนางฟ้า ลานตา ดูสวยงาม รุ่งชี้บนเพดานถ้ำ แล้วยื่นหน้าไปพูดกับคนข้าง ๆ "กิ๊ว ดูอันโน้นดิ สวยเนอะ" เสียงทอมพูดขึ้น "เฮ่ย กูไม่ใช่กิ๊ว" รุ่งสะดุ้ง "อ้าว..ชิบหาย มืดซะยังงี้ เสือกมายืนติดกัน เดี๋ยวก็จูบเข้าให้" ศอกทอมกระทุ้งไปที่เอวเพื่อนอย่างจัง "โอ๊ะ" เสียงรุ่งร้องในลำคอ ตัวงอด้วยความจุก เรือเริ่มแล่นออกจากถ้ำ พอแสงสว่างเริ่มส่องชัดทั่วเรือ เสียงหัวเราะของทอมก็ดังขึ้น เธอชี้ไปที่แก้มวิทย์ "อ้ายวิทย์ เหอ ๆๆๆ เสียงโดนตบนี่แกโดนเหรอวะ ? ฮ่า ๆๆๆ แกไปขโมยจูบใคร ?" ทุกคนต่างจ้องมาที่หน้าชายผู้เคราะห์ร้าย แก้มเขามีรอยแดงเป็นรูปนิ้วมือ วิทย์ทำหน้าบูด "กูไม่ได้ทำ สาบานได้ แต่ใครไม่รู้ คิดว่ากูทำ เลยตบหน้ากู แต่กูไม่ได้ทำ" เสียงหัวเราะของคนในเรือดังลั่น รุ่งแหกปากหัวเราะจนตัวงอ เมื่อเห็นรอยนิ้วบนหน้าเพื่อน ยิ้มมองหน้าวิทย์ ก็พาลหัวเราะไปด้วย วิทย์หันไปมองหน้ายิ้ม "ผมไม่ได้ทำนะ" แล้วเขาก็ตะโกนเสียงดัง "ใครก็ตาม ที่โดนขโมยจูบไป ขอบอกตรงนี้เลยว่าไม่ใช่ผม ผมสาบาน แล้วก็ขอแช่งด้วย ใครทำแล้วไม่ยอมรับ ขอให้มันขี้ราด มาทำให้กูซวย ชิบหายเอ๊ย ตบแรงด้วย มือยังกะนักมวย" ม๊อดจับแขนแฟนนี่หัวเราะเห็นปากเขียว กิ๊วมองไปทั่วเรือ "แน่ะ แล้วใครโดนจูบไปล่ะ ? เหอ ๆๆ สงสัยจะอาย ไม่มีใครกล้าพูด เอาแต่ตบ เหอ ๆๆๆ" ทอมมองมาที่รุ่ง จับสังเกตอะไรบางอย่างได้ เธอเดินเข้ามาใกล้เขา แล้วพูดเบา ๆ "ไอ้รุ่ง ฝีมือแกใช่มั้ย ?" รุ่งมองหน้าเพื่อน "อีนี่เฮี้ยนอีกแล้ว แกนี่เป็นแม่ชั้นในอดีตหรือเปล่าวะ ?" "ฝีมือแกใช่มั้ยเล่า ?" รุ่งพยายามกลั้นหัวเราะ เขายักคิ้ว "เออ กูเอง" ทอมหัวเราะร่วน "เลวจริง ๆ แกตบมันซะแรงเชียว แล้วไอ้เสียงจ๊วบล่ะ แกไปจูบใคร ?" "เปล่า ชั้นจูบมือตัวเองให้มีเสียงดัง แล้วก็ตบหน้ามัน เหอ ๆๆๆๆ โดนเต็ม ๆ เลย" ทอมหัวเราะ "อ้ายเชี่ย เลวมาก สงสารมันว่ะ" วิทย์เดินมาสะกิดทอม "เฮ่ย ทอม สไปร๊ท์ที่ให้กิน เด็ดว่ะ หายเมาเลย" ทอมไม่ยอมหันหลังไปคุยด้วย ยังยืนคุยกับรุ่ง "รุ่ง น้องวิคงมีปัญหากับทางบ้านน่ะ เค้าคงอึดอัดหลาย ๆ อย่าง" วิทย์เห็นทอมทำเป็นไม่สนใจ เขาจึงก้มลงคุกเข่า ตั้งใจจะแกล้งเพื่อน รุ่งขมวดคิ้ว "ปัญหาอะไรเหรอ ?" "น้องวิไม่ได้เล่าหรอก แค่เปรย ๆ ว่าต้องทำอะไรที่ถูกบังคับ แต่ก็บอกเค้าไปว่า