ทั้งสี่คนอยู่ในห้องรับแขกเล็ก

รุ่งกำลังแปลหนังสือให้วิทย์พิมพ์เข้าคอมพิวเตอร์

ญากับวินั่งคุยกันอยู่ใกล้ ๆ

รุ่งมีสีหน้าท่าทางสดชื่น ร่าเริง เหมือนเป็นคนละคน

ทันทีที่เขาอ่านข้อความภาษาอังกฤษในหนังสือ สมองก็สามารถทำความเข้าใจได้อย่างรวดเร็ว แล้วคิดออกมาเป็นภาษาไทย

เสียงญาพูดขึ้น

"นี่ รุ่ง เธอเป็นลูกครึ่งหรือเปล่า ? ถึงได้รู้ศัพท์รู้ภาษามากขนาดนี้"

รุ่งยักคิ้วให้

"เด็ก ๆ เคยขายตัวอยู่บาร์เกย์พัฒน์พงศ์"

ญา กับ วิ หัวเราะ

เพียงครึ่งชั่วโมง รุ่งก็แปลหนังสือจนครบบทที่ต้องการ

ญาลุกขึ้นปรบมือให้

"เฮ่ย... เก่งนี่หว่า เธอแปลสี่บทได้ในเวลาครึ่งชั่วโมง เหลือเชื่อว่ะ ไม่เห็นเธอเปิดดิกฯเลย ไอ้ที่ไม่มาเรียนนี่คงซุ่มอยู่หรือไง ? มิน่าถึงขี้เกียจ เพราะเก่งนี่เอง"

วิยืนยิ้มภูมิใจในญาติผู้พี่

"พี่รุ่ง เก่งที่สุดเลย"

เสียงเคาะประตูดังขึ้น คุณย่าเปิดประตู ชะโงกหน้าเข้ามา

"เอ้า... หลานทั้งสี่คน เดี๋ยวมากินข้าวพร้อมกัน แล้วขึ้นรถตู้ไปแถวราชดำเนินด้วยกันนะ"

วิลุกขึ้นกระโดดปรบมือ

"ดี ๆๆ พี่ทอม พี่วิทย์ ไปกินข้าวด้วยกัน แล้วไปดูไฟด้วยกันนะ อย่าเพิ่งรีบกลับนะ นะ"

ญามองหน้าวิทย์

"แปลก็เสร็จแล้ว งั้นก็ว่างแล้ว ไปไหนก็ไปได้ค่ะ"

วิทย์ก็พยักหน้า

รุ่งทำตาโต

"ชิบหาย.... ดูไฟ !!! นี่เดือนธันวาแล้วเหรอ ?"

รุ่งมองหาปฏิทินในห้อง แต่ไม่พบ

"นี่ใกล้วันเฉลิมแล้วเหรอ ?"

วิทย์หัวเราะ

"ก็มึงหายไปอยู่นรกขุมไหน มึงรู้มั้ยว่าวันนี้วันที่เท่าไหร่แล้ว ?"

รุ่งสั่นหัว

"ไม่รู้ ไม่เคยดูปฏิทิน"

ญาสั่นหัว เธอไม่เคยพบเคยเจอเพื่อนคนไหนที่ไร้สาระได้เท่านี้

น้องวิหัวเราะ

"วันศุกร์ที่สองธันวาแล้ว พี่รุ่ง อีกสามวันก็วันเฉลิมแล้ว"

******************************************************************************************

หกโมงครึ่งแล้ว คุณย่า วิทย์ และ น้องวิ กำลังนั่งรอบนรถตู้

รุ่งยกกล่อง RMA มาที่ท้ายรถญา เธอช่วยเปิดกระโปรงท้ายให้

ญาปิดท้ายรถ แล้วกดปุ่มเซ็นทรัลล็อค

รุ่งรู้สึกว่าวันนี้เป็นวันที่โชคดีที่สุดในปีนี้ ถึงแม้ความทุกข์โศกจะเพิ่งผ่านไปได้ไม่นาน แต่ข่าวดีที่ได้รับในวันนี้ ถือว่าเป็นของขวัญที่มีค่าที่สุดในปี 2546 ที่ลุ่ม ๆ ดอน ๆ ของเขา

ญากำลังจะเดินออกจากโรงรถ

รุ่งเรียกเพื่อน

"ทอม... เอ้อ.. ญา"

เพื่อนหันมา

"หือ ว่าไง ?"

รุ่งทำท่าขวยเขิน อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ

"เอ่อ คือ..."

เพื่อนท้าวเอวถาม

"มีอะไร ?"

รุ่งคิดว่าเขาสมควรจะพูดออกมาจากปาก คำพูดที่ตรง ๆ คงทำให้สถานการณ์ที่จะตามมา ดีกว่าการไม่พูด

"ขอบคุณนะ ที่รับเราเข้ากลุ่มรายงาน แล้วก็อุตส่าห์เสียเวลามาถึงที่นี่ เรารู้ว่าเธอไม่ค่อยชอบเรา เพราะเราอาจจะทำตัวแปลก ๆ แล้วก็ไม่ค่อยสมาคมกับคนอื่น ๆ .... เรา ... เราขอโทษ"

คำว่า 'ขอโทษ' จู่โจมเข้าไปประทับในใจคนฟังทันที

เธอได้ยินคำขอโทษอย่างชัดเจน

กลับเป็นญาเอง ที่เริ่มเขินเพื่อนใหม่คนนี้ เธอเริ่มกลอกตามองขึ้นข้างบน แล้วก็มองไปข้าง ๆ เอียงตัวไปมา

แล้วเธอก็พูดขึ้นเบา ๆ

"อือ หายโกรธตั้งแต่เย็นแล้ว"

รุ่งได้ยินไม่ชัด

"หา เธอว่าอะไรนะ ?"

ญาพูดเสียงดังขึ้นอีกนิด

"บอกว่า อือ.. หายโกรธมาเป็นชั่วโมงแล้ว"

รุ่งเริ่มยิ้มได้

"เหรอ ทำไมล่ะ จู่ ๆ ก็หายโกรธซะเฉยเลย ?"

ญามองไปที่รถตู้

"จริง ๆ เธอก็ ถือว่าเป็นคนดีนะ น้องวิเค้าชื่นชมเธอ"

รุ่งรู้สึกเขิน ยกมือขึ้นเกาหัว

"เหรอ ๆ น้องวิเล่าอะไรเหรอ ?"

"น้องวิเล่าเรื่องในงานศพ ที่เธอพูดปลอบใจน้องวิ ชั้นก็งงกับประโยคที่เธอพูด เธอคิดได้ยังไง ?"

"ประโยคอะไร ?"

"คุณปู่หายไปจากที่บ้าน แต่เข้ามาอยู่ในใจน้องวิแทน  น้องวิไม่ได้เสียอะไรเลย แล้วยังได้พี่ชายมาอีกคนนึง...."

รุ่งอมยิ้ม ความเขินทำให้หน้ามีเลือดฝาด

เสียงประตูรถตู้ถูกเปิดออก วิทย์ยืนโผล่หัวมาตะโกน

"เฮ่ย... สองคนนั่น ขอแต่งงานกันเหรอไง ? ค่อย ๆ พูดค่อย ๆ จา ไม่ต้องรีบ ผู้ใหญ่รออยู่"

รุ่งกับญา หัวเราะ รีบจ้ำเดินไปที่รถตู้

******************************************************************************************

ไฟประดับบนถนนราชดำเนิน และ ถนนรอบข้าง ดูสวยงามเหมือนเทศกาลวันพ่อในทุก ๆ ปี

รุ่งนั่งติดกับคุณย่า และ วิ ในเก้าอี้ด้านหลังตอนแรก

วิทย์ กับ ญา นั่งอยู่เก้าอี้ตอนหลัง

ญาเหลือบมองเห็นคุณย่าจับมือหลานชายอยู่ตลอด เธอเห็นแล้วก็อมยิ้ม

วิทย์รู้สึกโล่งอก ที่เพื่อนรักคิดกลับมาใช้ชีวิตนักศึกษาตามปกติที่ควรจะเป็น ไม่มีอะไรยากเกินที่เพื่อนรักของเขาจะปรับตัวเข้าได้ วิทย์มั่นใจในตัวเพื่อนคนนี้

สำหรับรุ่งแล้ว ข่าวใหญ่ที่ได้รับในวันนี้

...นี่คือเทศกาลวันพ่อที่แท้จริง...

__________________________________________________________________________________________

โดย วีรยาติ

<อ่านหน้าแรก

กลับขึ้นด้านบน

นิยาย 'หมอเถื่อน' รวมเล่มฉบับแรก เปิดให้จองแล้ว กดที่นี่

อ่านตอนต่อไป
อ่านตอนอื่น

1. สมัครสมาชิก เว๊บบอร์ดที่นี่ (หากไม่สมัครสมาชิก จะโหวต หรือ แสดงความคิดเห็นไม่ได้) และ

2. แสดงความคิดเห็น หรือ โหวต

- ชอบตัวละคร ขอเชิญโหวตได้ที่นี่

- อ่าน หรือ แสดงความคิดเห็นที่นี่

เชิญเยี่ยม Facebook หมอเถื่อน

(ให้กำลังใจโดยเข้าไป แล้วกด Like หรือ เขียนคำวิจารณ์)