ก็ต้องมีเวลาเป็นตัวของตัวเองบ้าง ทำสิ่งที่ชอบบ้าง เค้าก็คิดได้ เด็กวัยนี้ มันก็น่าจะประมาณเรา ๆ แหละ ชั้นพอจะจินตนาการออกเหมือนกัน" รุ่งพยักหน้า "อือ... แกมีอะไรให้ชั้นช่วยก็บอกมาแล้วกัน" ทอมท้าวสะเอว "มึงจะบ้าเหรอไง นั่นมันน้องแกนะ ไม่ใช่น้องชั้น ชั้นสิ ต้องเป็นคนพูดประโยคนี้" รุ่งหัวเราะ "เออ ๆ ขอบใจแก น่ารักจริง ๆ ฐิติชญา" วิทย์จัดการเสร็จ ก็ลุกขึ้นแทรกตัวกลับไปอยู่อีกฝั่ง ยิ้ม ฝน แฟนนี่ ม๊อด มองแล้วหัวเราะ วิทย์จุ๊ปาก เป็นสัญญาณให้เงียบ อย่าเอะอะ ป้ายสัญญาณโค้งซ้ายอยู่ข้างหน้าเรือ หลายคนยังไม่คลายความหนาวจากน้ำห่าที่แล้ว ไม่อยากจะโดนซ้ำทวีความเย็น จึงรีบกระโจนพรวดไปอยู่ด้านซ้าย รุ่งกับทอม เห็นป้ายก็รีบแยกย้ายไปหาที่เกาะ แต่เชือกรองเท้าข้างซ้ายของทอม ถูกวิทย์ผูกเข้ากับเชือกรองเท้าด้านขวาของรุ่ง เมื่อทอมเริ่มก้าวเท้า ก็สะดุดเชือกล้ม ดึงขาของรุ่งล้มพรวดลงมาด้วยกัน "เหวอ...." รุ่งร้องเสียงหลง เขาล้มลงทับไหล่ของทอม เสียงหัวเราะดังลั่นจากคนที่ยืนมอง กราบเรือกระทบกับโค้งแล้ว เรือเอียงไปทางด้านซ้าย ทอมกลิ้งไถลไป ลากขารุ่งติดไปด้วย ไม่ทันที่ทั้งสองจะตั้งหลักยืนขึ้น น้ำก็สาดลงมาที่สองสหายอย่างจัง .... ซ่า.... เสียงหัวเราะดังสั่นเรืออีกครั้ง เมื่อเห็นสองเพื่อนซี้เปียกมะล่อกมะแล่ก นอนแอ้งแม้งอยู่บนพื้นเรือ ทอมเป็นฝ่ายลุกขึ้นนั่งก่อน รุ่งขยับขาจะลุกบ้าง เชือกที่ผูกติดไว้ ก็ลากให้ทอมล้มลงอีกครั้ง วิทย์ยืนหัวเราะจนน้ำตาไหล รุ่งถอดรองเท้าข้างที่ผูกเชือกติดออก เพื่อให้ทอมลุกขึ้นได้ แล้วเขาก็ถอดรองเท้าอีกข้างหนึ่ง หันมาปาไปที่วิทย์อย่างเร็ว แม่นราวกับจับวาง รองเท้าวิ่งเข้าหาหน้าผากวิทย์เต็ม ๆ 'พลั่ก' แว่นวิทย์หลุดกระเด็นตกลงพื้น รุ่งนอนหัวเราะบนพื้นเรือ ปรบมือให้กับตัวเอง ทอมยืนขึ้นมากระโดด "สมน้ำหน้า ไอ้ซ่ง" วิทย์ยกมือกุมหน้าผาก "อ้ายเหี้ย สันดาน ทำไมแม่นยังงี้วะ" ทุกคนหัวเราะกันอย่างไม่ยั้ง วิยกกล้องถ่ายรูปขึ้น กดไม่นับ ถ่ายไป หัวเราะไป สัญญานเข้าถ้ำปรากฏขึ้นข้างหน้าอีกครั้ง วิทย์แทรกตัวไปหาวิ "น้องวิ พี่ขอยืมกล้องหน่อยสิ" วิยื่นกล้องให้ วิทย์กำลังตั้งค่ากล้องบังคับให้ใช้แฟลช เขาต้องป้องกันตัวเองเวลาเข้าถ้ำ เขาคิดจะใช้แฟลชเพื่อจับให้ได้ หากจะมีใครถือโอกาสมาตบหน้าเขาในความมืด รุ่งนั่งคุกเข่าลงกับพื้นเรือ พยายามแกะเชือกรองเท้าเขาที่ผูกติดกับรองเท้าทอม เรือเริ่มแล่นเข้าเขตถ้ำ ความมืดทำให้เขาต้องหยุดแกะเชือก สักพักเรือก็มืดสนิท สิ่งที่ไม่คาดคิดกลับเกิดขึ้นกับรุ่ง เขารู้สึกว่าแก้มของเขา ถูกจูบด้วยริมฝีปากใครคนหนึ่ง ทำให้เขาสะดุ้ง ใครก้มลงมาจูบเขา ? เรือค่อย ๆ แล่นผ่านความมืดในถ้ำไปอย่างช้า ๆ รุ่งนั่งคุกเข่าอยู่อย่างนั้น นึกประหลาดใจว่าใครเล่นตลกกับเขา เรือแล่นออกมานอกถ้ำแล้ว รุ่งค่อย ๆ แกะเชือกรองเท้าต่อ จนเสร็จ แล้วยื่นให้ทอม เขามองคนในเรือ แล้วก็พอจะเห็นเค้าผู้ต้องสงสัย ***************************************************************************
เรือค่อย ๆ แล่นเข้าเทียบชาน ต่างคนก็ลุกออกจากเรือด้วยเสียงหัวเราะ และ เสื้อผ้าที่เปียกปอน วิทย์เดินเข้าไปหาทอม "เฮ่ย สไปร๊ท์ของแกได้ผลว่ะ ทำไมมันช่วยแก้เมาเรือได้วะ ?" "เหรอ ชั้นว่าแล้ว ไอ้ที่แกกินไปน่ะ สไปร๊ท์ผสมยาถ่ายพยาธิ ชั้นเอายาถ่ายพยาธิจากไอ้รุ่ง ใส่ไปในกระป๋องให้มันละลาย" วิทย์ทำหน้าเหวอ "หา... แล้วมันแก้กันได้เหรอวะ ?" "อ้าว... ก็แกหายเลยใช่หรือเปล่าล่ะ ? อาจารย์ชั้นสอนว่า คนส่วนใหญ่ที่เมารถเมาเรือน่ะ มาจากติดพยาธิ แล้วชั้นก็เคยตรวจแกแล้วว่าแกติดพยาธิตัวกลม แกไม่ยอมถ่าย พยาธิตัวกลม พอโดนยาถ่ายเพียงไม่กี่นาที ก็เริ่มตายแล้ว เลือดแกก็เพิ่มขึ้น มันก็ไม่เมาเรือ" วิทย์พยักหน้า "อือ... เด็ดว่ะ แกนี่มันสมควรจะเป็นหมอจริง ๆ" ต่างคนต่างแยกย้ายกัน มุ่งไปหาห้องน้ำเป็นที่แรก วิทย์ยืนอยู่หน้าห้องน้ำ กดปุ่มดูภาพในกล้องที่ถ่ายไว้ในถ้ำ แล้วเขาก็ต้องสะดุดใจกับภาพที่เห็น กิ๊วเดินเข้าห้องน้ำพร้อมวิ แฟนนี่ ม๊อด เธอเดินเข้าไปโอบไหล่วิ "วิ เปียกโชกเลย หนาวหรือเปล่า ?" วิมีสีหน้าตื่น ๆ สั่นหัว กิ๊วถามต่อ "แกไม่เป็นไรนะ ทำไมท่าทางแกล่องลอยจัง เป็นไข้หรือเปล่า ?" วิอมยิ้ม "เปล่า" กิ๊วจ้องหน้าเพื่อน "ไม่มีอะไรแน่นะ ?" "อื้อ ไม่มีอะไร" วิมองตัวเองในกระจก แล้วอมยิ้ม ***************************************************************************
วิทย์ตะโกนเรียกทอม "ทอม ๆ มานี่หน่อยดิ" ทอมเดินเข้ามาหาเพื่อน "แกลองดูภาพนี้ดิ ชั้นกดไว้ตอนเข้าถ้ำ" วิทย์เปิดภาพในกล้องให้ทอมดู เป็นภาพรุ่งกำลังคุกเข่า แล้วมีสาวคุกเข่าข้าง ๆ กำลังหอมแก้มรุ่ง ทอมทำตาโต "เฮ่ย... " เธอมองหน้าวิทย์ วิทย์ก็ทำสีหน้าไม่ถูก เขาถอนหายใจ "จะทำไงกับรูปนี้วะ ? ลบไปก่อนดีกว่า" ทอมดูภาพให้แน่ใจอีกครั้ง เห็นอย่างชัดเจนโดยไม่ต้องเพ่งเลยว่า ใครคือสาวคนนี้ เธอถอนหายใจบ้าง ยกมือขึ้นเกาหัว "เพราะชั้นหรือเปล่าวะเนี่ย ?" "แกจะไปเกี่ยวอะไรด้วย ?" วิทย์ไม่เข้าใจว่าทำไมทอมถึงถามอย่างนั้น "แกว่าไอ้รุ่งมันรู้หรือเปล่าว่าใคร ?" "ในรูปนี้ มันหลับตาอยู่พอดี ก็คงไม่เห็นแฟลช มืดยังงั้น มันอาจจะไม่รู้ก็ได้ ไม่อยากจะจินตนาการว่ะ ว่าถ้ามันรู้ มันจะทำหน้ายังไง แล้วถ้ามันรู้ว่าเรารู้ ...โอ๊ย ปวดหัว แกลองไปถามมันละกัน" ทอมรำพึงกับตัวเอง "นี่คงเป็นสิ่งที่เค้ารักมาก กำลังใจของเค้ามาจากรุ่งนี่เองเหรอ ?" วิทย์หัวเราะ "อือ... ดีว่ะ ถ้ากำลังใจนี่มันดูดกันจากแก้มไอ้รุ่งได้ ชั้นจะได้ดูดจากมันบ้าง" ทอมหันซ้ายหันขวา มองหารุ่ง ***************************************************************************
รุ่งกำลังยืนหลบลมหนาวอยู่ข้างซุ้มขายน้ำ ทอมเดินเข้ามาใกล้ ๆ แล้วทักขึ้น "วันนี้ฝนน่ารักว่ะ รุ่ง แกว่าไงวะ ?" รุ่งยักคิ้ว "อือ... วันนี้เป็นวันแรกที่ชั้นเห็นว่าเค้าสวย แล้วก็ ดูเป็นคนง่าย ๆ" ทอมชี้หน้า "ฮะแอ้... ชอบเค้าแล้วดิ ? เข้าถ้ำครั้งที่สองไปแอบจูบเค้ารึเปล่า ?" รุ่งสั่นหัว "บ้าเหรอ ยืนอยู่คนละประเทศเลย ชั้นนั่งแกะเชือกรองเท้าให้แกอยู่ เออ... แต่ตอนที่กำลังมืด..." เขาหยุดพูด "ตอนกำลังมืด ทำไม?" ทอมถาม เขานิ่งคิด เมื่อคิดแล้วว่าไม่ควรพูด เขาก็เงียบซะ ทอมซัก "ทำไมไม่เล่าล่ะ ?" ทอมดูท่าทีของรุ่ง ท่าทางเขาจะเก็บเงียบได้จริง ๆ เธอจึงเป็นฝ่ายเอ่ย "มีคนหอมแก้มแกใช่มั้ยล่ะ ?" รุ่งทำตาโต "เฮ่ย... แกเห็นเหรอ ?" ทอมพยักหน้า "อือ ชั้นรู้ละกันว่าใคร แล้วแกล่ะ รู้สึกไงที่เค้าหอมแก้มแก ?" รุ่งหัวเราะหึ ๆ "แปลกใจว่ะ กล้า ๆ เลย ชั้นก็งง สงสัยจะล้อเล่น อยากจูบชั้นก็ไม่บอกตรง ๆ ชั้นจะได้จูบกลับบ้าง เหอ ๆ" ทอมขมวดคิ้ว "เฮ่ย... สงสัยจะพูดกันผิดคนแล้วมั้ง แกคิดว่าใครวะที่หอมแก้มแก ?" "อ้าว ก็กิ๊วไง ไม่ใช่เหรอ ?" ทอมรู้ทันทีว่ารุ่งเข้าใจผิด แต่เธอสมควรจะบอกความจริงกับเขาหรือ ? เขาจะรับได้หรือไม่ ? เธอรู้สึกอีหลักอีเหลื่อ ถอนหายใจยาว สีหน้าของเธอปิดเพื่อนได้ไม่สนิท รุ่งถามขึ้น "ทอม แกมีอะไรหรือเปล่า ?" "คนที่จูบแก้มแกน่ะ เป็นคนที่ไม่สมควรจะทำอย่างนั้น แกจะรู้สึกยังไง ถ้าสมมุติว่า คนที่แกคิดกับเค้าแบบอื่น แต่เค้ากลับคิดกับแกแบบนั้น ?" รุ่งขมวดคิ้ว ทอมยกตัวอย่างเพิ่ม "สมมุติละกัน ว่าแกเห็นยิ้มเป็นเพื่อนยังงี้ แล้วเกิดยิ้มคิดกับแกเป็นอย่างอื่น แกจะทำไง ?" "ชั้นคงจะห่าง ๆ ออกมา เรื่องแบบนี้เสียหายว่ะ ยังไงชั้นก็เห็นไอ้วิทย์สำคัญกว่ายิ้ม นี่แกแค่ยกตัวอย่างใช่ปะ ? ยิ้มคงไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น ?" ทอมพยักหน้า "อือ... ไม่ใช่ยิ้ม แต่ถ้าคนคนนั้น เป็นคนที่แกต้องเจออยู่ประจำ แล้วเค้าก็ต้องการพึ่งแกเป็นกำลังใจ แกจะทิ้งเค้าไปเลย เค้าคงจะลำบากมาก แต่แกก็จะคิดกับเค้ายังงั้นไม่ได้ แล้วแกก็ไม่ควรจะปล่อยให้เค้าคิดยังงั้นกับแกด้วย เฮ้อ... นี่ชั้นจะทำไงดีวะ ?" รุ่งหัวเราะ "อะไรกันวะ ? นี่แกถามชั้นหรือถามตัวเอง ? แล้วคนคนนั้นน่ะ เค้าสนิทกับแกหรือเปล่า ? ถ้าเรื่องนี้ มันทำให้ชั้นตัดสินใจลำบาก ทำไมแกไม่ช่วยไปบอกเค้าล่ะ ว่าอย่าคิดกับชั้นอย่างนั้น แต่ความเห็นชั้น ถ้าสมมุติว่าคนคนนั้นเป็นกิ๊ว ชั้นบอกได้เลยว่า มันไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่โตเลย ชั้นรู้จักวางตัวได้ เด็กอายุแค่นี้ พอโตขึ้น เค้าจะรู้จักตัวเองมากขึ้น แล้วก็จะเลือกในสิ่งที่มันจับต้องได้มากกว่านี้ ไอ้ที่ทำไปน่ะ ชั้นว่ามันหยอกชั้นเล่นสนุก ๆ" ทอมตอบ "ชั้นก็อยากให้คนที่หอมแกเป็นกิ๊วเหมือนกัน เรื่องมันคงจะง่ายกว่านี้ ช่างมันเหอะ" เธอทำหน้าเซื่อง ๆ แล้วเดินผละออกมา รุ่งกลอกตา ขมวดคิ้ว รู้สึกงงกับคำพูดของเพื่อน __________________________________________________________________________________________ โดย วีรยาติ นิยาย 'หมอเถื่อน' รวมเล่มฉบับแรก เปิดให้จองแล้ว กดที่นี่
1. สมัครสมาชิก เว๊บบอร์ดที่นี่ (หากไม่สมัครสมาชิก จะโหวต หรือ แสดงความคิดเห็นไม่ได้) และ 2. แสดงความคิดเห็น หรือ โหวต - ชอบตัวละคร ขอเชิญโหวตได้ที่นี่ - อ่าน หรือ แสดงความคิดเห็นที่นี่ เชิญเยี่ยม Facebook หมอเถื่อน (ให้กำลังใจโดยเข้าไป แล้วกด Like หรือ เขียนคำวิจารณ์)
|
|||||||
 |
|||||||
 |
|||||||
